Rethymno Web News


Εγγραφείτε στο φόρουμ, είναι εύκολο και γρήγορο

Rethymno Web News
Rethymno Web News
Θέλετε να αντιδράσετε στο μήνυμα; Φτιάξτε έναν λογαριασμό και συνδεθείτε για να συνεχίσετε.
Το Φαράγγι των Μύλων, μια εύκολη διαδρομή για την επόμενη εκδρομή σας!
Κάντε κλίκ στο παρακάτω link

Η παρακμή του συνδικαλισμού  2018-010

Πρόσφατα Θέματα
»  Τελεσίγραφο για σύνδεση ταμειακών και POS – Έρχονται πρόστιμα
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Φεβ 08, 2024 10:56 pm από Admin

» Ερευνα-σοκ! Ο αργός «θάνατος» του Ελληνα αγρότη με οργανωμένο σχέδιο
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤετ Φεβ 07, 2024 8:02 pm από Admin

» ΦΠΑ: Έρχεται η αυτόματη επιστροφή – Ποιους αφορά – Πότε θα ξεκινήσει
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Φεβ 01, 2024 11:42 am από Admin

» Η γλώσσα των κουτσαβάκηδων (το λεξικό της μαγκιάς)
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΔευ Ιαν 29, 2024 8:39 pm από Admin

» Έρχεται νέο σύστημα με αυτόματες κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων για χρέη στην εφορία
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΔευ Ιαν 22, 2024 2:40 pm από Admin

» Ενημέρωση ιδιοκτητών δεσποζόμενων ζώων
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤρι Ιαν 16, 2024 7:03 pm από Admin

» Πώς θα βρείτε τα «χαμένα» σας ένσημα πριν το 2002
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Ιαν 11, 2024 8:24 pm από Admin

» Ο σεισμός-μαμούθ που ανύψωσε την Κρήτη και δημιούργησε τσουνάμι 12 μέτρων
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤρι Ιαν 02, 2024 8:52 pm από Admin

» Για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής με την πρωτοποριακή τεχνική της ρομποτική
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠαρ Δεκ 29, 2023 8:41 pm από Admin

» Ανοίγει η πλατφόρμα εξαγοράς καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου – Δικαιολογητικά και προϋποθέσεις
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Δεκ 28, 2023 9:38 pm από Admin

» Ελεύθεροι επαγγελματίες: Αυξάνονται οι εισφορές τους το 2024 - Τα νέα ποσά
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤρι Δεκ 26, 2023 1:02 pm από Admin

» ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΟΥ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΟΥΜΕ;
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΔευ Δεκ 25, 2023 9:36 pm από Admin

» Δερματικα προβληματα – μυκητιαση, αλλεργικη δερματιτιδα, ψωρα σκυλου
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΔευ Δεκ 25, 2023 9:22 pm από Admin

» Λεϊσμανίωση (Καλαζάρ) : Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΔευ Δεκ 25, 2023 9:17 pm από Admin

» 35Ν: Η κρητική τσικουδιά του Ηλία Μελισσουργού με όνομα και ποιότητα
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Δεκ 07, 2023 9:14 pm από Admin

» Γνωρίζατε ότι υπάρχουν ζωντανά ένζυμα στο μέλι
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Νοε 02, 2023 10:17 pm από Admin

» Τρεις νέες – τούρμπο ποικιλίες ελιάς με αντοχή στην βερτιτσιλίωση
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Σεπ 28, 2023 11:39 pm από Admin

» Νέα απόφαση του ΣτΕ βγάζει οριστικά εκτός δασικών χαρτών 7 εκατ. στρέμματα
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠαρ Μάης 05, 2023 11:15 pm από Admin

» Ανοίγει η πλατφόρμα για τα «Φωτοβολταϊκά στη Στέγη
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤρι Μάης 02, 2023 10:06 pm από Admin

» Πενταετής παραγραφή για τα χρέη στους ΟΤΑ
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠαρ Απρ 14, 2023 9:35 pm από Admin

» ΕΣΠΑ: Τα 3 προγράμματα για να επενδύσουν οι αγρότες με κοινοτικό χρήμα
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤετ Μαρ 29, 2023 12:20 pm από Admin

» «Φωτοβολταϊκά στη στέγη»: Βγήκε ο οδηγός του προγράμματος-Δικαιούχοι και προύποθέσεις (έγγραφο)
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠεμ Μαρ 23, 2023 11:54 pm από Admin

