Ζητάμε δικαιοσύνη και όχι παραχάραξη παρέμβαση του επιζώντος από τους ναζί του Βασίλη Παπαδόπουλου

29.12.2015


Οι Διασωθέντες

Ο  επίτιμος Πρόεδρος του σωματείου «Ρεθυμνίων πληγέντων από τη γερμανική κατοχή 1941-1944» και επιζών από τις κτηνώδεις εκτελέσεις 23 και 24 Μαίου 1941 στην παραλία Μισιρίων Κος Βασίιλης Παπαδόπουλος παρακολουθεί τη δίκη του κου Ρίχτερ και με επιστολή του κάνει ενδιαφέρουσα τοποθέτηση.
«Είμαι ένας από τους ελάχιστους επιζώντες από τις πρώτες εκτελέσεις ΑΜΑΧΩΝ και ΑΟΠΛΩΝ στην Ευρώπη. Οι «ΙΠΠΟΤΕΣ» του κου Ρίχτερ εκτέλεσαν άνδρες και γυναικόπαιδα αιχμαλώτους.

Η πρώτη έγινε γύρω στις 5:30 μμ στις 23-5-1941. Με κτηνώδη τρόπο πήραν 36 άνδρες. Σκοτώθηκαν 32. Οι 4 γλίτωσαν γιατί οι Αυστραλοί έβαλαν με όλμους. Όμως άλλος ένας σε λίγες ημέρες – είχε πάρει σφαίρα – πέθανε από μόλυνση.  Αφού τους θέρισαν, τους έδωσαν χαριστική βολή, τους πέταξαν σε ένα πηγάδι, τους ράντισαν με βενζίνη και τους έκαψαν ενώ κάποιοι ήταν μισοπεθαμένοι και τα ουρλιαχτά τους ακούγονταν επί ώρες.

Η δεύτερη εκτέλεση ήταν γύρω στις 6:30 μμ στις 23 Μαϊου 1941. Ήταν και αυτή ΑΠΑΝΘΡΩΠΗ. Πήραν γυναικόπαιδα και μας οδήγησαν στο σημείο εκτέλεσης. Ήμουν εγώ, ο αδελφός μου, Πέτρος, η μαμά μου, η γιαγιά μου, η θεία μου και ο πατέρας μου. Επειδή το ηλικιωμένο ζευγάρι Παράσχου δεν μπορούσε να περπατήσει τους σκότωσαν εν ΨΥΧΡΏ με πολυβόλο. Μας έβαλαν κάτω την αμμουδιά. Οι γυναίκες έσκαψαν «λάκκους» με τα χέρια και προστάτεψαν τα παιδιά τους. Το ίδιο έκαναν και αρκετοί άλλοι. Ξέχασα να σας πω ότι οι Γερμανοί αλεξιπτωτιστές μας χτυπούσαν, μας κλωτσούσαν με τα όπλα και τις μπότες τους ενώ μας πήγαιναν στο σημείο εκτέλεσης.

Θυμάμαι μέχρι σήμερα το τελευταίο φιλί της μάνας μου καθώς και τις τελευταίες λέξεις «όποιος σωθεί να φροντίσει τα παιδιά» Μετά από αρκετή ώρα μας γάζωσαν. Η μαμά μου, η γιαγιά μου και η θεία μου σκοτώθηκαν πάνω μου. Επίσης και αρκετές γυναίκες.

Ο Θεός έβαλε το χέρι του. Οι Αυστραλοί έριξαν ξανά όλμους και οι Γερμανοί έφυγαν. . Έτσι γλιτώσαμε, αλλά όλο το βράδυ είμαστε με τους ΝΕΚΡΟΥΣ. ΜΑΣ, ενώ ακούγαμε να ξεψυχάει ο ένας μετά τον άλλο χωρίς να μπορούμε να βοηθήσουμε. Ήταν το πιο μεγάλο βράδυ της ζωής μου. Ξημέρωσε. Φυσούσε νοτιά, οι νεκροί μας ήταν γεμάτοι άμμο. Τους καθαρίσαμε, τους φιλήσαμε. Μας πήραν οι «ΙΠΠΟΤΕΣ» και μας έκλεισαν στο σπίτι του Πέππα. (Μας είχαν πάρει από το σπίτι του Μελλισουργού).
Το τραγικό είναι ότι δεν μάθαμε ποτέ αν οι Δικοί μας θάφτηκαν κάπου ή τους πήρε η θάλασσα.

Αυτά έγιναν πρωί-πρωί. Γύρω στις 7 μμ στις 24 Μαϊου 1941 οι Γερμανοί «ιδεαλιστές» πήραν έναν ακόμα μεγάλο αριθμό ΑΜΑΧΩΝ και ΑΟΠΛΩΝ και τους εκτέλεσαν. Δε σώθηκε ούτε ένας κε Ρίχτερ. Αυτά και άλλα πολλά που έκαναν οι «ΙΠΠΟΤΕΣ» Αλεξιπτωτιστές ήταν κτηνώδεις πράξεις. Οι Κρητικοί τους οποίους «λασπώνετε» αποκαλώντας τους «ΚΤΗΝΗ» θα «τρίζουν» τα κόκκαλά τους. Την τιμή τους, την υπόληψή τους, το σπίτι τους, την πατρίδα τους, την Ελευθερία τους υπερασπίστηκαν ως είχαν καθήκον.
Ντροπή να γράφετε τέτοια πράγματα αλλά και να ΛΕΓΟΝΤΑΙ και στο ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ. Όλοι εμείς οι οποίοι τα ζήσαμε, Μας ΣΤΗΝΕΤΕ για ΔΕΥΤΕΡΗ ΦΟΡΑ στο ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ. Δεν έχετε δικαίωμα να φέρεστε με τόσο ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΟ τρόπο στους αδικοχαμένους συγγενείς και φίλους μας.
Ζητάμε ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ και ΟΧΙ στην ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ.»

http://rethemnosnews.gr