Το Φαράγγι των Μύλων, μια εύκολη διαδρομή για την επόμενη εκδρομή σας!
Κάντε κλίκ στο παρακάτω link
Πρόσφατα Θέματα
RETHYMNO LIVE
ΕΛΛΗΝΑΣ... Ο ΑΕΤΟΣ!
ΡΕΘΥΜΝΟ
Crete-Guns
ΤΑ ΑΠΟΡΡΗΤΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Έτσι διασκέδαζαν οι αρχαίοι Έλληνες...
Σελίδα 1 από 1
Έτσι διασκέδαζαν οι αρχαίοι Έλληνες...
10/05/2014
Του Αθανάσιου Δέμου | Αναδημοσίευση από: aftonomi | Φωτό: Marie-Lan Nguyen
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν θεωρούνται μόνο οι εφευρέτες του κρασιού, αλλά και της ταβέρνας και γενικά των κέντρων διασκέδασης. Στην αρχαία Αθήνα, τα καπηλειά ήταν τόσο πολλά, ώστε ο Περικλής με ένα διάταγμά του, θέλησε να τα καταργήσει μια για πάντα. Έπεσαν, όμως, στη μέση οι δημογέροντες και δεν τον άφησαν να πραγματοποιήσει την απόφασή του.
"Αν το κάνεις αυτό", του είπαν, "θα στερήσεις τον λαό από μια ευχαρίστηση και το κράτος (πόλη) από ένα έσοδο. Ίσως, μάλιστα, το σπουδαιότερο έσοδό του".
Την εποχή εκείνη το κρασί της Αττικής ήταν φημισμένο. Οι ξένοι που επισκέπτονταν την Αθήνα, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σπεύσουν στα καπηλειά, για να κατεβάσουν μερικές κούπες κρασί. Τα καπηλειά αυτά, ιδιαίτερα του Πειραιά, που ήταν διεθνές λιμάνι, ήταν καθαρά καταστήματα, με ζωγραφικές παραστάσεις στους τοίχους από τις γιορτές του Διονύσου και του Πανός.
Όπως ξέρουμε και οι δύο ήταν θεοί του κρασιού και της ευθυμίας. Εκτός, όμως, από τις παραστάσεις αυτές, υπήρχαν στους τοίχους γραμμένα και διάφορα δίστιχα, όπως αυτά που βρέθηκαν πάνω σε κάτι πλάκες, πριν από πενήντα χρόνια στις ανασκαφές του Κεραμικού. Τα παραθέτουμε σε μετάφραση:
Άμα θέλεις να γλεντήσεις, / πιες κρασί στου Πολυδάμα,
να ξεχάσεις πόνους, λύπες, / και τον εαυτό σου αντάμα.
Το κρασί του Αλκαμένη / το ευλόγησαν οι θεοί.
Πίνοντάς το μεταφέρεσαι / στου Ολύμπου την κορφή.
Χθες, με δυο κύπελλα κρασί, / του Φάνητος μεθούσα
αν έπινα άλλο, τη ζωή / θε ν’ αποχαιρετούσα.
Ο τύραννος των Αθηνών Πεισίστρατος, για να δώσει λίγη διασκέδαση στους Αθηναίους, που τους ανάγκαζε να δουλεύουν σκληρά, έβαλε σ’ όλα τα καπηλειά μικρές εταίρες για να προσφέρουν κρασί στους κουρασμένους και να τους ξεκουράζουν. Ανάμεσα στ’ άλλα καθήκοντά τους τραγουδούσαν και χόρευαν, ανάλογα με τις απαιτήσεις των θαμώνων. Είναι κρίμα που χάθηκε ολότελα η μουσική των αρχαίων αυτών τραγουδιών. Γιατί θα ακούγαμε σίγουρα κάτι παρόμοιο με τα λαϊκά μας τραγούδια.
Ο Θησέας, γυρίζοντας από την Κρήτη νικητής, κατέβηκε στη Δήλο, την καθάρισε από τα αγριοκάτσικα που είχαν πλημμυρίσει το νησί και έστησε με τα κέρατά τους τον περίφημο κεράτινο βωμό. Ύστερα χόρεψε γυμνός τον χορό γέρανο, γεμάτο τσακίσματα, για να παραστήσει τους αγώνες του στο Λαβύρινθο του Μινώταυρου. Από τότε, ο χορός αυτός επικράτησε παντού. Έγινε, δηλαδή, της μόδας και τον χόρευαν στα πανηγύρια και στα καπηλειά, όταν έρχονταν στο κέφι.