»  Πως να φτιάξω μόνος μου θειασβέστιο;
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΚυρ Φεβ 19, 2023 7:37 pm από Admin

» Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι ελαιοκαλλιεργητές!
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤρι Νοε 15, 2022 8:13 pm από Admin

»  Επιστήμονες από την Κρήτη ρίχνουν φως σε βακτήριο που πλήττει καλλιέργειες, όπως την ελιά και το αμπέλ
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤρι Φεβ 08, 2022 12:00 pm από Admin

» Νομοπαρασκευαστική για τα κληροτεμάχια
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠαρ Ιαν 21, 2022 9:00 pm από Admin

» Πες μου πού είναι το χωράφι σου, να σου πω τι θα φυτέψεις
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΤρι Ιαν 04, 2022 7:05 pm από Admin

» Κρητικά λουκάνικα ξιδάτα
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΠαρ Δεκ 24, 2021 8:39 pm από Admin

» Ντουκιάνι: Ο ιερός χώρος των παλιών Κρητικών
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΚυρ Νοε 14, 2021 8:47 pm από Admin

» Το μπόλιασμα (κέντρωμα) των δέντρων. Οι τρόποι και πότε γίνεται
Η παρακμή του συνδικαλισμού  I_icon_minitimeΚυρ Οκτ 24, 2021 9:33 am από Admin

RETHYMNO LIVE
ΕΛΛΗΝΑΣ... Ο ΑΕΤΟΣ!

ΡΕΘΥΜΝΟ
Crete-Guns
ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Οι ξενες επεμβασεις στην Ελλαδα 1821-1974

Οι ξενες επεμβασεις στην Ελλαδα 1821-1974

Ο τίτλος μου περιεχόμενα σελίδας
Τροφοδοσία RSS


Yahoo! 
MSN 
AOL 
Netvibes 
Bloglines 


Mili-Gorge-Tavern

Η παρακμή του συνδικαλισμού

Δημοσίευση νέας Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα

Πήγαινε κάτω

Η παρακμή του συνδικαλισμού  Empty Η παρακμή του συνδικαλισμού

Δημοσίευση από Admin Τρι Σεπ 23, 2014 11:26 pm

23.09.2014

Η παρακμή του συνδικαλισμού  %CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%91%CE%93%CE%9F%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%9B%CE%9F%CE%A3-%CE%93%CE%A3%CE%95%CE%95

Αν κάποιος στις αρχές του 2010 έλεγε ότι μέσα σε τέσσερα χρόνια το 60% των νέων θα ήταν άνεργοι, οι μισθοί θα είχαν κατρακυλήσει κάτω από το όριο τπς φτώχειας, θα είχαν κλείσει νοσοκομεία και σχολεία, οι φόροι θα αυξάνονταν κατακόρυφα, οι νέοι θα μετανάστευαν μαζικά, ενώ ταυτόχρονα η κυβέρνηση θα έβγαζε στο σφυρί ακόμη και τις παραλίες της χώρας, θα τον πέρναγαν για τρελό. Αποκλείεται να συμβούν αυτά στπν Ελλάδα. Εδώ θα ξεσηκωθούν όλοι. Τέτοια μέτρα δεν πρόκειται να περάσουν. Αυτές ήταν οι πιο συχνές απαντήσεις. Στην Ελλάδα υπάρχει παράδοση δυναμικών συνδικαλιστικών αγώνων, ήταν η φράση που έκλεινε συχνά-πυκνά αυτές τις συζητήσεις.

Πράγματι! Στην Ελλάδα υπάρχει παράδοση συνδικαλιστικών και ταξικών αγώνων, μόνο που δεν είναι μία, ούτε ενιαία και αδιαίρετη. Δεν ήταν ίδιος ο συνδικαλισμός στα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης, με το συνδικαλισμό μετά τη δεκαετία του 1980. Πολύ περισσότερο δεν είχε καμία σχέση, με το συνδικαλισμό στα χρόνια των «παχιών αγελάδων» της καπιταλιστικής ανάπτυξης στην Ελλάδα (1998-2006), ο οποίος γέννησε τις ηγεσίες των εργατοπατέρων. Ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός πάντα είχε βαθιές ρίζες στην Ελλάδα, όπως και σε όλη την Ευρώπη. Η κατάσταση αυτή, όμως, έγινε κυρίαρχη ιδιαίτερα μετά το 1985, με τις συνδικαλιστικές παρατάξεις του ΠΑΣΟΚ (ΠΑΣΚΕ) και της ΝΔ (ΔΑΚΕ) να μετατρέπονται σε πλήρως ελεγχόμενα κομματικά και εργοδοτικά όργανα, σέρνοντας ολόκληρο το εργατικό κίνημα στην «κοινωνική συναίνεση».

Αυτές οι ηγεσίες βρέθηκαν να ηγούνται των μεγαλύτερων συνδικάτων στα χρόνια της κρίσης. Παρά την προδοτική στάση των ηγεσιών της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, η βαρβαρότητα των μνημονίων οδήγησε σε μεγάλες απεργιακές κινητοποιήσεις και συγκεντρώσεις. Το «αυθόρμητο» ενός λαού, που έβλεπε δικαιώματα και κατακτήσεις δεκαετιών να συντρίβονται, λειτούργησε σχεδόν αντανακλαστικά. Σχεδόν όλοι οι κλάδοι βρέθηκαν στο δρόμο.
Μόνο που δεν το έκαναν ούτε ταυτόχρονα, ούτε οργανωμένα, ούτε με τα ίδια αιτήματα.
Το έκαναν όταν θιγόταν πρώτα και κύρια ο «δικός τους» χώρος...

Κανείς ωστόσο δεν μπορεί να παραγνωρίσει το «κίνημα των πλατειών» και τα συλλαλητήρια του Συντάγματος, που ένωσαν πολλές «διαφορετικές» φωνές.Όμως το «αυθόρμητο», όταν δεν μετεξελιχθεί σε οργανωμένη ταξική πάλη, με όχημα τα συνδικάτα, έχει ημερομηνία λήξης...

Ποια είναι η ευθύνη των συνδικάτων και των συνδικαλιστών;
Πώς η οικονομική κρίση και τα μνημόνια ανέδειξαν σε μεγάλο βαθμό και την κρίση του συνδικαλισμού; Πώς φτάσαμε ως εδώ; Τι συμβαίνει με τα προνόμια των συνδικαλιστών και πόσο επηρέασαν τη νιρβάνα των συνδικάτων και πυροδότησαν την «απέχθεια» του κόσμου -με τη ανάλογη προπαγάνδα των ΜΜΕ- απέναντι τους;
Ποιος θα υπερασπιστεί το συνδικαλισμό τώρα που η κυβέρνηση ετοιμάζεται ουσιαστικά να τον καταργήσει; Και γιατί να τον υπερασπιστεί κανείς;

Διαιρεί και βασίλευε...

Ο εργοδοτικός κυβερνητικός συνδικαλισμός, όπως διαμορφώθηκε τις δεκαετίες πριν την εκδήλωση της κρίσης, οδήγησε στον εκφυλισμό και την απαξίωση όλων των συλλογικών διαδικασιών.
Στην κοινωνία πέρασε η λογική του «κοινωνικού αυτοματισμού» με τα αιτήματα να είναι αποκλειστικά «κλαδικά» και με τους εργαζόμενους να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου: Οι εργαζόμενοι στον ιδιωτικό τομέα απέναντι σε αυτούς του δημοσίου. Οι ελεύθεροι επαγγελματίες εναντίον των αγροτών. Οι εργαζόμενοι γονείς κατηγορούσαν τους καθηγητές όταν αυτοί απεργούσαν.Όλη η κοινωνία τα έβαζε με τους ναυτεργάτες. Σε αυτό το έδαφος του συντεχνιασμού καρποφόρησε ο κατακερματισμός του εργατικού και λαϊκού κινήματος, που επιδίωκε διακαώς το σύστημα.