Στην Κόρινθο τα καπηλειά αφθονούσαν σε βαθμό αφάνταστο, επειδή όλο το εμπόριο Ανατολής και Δύσης, μαζευόταν στο λιμάνι της. Είχε τετρακόσιες χιλιάδες κατοίκους και άλλους τόσους δούλους. Όσο για τους ξένους, αυτοί ήταν αμέτρητοι. Πολλά από τα καπηλειά αυτά είχαν σκοπό καθαρά τουριστικό: Υπήρχαν π.χ. μαγαζιά στη μέση των μεγάλων δρόμων, για άνεση και ξεκούραση των ταξιδιωτών.
Οι αρχαίοι Έλληνες, των οποίων τα κτήματα συνόρευαν με τους δρόμους αυτούς, συνήθιζαν να ανοίγουν τέτοιου είδους καταστήματα, για να πουλούν στους περαστικούς το κρασί τους.
Στην Κόρινθο, όπως και στην Αθήνα, τα καπηλειά-ταβέρνες χωρίζονταν σε λαϊκές και αριστοκρατικές. Στις πρώτες, σύχναζαν συνήθως οι ναυτικοί, οι μεροκαματιάρηδες και οι δούλοι. Στις δεύτερες, όλη η αφρόκρεμα της πόλης. Ανάμεσα στους αριστοκράτες, που πήγαιναν να περάσουν την ώρα τους εκεί, έβλεπε κανείς στρατηγούς και άλλους αξιωματούχους.
Στην αρχαία Ελλάδα έχουμε και τα συμπόσια που είχαν αναπτυχθεί σε οργανωμένο κοινωνικό θεσμό με κανονισμούς και εθιμοτυπία καθορισμένη. Ήταν η κατ’ εξοχήν μορφή κοινωνικής συγκέντρωσης. Ήταν τα κέντρα ανταλλαγής ιδεών και πνευματικών ζυμώσεων. Και αυτό ήταν απαραίτητο, αφού δεν υπήρχαν σχολεία ανώτερα, ούτε βιβλιοθήκες, ούτε άλλα μέσα, μέσα πρόχειρης δημοσιότητας, η δε κυκλοφορία και διάδοση των λογοτεχνικών και επιστημονικών έργων γινόταν προφορικώς κυρίως.
Από την εποχή του Ομήρου ο θεσμός αυτός ήταν αναπτυγμένος.
Στην Ιλιάδα ο Νέστορας λέει ότι ένα καλό συμπόσιο δημιουργεί την καταλληλότερη ατμόσφαιρα εγκαρδιότητας για συζήτηση σοβαρών υποθέσεων. Γνωστά είναι επίσης από την Οδύσσεια τα μεγαλοπρεπή συμπόσια στα ανάκτορα του Αλκίνοου και του Οδυσσέα, τα οποία συνοδεύονταν από τη μουσική διάσημων αοιδών.
Αυτόν τον χαρακτήρα άνετης πνευματικότητας και αδέσμευτης κοινωνικότητας είχαν τα συμπόσια στην Ιωνία και στην Αθήνα. Στις καθαρώς δωρικές πόλεις, σε όσες δεν είχε διαδοθεί μέσω της ναυτιλίας και του εμπορίου, ο ιωνικός τρόπος ζωής (όπως συνέβη στην Κόρινθο και στα Μέγαρα) όπου οι άνθρωποι δεν είχαν ευφράδεια λόγου, δεν είχαν ευχέρεια στη συζήτηση, αναπτύχθηκαν τα συσσίτια με τη μορφή μάλλον στρατιωτικής συνεστίασης πειθαρχημένης και λιτής.
Στα συμπόσια αυτά γίνονταν, κυρίως, φιλοσοφικές συζητήσεις. Άρχιζε συνήθως ενωρίς το βράδυ και κρατούσε μέχρι το πρωί. Περιλάμβανε δύο αυτοτελή μέρη, το δείπνον ή σύνδειπνον και τον πότον. Το δείπνον ήταν δευτερεύον, διαρκούσε λίγο και γινότανε χωρίς πολλές συνομιλίες και άλλες πνευματικές απολαύσεις.