Ταυτόχρονα τα προκλητικά προνόμια που απολάμβαναν κάποιοι συνδικαλιστές, οι παχυλές αμοιβές που εισέπρατταν για τη συμμετοχή τους σε επιτροπές και σε ΔΣ οργανισμών, τα μικρά και μεγάλα σκάνδαλα στα οποία συμμετείχαν, η ευθεία γραμμή από τα προεδρεία των ομοσπονδιών στα έδρανα της Βουλής, αποτέλεσαν τις βασικές αιτίες που οδήγησαν στην αποστροφή μεγάλης μερίδας εργαζομένων προς τη συνδικαλιστική δράση εν γένει. Ο «ατομισμός», το ιδεολόγημα ότι «οι αγώνες δεν φέρνουν αποτελέσματα» και, κυρίως, η λογική της διατήρησης των «δικών» μας κεκτημένων, που διαπότισε τις συνειδήσεις μιας σειράς συνδικαλιστών (και της Αριστερός) σε σωματεία, συνδικάτα και ομοσπονδίες, ήταν τα βασικά αίτια που η καταιγίδα των μνημονίων βρήκε το συνδικαλιστικό κίνημα ανήμπορο να αντιδράσει, τόσο απέναντι στις κυβερνητικές πολιτικές, όσο και σ’ εκείνες τις ηγεσίες των συνδικάτων που πρόσφεραν πολύτιμο στήριγμα στην επιβολή των βάρβαρων μέτρων.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη δήλωση του προέδρου της ΓΣΕΕ Γ. Παναγόπουλου στο πρακτορείο Reuters, τέσσερις μήνες μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου, ότι «δεν υπάρχει σχέδιο για γενική απεργία για το αμέσως επόμενο διάστημα» και ότι «σκληρές πολιτικές, αυτές που προβλέπονται στο μνημόνιο, εφαρμόστηκαν και ορατές πολιτικές εναλλακτικές λύσεις δεν υπάρχουν». Όταν ο πρόεδρος της μεγαλύτερης συνδικαλιστικής οργάνωσης του ιδιωτικού τομέα δήλωνε ότι δεν υπάρχουν «εναλλακτικές πολιτικές» έναντι του μνημονίου, προφανώς ο δρόμος για την εφαρμογή του «δόγματος του σοκ» από την τρόικα και τις ελληνικές κυβερνήσεις άνοιγε διάπλατα.

Σε μια επιτυχημένη εφαρμογή της τακτικής «διαιρεί και βασίλευε», τα μέτρα χτυπούσαν τους εργαζόμενους κατά κατηγορίες. Το 2010 στοχοποιήθηκαν οι δημόσιοι υπάλληλοι ως «υπαίτιοι της κρίσης». Αυτό ήταν το πρώτο βήμα για να περάσουν όλα τα μνημονιακά μέτρα που έχουν οδηγήσει σε ποσοστά ανεργίας του 30%, στην καθιέρωση μισθών των 400 ευρώ στον ιδιωτικό τομέα, σε περικοπές των συντάξεων, των επιδομάτων, σε καταστροφή χιλιάδων μικρών επιχειρήσεων, στη διάλυση μιας ολόκληρης κοινωνίας. Ωστόσο, ακόμη και σήμερα υπάρχουν άνθρωποι που πιστεύουν ότι το ελληνικό δημόσιο ευθόνεται για τη... διεθνή οικονομική κρίση!

Όμως, υπήρχε ένα υλικό υπόβαθρο για να πατήσει όλη αυτή η προπαγάνδα: Οι συνδικαλιστικοί φορείς του δημοσίου τομέα στη συντριπτική πλειονότητά τους ασχολούνταν αποκλειστικά
με τη διατήρηση των δικών τους προνομίων, φροντίζοντας να τα εξασφαλίζουν σε συναλλαγή (πάνω και κάτω από το τραπέζι) με τις πολιτικές ηγεσίες και τις κυβερνήσεις.
Την ίδια στιγμή που δεν πάλεψαν ποτέ με την ίδια ζέση για να γίνουν οι δημόσιες υπηρεσίες πιο
λειτουργικές για τους υπόλοιπους εργαζόμενους, έκαναν τα στραβά μάτια στη διαφθορά υπαλλήλων ή φρόντιζαν να συμμετέχουν στη «λεία», δεν ενδιαφέρονταν αν δίπλα τους επεκτεινόταν η ελαστική
εργασία με συμβασιούχους, υπαλλήλους stage, ενοικιαζόμενους ή μαύρους εργαζόμενους.
Από κοντά και οι Ομοσπονδίες της ΔΕΗ, του ΟΤΕ, της ΕΥΔΑΠ, που καθησύχαζαν τα μέλη τους ότι δεν θα τους αγγίξουν τα μέτρα...

Δεν ήταν διαφορετική η κατάσταση και στον ιδιωτικό τομέα.
Η συμμετοχή στους «κοινωνικούς διαλόγους» ήταν η επιλογή της ΓΣΕΕ όλα τα προηγούμενα χρόνια. Οι ηγεσίες της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ, που είχαν την πλειοψηφία, έβαλαν πλάτη για να περάσουν
οι πρώτες ανατροπές στην κοινωνική ασφάλιση, η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η καθήλωση των μισθών.

Στην περίοδο ακμής της ελληνικής οικονομίας, που οι δείκτες ανάπτυξης έτρεχαν με 4-5% αποδέχτηκαν αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης και μείωση συντάξεων, και το 2006 υπέγραψαν με το ΣΕΒ δίχρονη συλλογική σύμβαση εργασίας που προέβλεπε αύξηση 0,77 ευρώ(!) στο μεροκάματο των εργαζομένων. Η ίδια η ΓΣΕΕ απασχολούσε εργαζόμενους με καθεστώς stage, δηλαδή μισοπληρωμένους και ανασφάλιστους!

Με αυτή την προϊστορία, δεν είναι να απορεί κανείς που ο Παναγόπουλος ζήτησε να... κάνει διάλογο με τους εκπροσώπους της τρόικας, ούτε το πόσο εύκολα αποδέχτηκαν οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ σαν... αναγκαίο κακό τη μείωση του κατώτερου μισθού στα 586 ευρώ μικτά και την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.

Ούτε είναι να απορεί κανείς γιατί η ΓΣΕΕ εκπροσωπεί μόλις το 15% των εργαζόμενων στον ιδιωτικό τομέα και τα στελέχη της αντιμετωπίζονται απαξιωτικά από τους εργαζόμενους, σε βαθμό που δεν μπορούν να παρευρεθούν ούτε στις απεργιακές συγκεντρώσεις, αφού φοβούνται ότι θα τους γιουχάρουν.

Η αναγνώριση του συνδικαλισμού, η προστασία των συνδικαλιστών έναντι της εργοδοσίας, οι συνδικαλιστικές άδειες, αιτήματα που κατακτήθηκαν με αίμα για την προστασία των εργαζόμενων, βρέθηκαν στα χέρια μιας δράκας ανθρώπων που βλέπουν το συνδικαλισμό ως καριέρα και ως προθάλαμο για την πολιτική τους ανέλιξη.
Από τα 80 μέλη του Γενικού Συμβουλίου της ΑΔΕΔΥ, που έχουν πλήρη απαλλαγή καθηκόντων, είναι ζήτημα αν τα μισά πατάνε σε οποιαδήποτε συνδικαλιστική δουλειά εκτός της μίας συνεδρίασης το μήνα. Άλλωστε, υπήρχε μια παράδοση να εκλέγονται στο ΓΣ της ΑΔΕΔΥ γνωστοί και ημετέροι, ή οι σύζυγοι των μεγαλοσυνδικαλιστών, όχι τόσο για τη συνδικαλιστική τους δράση όσο για να απαλλαγούν από την υποχρέωση να... πηγαίνουν στη δουλειά τους.

Η συμμετοχή σε ΔΣ οργανισμών (π.χ. Εθνική Τράπεζα, ΔΕΗ, Ασφαλιστικά Ταμεία κτλ.) υποτίθεται
ότι θεσπίστηκε για να υπάρχει έλεγχος από τους εργαζόμενους.
Τι είπαν οι εκπρόσωποι των εργαζομένων για την καταλήστευση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων και το σκάνδαλο των δομημένων ομολόγων; Ακούσατε ποτέ τους συνδικαλιστές της ΟΤΟΕ να αποκαλύπτουν τα σκάνδαλα των τραπεζών ή να αντιτίθεται στη σκανδαλώδη αναχρηματοδότησή τους με λεφτά του ελληνικού λαού; Αντίθετα πολλές είναι οι φορές που υπέγραψαν συμβάσεις εργασίας στο όνομα δήθεν της «διάσωσης» των τραπεζών τους.

Πότε έβαλαν ως πρώτο θέμα των αιτημάτων τους οι ενώσεις των γιατρών τα φακελάκια και -εκτός ελάχιστων εξαιρέσεων- ποιοι συνδικαλιστές γιατροί συγκρούστηκαν με τη διαφθορά στα νοσοκομεία, ακόμη κι αν προερχόταν από τον κλάδο τους;