Αμέσως μετά το φαγητό απομακρύνονταν τα τραπεζάκια, οι δούλοι πρόσφεραν στους συνδαιτημόνες νερό, για να νίψουν τα χέρια τους και άρχιζε το δεύτερο μέρος του συμποσίου που ήταν και το κυριότερο, ο πότος.
Οι συμπότες έπιναν ολίγον άκρατον οίνον (χωρίς νερό) προς τιμήν του «αγαθού δαίμονος». Κατόπιν εμοιράζονταν σε όλους στεφάνια και ο στεφανούμενος ήταν έτσι υπό την προστασία του θεού.
Εγίνονταν οι σπονδές σε διάφορους θεούς (Δία Ολύμπιο, θεούς Ολύμπιους, Δία Σωτήρα κ.λπ.), έκαιαν λιβάνι και όλοι μαζί εν χορώ με συνοδεία συνήθως αυλών έψαλλαν έναν ύμνο στον θεό. Έτσι, ήταν πλέον έτοιμοι να αρχίσουν την οινοποσία.
Έπιναν πάντοτε κρασί νερωμένο (κεκραμένον οίνον), για να μη μεθάνε... Εγινότανε εκλογή συμποσιάρχου, ο οποίος ήταν, τρόπον τινά, ο τελετάρχης του συμποσίου. Κατόπιν οριζόταν το θέμα που θα συζητούσαν.
Όλα αυτά γίνονταν κατά σειρά με ορισμένη τάξη, όπως όριζε ο συμποσίαρχος ή εκείνος που είχε προτείνει το θέμα που θα συζητούσαν (ο πατήρ του λόγου).
Πολλές φορές το θέμα που θα συζητούσαν δεν ήταν το ίδιο για όλους. Ο προηγούμενος όριζε μετά την εκτέλεση της εντολής του, το θέμα της ομιλίας του επομένου. Έτσι, εξασφάλιζαν, ότι και οι επόμενοι θα επρόσεχαν τις ομιλίες και δεν θα ήταν απασχολημένοι με την ετοιμασία της δικής τους ομιλίας, η οποία έπρεπε να είναι αληθινά αυτοσχέδια.
Ο Πλάτων, στους Νόμους, τονίζει ότι το συμπόσιο, όταν διεξάγεται σωστά, είναι μεγάλο σχολείο, γιατί διδάσκει τον άνθρωπο το μεγάλο καθήκον του άριστου πολίτη: Να άρχει και να άρχεται με δικαιοσύνη. Τον διδάσκει την ελευθερία, χωρίς εξαναγκασμό, υποταγή στους νόμους, τον διδάσκει το θάρρος.
Το παράδειγμα του Πλάτωνος, ο οποίος και στην πράξη της Ακαδημίας εισήγαγε τα κοινά συμπόσια, τα πλήρη ευτραπέλου νηφαλιότητας, ακολούθησαν και οι κατόπιν φιλόσοφοι. Αλλά ο θεσμός των συμποσίων δεν ήταν δυνατό να διατηρηθεί. Εχάθηκε, όπως εχάθηκε και η κοινωνία η λεπτή και λιτή, εντός της οποίας αναπτύχθηκε ο θεσμός αυτός και άνθησε...
http://www.egriechen.info/
Του Αθανάσιου Δέμου | Αναδημοσίευση από: aftonomi | Φωτό: Marie-Lan Nguyen
Οι αρχαίοι Έλληνες δεν θεωρούνται μόνο οι εφευρέτες του κρασιού, αλλά και της ταβέρνας και γενικά των κέντρων διασκέδασης. Στην αρχαία Αθήνα, τα καπηλειά ήταν τόσο πολλά, ώστε ο Περικλής με ένα διάταγμά του, θέλησε να τα καταργήσει μια για πάντα. Έπεσαν, όμως, στη μέση οι δημογέροντες και δεν τον άφησαν να πραγματοποιήσει την απόφασή του.
"Αν το κάνεις αυτό", του είπαν, "θα στερήσεις τον λαό από μια ευχαρίστηση και το κράτος (πόλη) από ένα έσοδο. Ίσως, μάλιστα, το σπουδαιότερο έσοδό του".
Την εποχή εκείνη το κρασί της Αττικής ήταν φημισμένο. Οι ξένοι που επισκέπτονταν την Αθήνα, το πρώτο πράγμα που έκαναν ήταν να σπεύσουν στα καπηλειά, για να κατεβάσουν μερικές κούπες κρασί. Τα καπηλειά αυτά, ιδιαίτερα του Πειραιά, που ήταν διεθνές λιμάνι, ήταν καθαρά καταστήματα, με ζωγραφικές παραστάσεις στους τοίχους από τις γιορτές του Διονύσου και του Πανός.
Όπως ξέρουμε και οι δύο ήταν θεοί του κρασιού και της ευθυμίας. Εκτός, όμως, από τις παραστάσεις αυτές, υπήρχαν στους τοίχους γραμμένα και διάφορα δίστιχα, όπως αυτά που βρέθηκαν πάνω σε κάτι πλάκες, πριν από πενήντα χρόνια στις ανασκαφές του Κεραμικού. Τα παραθέτουμε σε μετάφραση:
Άμα θέλεις να γλεντήσεις, / πιες κρασί στου Πολυδάμα,
να ξεχάσεις πόνους, λύπες, / και τον εαυτό σου αντάμα.
Το κρασί του Αλκαμένη / το ευλόγησαν οι θεοί.
Πίνοντάς το μεταφέρεσαι / στου Ολύμπου την κορφή.
Χθες, με δυο κύπελλα κρασί, / του Φάνητος μεθούσα
αν έπινα άλλο, τη ζωή / θε ν’ αποχαιρετούσα.
Ο τύραννος των Αθηνών Πεισίστρατος, για να δώσει λίγη διασκέδαση στους Αθηναίους, που τους ανάγκαζε να δουλεύουν σκληρά, έβαλε σ’ όλα τα καπηλειά μικρές εταίρες για να προσφέρουν κρασί στους κουρασμένους και να τους ξεκουράζουν. Ανάμεσα στ’ άλλα καθήκοντά τους τραγουδούσαν και χόρευαν, ανάλογα με τις απαιτήσεις των θαμώνων. Είναι κρίμα που χάθηκε ολότελα η μουσική των αρχαίων αυτών τραγουδιών. Γιατί θα ακούγαμε σίγουρα κάτι παρόμοιο με τα λαϊκά μας τραγούδια.
Ο Θησέας, γυρίζοντας από την Κρήτη νικητής, κατέβηκε στη Δήλο, την καθάρισε από τα αγριοκάτσικα που είχαν πλημμυρίσει το νησί και έστησε με τα κέρατά τους τον περίφημο κεράτινο βωμό. Ύστερα χόρεψε γυμνός τον χορό γέρανο, γεμάτο τσακίσματα, για να παραστήσει τους αγώνες του στο Λαβύρινθο του Μινώταυρου. Από τότε, ο χορός αυτός επικράτησε παντού. Έγινε, δηλαδή, της μόδας και τον χόρευαν στα πανηγύρια και στα καπηλειά, όταν έρχονταν στο κέφι.
Στην Κόρινθο τα καπηλειά αφθονούσαν σε βαθμό αφάνταστο, επειδή όλο το εμπόριο Ανατολής και Δύσης, μαζευόταν στο λιμάνι της. Είχε τετρακόσιες χιλιάδες κατοίκους και άλλους τόσους δούλους. Όσο για τους ξένους, αυτοί ήταν αμέτρητοι. Πολλά από τα καπηλειά αυτά είχαν σκοπό καθαρά τουριστικό: Υπήρχαν π.χ. μαγαζιά στη μέση των μεγάλων δρόμων, για άνεση και ξεκούραση των ταξιδιωτών.
Οι αρχαίοι Έλληνες, των οποίων τα κτήματα συνόρευαν με τους δρόμους αυτούς, συνήθιζαν να ανοίγουν τέτοιου είδους καταστήματα, για να πουλούν στους περαστικούς το κρασί τους.
Στην Κόρινθο, όπως και στην Αθήνα, τα καπηλειά-ταβέρνες χωρίζονταν σε λαϊκές και αριστοκρατικές. Στις πρώτες, σύχναζαν συνήθως οι ναυτικοί, οι μεροκαματιάρηδες και οι δούλοι. Στις δεύτερες, όλη η αφρόκρεμα της πόλης. Ανάμεσα στους αριστοκράτες, που πήγαιναν να περάσουν την ώρα τους εκεί, έβλεπε κανείς στρατηγούς και άλλους αξιωματούχους.
Στην αρχαία Ελλάδα έχουμε και τα συμπόσια που είχαν αναπτυχθεί σε οργανωμένο κοινωνικό θεσμό με κανονισμούς και εθιμοτυπία καθορισμένη. Ήταν η κατ’ εξοχήν μορφή κοινωνικής συγκέντρωσης. Ήταν τα κέντρα ανταλλαγής ιδεών και πνευματικών ζυμώσεων. Και αυτό ήταν απαραίτητο, αφού δεν υπήρχαν σχολεία ανώτερα, ούτε βιβλιοθήκες, ούτε άλλα μέσα, μέσα πρόχειρης δημοσιότητας, η δε κυκλοφορία και διάδοση των λογοτεχνικών και επιστημονικών έργων γινόταν προφορικώς κυρίως.
Από την εποχή του Ομήρου ο θεσμός αυτός ήταν αναπτυγμένος.
Στην Ιλιάδα ο Νέστορας λέει ότι ένα καλό συμπόσιο δημιουργεί την καταλληλότερη ατμόσφαιρα εγκαρδιότητας για συζήτηση σοβαρών υποθέσεων. Γνωστά είναι επίσης από την Οδύσσεια τα μεγαλοπρεπή συμπόσια στα ανάκτορα του Αλκίνοου και του Οδυσσέα, τα οποία συνοδεύονταν από τη μουσική διάσημων αοιδών.
Αυτόν τον χαρακτήρα άνετης πνευματικότητας και αδέσμευτης κοινωνικότητας είχαν τα συμπόσια στην Ιωνία και στην Αθήνα. Στις καθαρώς δωρικές πόλεις, σε όσες δεν είχε διαδοθεί μέσω της ναυτιλίας και του εμπορίου, ο ιωνικός τρόπος ζωής (όπως συνέβη στην Κόρινθο και στα Μέγαρα) όπου οι άνθρωποι δεν είχαν ευφράδεια λόγου, δεν είχαν ευχέρεια στη συζήτηση, αναπτύχθηκαν τα συσσίτια με τη μορφή μάλλον στρατιωτικής συνεστίασης πειθαρχημένης και λιτής.
Στα συμπόσια αυτά γίνονταν, κυρίως, φιλοσοφικές συζητήσεις. Άρχιζε συνήθως ενωρίς το βράδυ και κρατούσε μέχρι το πρωί. Περιλάμβανε δύο αυτοτελή μέρη, το δείπνον ή σύνδειπνον και τον πότον. Το δείπνον ήταν δευτερεύον, διαρκούσε λίγο και γινότανε χωρίς πολλές συνομιλίες και άλλες πνευματικές απολαύσεις.
Αμέσως μετά το φαγητό απομακρύνονταν τα τραπεζάκια, οι δούλοι πρόσφεραν στους συνδαιτημόνες νερό, για να νίψουν τα χέρια τους και άρχιζε το δεύτερο μέρος του συμποσίου που ήταν και το κυριότερο, ο πότος.
Οι συμπότες έπιναν ολίγον άκρατον οίνον (χωρίς νερό) προς τιμήν του «αγαθού δαίμονος». Κατόπιν εμοιράζονταν σε όλους στεφάνια και ο στεφανούμενος ήταν έτσι υπό την προστασία του θεού.
Εγίνονταν οι σπονδές σε διάφορους θεούς (Δία Ολύμπιο, θεούς Ολύμπιους, Δία Σωτήρα κ.λπ.), έκαιαν λιβάνι και όλοι μαζί εν χορώ με συνοδεία συνήθως αυλών έψαλλαν έναν ύμνο στον θεό. Έτσι, ήταν πλέον έτοιμοι να αρχίσουν την οινοποσία.
Έπιναν πάντοτε κρασί νερωμένο (κεκραμένον οίνον), για να μη μεθάνε... Εγινότανε εκλογή συμποσιάρχου, ο οποίος ήταν, τρόπον τινά, ο τελετάρχης του συμποσίου. Κατόπιν οριζόταν το θέμα που θα συζητούσαν.
Όλα αυτά γίνονταν κατά σειρά με ορισμένη τάξη, όπως όριζε ο συμποσίαρχος ή εκείνος που είχε προτείνει το θέμα που θα συζητούσαν (ο πατήρ του λόγου).
Πολλές φορές το θέμα που θα συζητούσαν δεν ήταν το ίδιο για όλους. Ο προηγούμενος όριζε μετά την εκτέλεση της εντολής του, το θέμα της ομιλίας του επομένου. Έτσι, εξασφάλιζαν, ότι και οι επόμενοι θα επρόσεχαν τις ομιλίες και δεν θα ήταν απασχολημένοι με την ετοιμασία της δικής τους ομιλίας, η οποία έπρεπε να είναι αληθινά αυτοσχέδια.
Ο Πλάτων, στους Νόμους, τονίζει ότι το συμπόσιο, όταν διεξάγεται σωστά, είναι μεγάλο σχολείο, γιατί διδάσκει τον άνθρωπο το μεγάλο καθήκον του άριστου πολίτη: Να άρχει και να άρχεται με δικαιοσύνη. Τον διδάσκει την ελευθερία, χωρίς εξαναγκασμό, υποταγή στους νόμους, τον διδάσκει το θάρρος.
Το παράδειγμα του Πλάτωνος, ο οποίος και στην πράξη της Ακαδημίας εισήγαγε τα κοινά συμπόσια, τα πλήρη ευτραπέλου νηφαλιότητας, ακολούθησαν και οι κατόπιν φιλόσοφοι. Αλλά ο θεσμός των συμποσίων δεν ήταν δυνατό να διατηρηθεί. Εχάθηκε, όπως εχάθηκε και η κοινωνία η λεπτή και λιτή, εντός της οποίας αναπτύχθηκε ο θεσμός αυτός και άνθησε...
http://www.egriechen.info/
Παρόμοια θέματα
» Έτσι «σκότωσε» τον Αλιέντε η κυβέρνηση Νίξον
» Δεν είναι έτσι, κι αν έτσι νομίζετε, κ. Ρίχτερ
» Άγνωστοι Έλληνες: Έλληνες οι «νονοί» της Β. Αφρικής
» Έτσι γιόρτασαν τη μέρα της γυναίκας στη Γαύδο !
» Ετσι καθαρίζεται εύκολα και γρήγορα το ρόδι
» Δεν είναι έτσι, κι αν έτσι νομίζετε, κ. Ρίχτερ
» Άγνωστοι Έλληνες: Έλληνες οι «νονοί» της Β. Αφρικής
» Έτσι γιόρτασαν τη μέρα της γυναίκας στη Γαύδο !
» Ετσι καθαρίζεται εύκολα και γρήγορα το ρόδι
Σελίδα 1 από 1
Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης
Πεμ Φεβ 08, 2024 10:56 pm από Admin
» Ερευνα-σοκ! Ο αργός «θάνατος» του Ελληνα αγρότη με οργανωμένο σχέδιο
Τετ Φεβ 07, 2024 8:02 pm από Admin
» ΦΠΑ: Έρχεται η αυτόματη επιστροφή – Ποιους αφορά – Πότε θα ξεκινήσει
Πεμ Φεβ 01, 2024 11:42 am από Admin
» Η γλώσσα των κουτσαβάκηδων (το λεξικό της μαγκιάς)
Δευ Ιαν 29, 2024 8:39 pm από Admin
» Έρχεται νέο σύστημα με αυτόματες κατασχέσεις περιουσιακών στοιχείων για χρέη στην εφορία
Δευ Ιαν 22, 2024 2:40 pm από Admin
» Ενημέρωση ιδιοκτητών δεσποζόμενων ζώων
Τρι Ιαν 16, 2024 7:03 pm από Admin
» Πώς θα βρείτε τα «χαμένα» σας ένσημα πριν το 2002
Πεμ Ιαν 11, 2024 8:24 pm από Admin
» Ο σεισμός-μαμούθ που ανύψωσε την Κρήτη και δημιούργησε τσουνάμι 12 μέτρων
Τρι Ιαν 02, 2024 8:52 pm από Admin
» Για πρώτη φορά στο Νοσοκομείο Ρεθύμνου επέμβαση ολικής αρθροπλαστικής με την πρωτοποριακή τεχνική της ρομποτική
Παρ Δεκ 29, 2023 8:41 pm από Admin
» Ανοίγει η πλατφόρμα εξαγοράς καταπατημένων εκτάσεων του Δημοσίου – Δικαιολογητικά και προϋποθέσεις
Πεμ Δεκ 28, 2023 9:38 pm από Admin
» Ελεύθεροι επαγγελματίες: Αυξάνονται οι εισφορές τους το 2024 - Τα νέα ποσά
Τρι Δεκ 26, 2023 1:02 pm από Admin
» ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ ΠΟΥ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΣΚΥΛΟΥΣ ΑΠΟ ΤΣΙΜΠΗΜΑ ΤΣΙΜΠΟΥΡΙΟΥ. ΠΩΣ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΤΙΣ ΠΡΟΛΗΨΟΥΜΕ;
Δευ Δεκ 25, 2023 9:36 pm από Admin
» Δερματικα προβληματα – μυκητιαση, αλλεργικη δερματιτιδα, ψωρα σκυλου
Δευ Δεκ 25, 2023 9:22 pm από Admin
» Λεϊσμανίωση (Καλαζάρ) : Όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε
Δευ Δεκ 25, 2023 9:17 pm από Admin
» 35Ν: Η κρητική τσικουδιά του Ηλία Μελισσουργού με όνομα και ποιότητα
Πεμ Δεκ 07, 2023 9:14 pm από Admin
» Γνωρίζατε ότι υπάρχουν ζωντανά ένζυμα στο μέλι
Πεμ Νοε 02, 2023 10:17 pm από Admin
» Τρεις νέες – τούρμπο ποικιλίες ελιάς με αντοχή στην βερτιτσιλίωση
Πεμ Σεπ 28, 2023 11:39 pm από Admin
» Νέα απόφαση του ΣτΕ βγάζει οριστικά εκτός δασικών χαρτών 7 εκατ. στρέμματα
Παρ Μάης 05, 2023 11:15 pm από Admin
» Ανοίγει η πλατφόρμα για τα «Φωτοβολταϊκά στη Στέγη
Τρι Μάης 02, 2023 10:06 pm από Admin
» Πενταετής παραγραφή για τα χρέη στους ΟΤΑ
Παρ Απρ 14, 2023 9:35 pm από Admin
» ΕΣΠΑ: Τα 3 προγράμματα για να επενδύσουν οι αγρότες με κοινοτικό χρήμα
Τετ Μαρ 29, 2023 12:20 pm από Admin
» «Φωτοβολταϊκά στη στέγη»: Βγήκε ο οδηγός του προγράμματος-Δικαιούχοι και προύποθέσεις (έγγραφο)
Πεμ Μαρ 23, 2023 11:54 pm από Admin
» Πως να φτιάξω μόνος μου θειασβέστιο;
Κυρ Φεβ 19, 2023 7:37 pm από Admin
» Ένα κείμενο που πρέπει να διαβάσουν όλοι οι ελαιοκαλλιεργητές!
Τρι Νοε 15, 2022 8:13 pm από Admin
» Επιστήμονες από την Κρήτη ρίχνουν φως σε βακτήριο που πλήττει καλλιέργειες, όπως την ελιά και το αμπέλ
Τρι Φεβ 08, 2022 12:00 pm από Admin
» Νομοπαρασκευαστική για τα κληροτεμάχια
Παρ Ιαν 21, 2022 9:00 pm από Admin
» Πες μου πού είναι το χωράφι σου, να σου πω τι θα φυτέψεις
Τρι Ιαν 04, 2022 7:05 pm από Admin
» Κρητικά λουκάνικα ξιδάτα
Παρ Δεκ 24, 2021 8:39 pm από Admin
» Ντουκιάνι: Ο ιερός χώρος των παλιών Κρητικών
Κυρ Νοε 14, 2021 8:47 pm από Admin
» Το μπόλιασμα (κέντρωμα) των δέντρων. Οι τρόποι και πότε γίνεται
Κυρ Οκτ 24, 2021 9:33 am από Admin