Πόσο κοστίζει, άραγε, η «κοινωνική ειρήνη»; Φρέσκο είναι το παράδειγμα του «συνδικαλιστή» που συνελήφθη επ' αυτοφώρω έχοντας λάβει 50.000 ευρώ προκειμένου να μην προχωρήσουν οι
εργαζόμενοι στο νοσοκομείο Σωτηρία σε απεργιακές κινητοποιήσεις. Νωπή είναι ακόμα η στάση του σωματείου εργαζομένων της «Χαλυβουργίας Ελλάδας» στο Βόλο, όπου την ίδια ώρα που
οι συνάδελφοί τους στην Ελευσίνα έδιναν ηρωικό αγώνα για να αποτρέψουν τις απολύσεις και τις μειώσεις μισθών που ήθελε να επιβάλει ο ιδιοκτήτης Μάνεσης, αυτοί τα έκαναν «πλακάκια» με
την εργοδοσία και συνέχισαν να δουλεύουν λειτουργώντας σαν απεργοσπαστικός μηχανισμός. Μέχρι τη στιγμή που οι απολύσεις έφτασαν βέβαια και στον Βόλο...

Τελικά τι είναι συνδικαλισμός;

Ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός και η σαπίλα του είναι η μια πλευρά του νομίσματος. Υπάρχει και η άλλη όψη. Είναι οι μικροί και μεγάλοι αγώνες σωματείων, συνδικάτων κι εργαζομένων που πάλεψαν κόντρα σε θεριά και δαίμονες. Οι ηρωικοί απεργοί της Χαλυβουργίας. Μεγάλο μέρος των εργαζομένων στην ΕΡΤ, που κρατούν τίμια και αγωνιστική στάση μέχρι σήμερα. Οι εργαζόμενοι στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, που έθεταν πρώτο αίτημα τη μείωση των εισιτηρίων, μέχρι που επιστρατεύτηκαν. Οι ναυτεργάτες που τα έβαλαν με το εφοπλιστικό λόμπι. Οι καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών και οι εργάτες της COSCO.

Ταξικοί αγώνες θα υπάρχουν όσο υπάρχουν ταξικές κοινωνίες. Τίμιοι και «καθαροί» συνδικαλιστές, υπάρχουν σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Μεγαλύτερη, είναι όμως η ευθύνη της Αριστερός και των δικών της στελεχών, να ενώσουν το εργατικό κίνημα σε κατεύθυνση σύγκρουσης με το σύνολο αυτής της πολιτικής. Σε αυτή την πορεία δεν χωρούν οι ξεχωριστές του ΠΑΜΕ. Δεν χωρά η στάση συνδικαλιστών του ΣΥΡΙΖΑ, που υπαναχωρούν από μεγάλες απεργίες μέχρι να υπάρξουν «οι όροι και οι προϋποθέσεις», ούτε η επιλογή της ηγεσίας του να μαζεύει κάθε καρυδιάς συνδικαλιστικό καρύδι στις τάξεις του, παρέχοντας συγχωροχάρτια.

Υπάρχει βέβαια και η ευθύνη των ίδιων των εργαζομένων. Αλλάζοντας τους συσχετισμούς στα υπάρχοντα σωματεία, στήνοντας σωματεία που θα παλεύουν για να κερδίζουν στους χώρους δουλειάς τους, και θα λειτουργούν με γνώμονα την ταξική αλληλεγγύη, πείθοντας τον εργαζόμενο κόσμο για τη δύναμή του.

Ο νόμος περί «συνδικαλισμού» που θα επιχειρήσει να φέρει το επόμενο διάστημα η κυβέρνηση δεν θα έχει ως στόχο την «κατάργηση των προνομίων των συνδικαλιστών», όπως θα το παρουσιάσουν, αλλά να βάλει το εργατικό κίνημα στο γύψο και να καταργήσει ουσιαστικά το δικαίωμα της απεργίας. Εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα μόνο μια λύση υπάρχει: οι εργαζόμενοι και όσοι συνδικαλιστές δεν είναι υποτακτικοί των κυβερνήσεων, των εργοδοτών και των κομμάτων τους, να βάλουν στο περιθώριο τους εκπροσώπους του «επίσημου» συνδικαλισμού και να διεκδικήσουν το αυτονόητο: την προάσπιση των συμφερόντων του εργαζόμενου λαού.

Πηγή: Λευτέρης Χαραλαμπόπουλος

http://tsak-giorgis.blogspot.gr

Admin
Admin

Αριθμός μηνυμάτων : 1498
Ημερομηνία εγγραφής : 31/07/2013

https://rethymno.forumgreek.com

Επιστροφή στην κορυφή Πήγαινε κάτω

Επιστροφή στην κορυφή


Δημοσίευση νέας Θ.Ενότητας   Απάντηση στη Θ.Ενότητα
 
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης