Θωθ, ο τελευταίος ιερέας-βασιλιάς της Ατλαντίδας και οι απόκρυφες γνώσεις που έκρυψε στις πυραμίδες

Ο Θωθ υπήρξε ένας από τους πλέον δημοφιλείς θεούς της αιγυπτιακής θρησκείας. Ήταν θεότητα της Σελήνης και της Σοφίας. Οι αρχαίοι Έλληνες τον προσδιόρισαν ως τον Ερμή τον Τρισμέγιστο. 
Στις αρχέγονες περιόδους του αιγυπτιακού πολιτισμού ήταν θεός της Σελήνης και από το σεληνιακό συσχετισμό του λέγεται ότι αντλεί την πολυμορφία του, καθώς εκφράζεται με πολλά και διαφορετικά πρόσωπα. Όπως η Σελήνη αντλεί το φως της από τον Ήλιο, έτσι και ο Θωθ αντλούσε ένα μεγάλο μέρος της εξουσίας του από τον ηλιακό θεό Ρα, όντας γραφέας και σύμβουλός του. Στην πραγματικότητα, τόσο σημαντικές ήταν οι φάσεις της Σελήνης για τους ρυθμούς της αιγυπτιακής ζωής, ώστε ο Θωθ θεωρήθηκε αρχή της κοσμικής τάξης, καθώς και των θρησκευτικών και κοινωνικών ιδρυμάτων. Ήταν παρών σχεδόν σε κάθε όψη λατρείας στους ναούς, στην απονομή δικαιοσύνης και στις μαγικές τέχνες, με τις οποίες σχετιζόταν ιδιαιτέρως.

Επίσης είναι ο θεϊκός γραφέας, εκείνος που επινόησε τη γραφή και κύριος της σοφίας. Το ιερατείο απέδιδε σ' εκείνον πολλές από τις ιερές γραφές, ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται η Βίβλος των Αναπνοών και ένα τμήμα της Βίβλου των Νεκρών. Πιστευόταν άλλωστε ότι είχε μεταδώσει την τέχνη της ιερογλυφικής γραφής στους Αιγυπτίους από τα πανάρχαια χρόνια ενώ ήταν και προστάτης των γραφέων. Του αποδίδονταν τιμές ως Κύριου της Γνώσης όλων των Επιστημών, θεωρούμενος η προσωποποίηση της Κατανόησης και της Λογικής. Υπήρξε, επίσης, μεσολαβητής για να επέλθει ειρήνη ανάμεσα στον Ώρο και τον Σηθ. Ιδιαίτερο πεδίο δράσης του ήταν η εσωτερική σοφία και γι' αυτό αποκαλείτο «ο Μυστηριώδης» ή «ο Άγνωστος». Οι μαγικές του δυνάμεις τον συνέδεσαν, επίσης, με την ιατρική και, όταν το σώμα υπέκυπτε τελικώς στο θάνατο, εκείνος ήταν πάλι που οδηγούσε το νεκρό στο βασίλειο των θεών και ακολουθούσε η κρίση της ψυχής του.

Σύμφωνα με την έρευνα του συγγραφέως A. S. Raleigh και το βιβλίο του ''Οι σμαράγδινοι πίνακες του Θωθ'' , ο Θωθ υπήρξε βασιλιάς – ιερέας της μυθικής Ατλαντίδας και μετά από την βύθιση της ηπείρου ταξίδεψε στην Αίγυπτο και έκτισε τις πυραμίδες, κρύβοντας εκεί όλη τη γνώση.

Η ιστορία των πινακίδων που μεταφράζονται είναι παράξενη και υπερβαίνει την πίστη των σύγχρονων επιστημόνων. Η αρχαιότητά τους είναι καταπληκτική. Χρονολογούνται πριν από 36.000 χρόνια π.Χ. Συγγραφέας τους είναι ο Θωθ, ένας ατλάντειος ιερέας-βασιλιάς, που ίδρυσε μία αποικία στην αρχαία Αίγυπτο μετά από την καταβύθιση της μητρικής χώρας του. Ήταν εκείνος που οικοδόμησε τη Μεγάλη Πυραμίδα της Γκίζα, που λανθασμένα αποδίδεται στο Χέοπα. Σε αυτή ενσωμάτωσε τη γνώση του για την αρχαία σοφία και έκρυψε με ασφάλεια αρχεία και όργανα της Ατλαντίδας.

Κυβέρνησε την αρχαία φυλή της Αιγύπτου για 16.000 χρόνια, δηλαδή περίπου από το 50.000 έως το 36.000 π.Χ. Εκείνη την εποχή η αρχαία βάρβαρη φυλή ανάμεσα στην οποία αυτός και οι πιστοί του είχαν εγκατασταθεί ανέπτυξε υψηλό πολιτισμό. Ο Θωθ ήταν αθάνατος, δηλαδή είχε κατακτήσει το θάνατο. Περνούσε σύμφωνα με τη θέλησή του στην άλλη πλευρά, αλλά όχι βιώνοντας το θάνατο. Λόγω της απέραντης σοφίας του αναδείχτηκε κυβερνήτης στις διάφορες αποικίες των Ατλάντειων, συμπεριλαμβανομένων και εκείνων της Νότιας και Κεντρικής Αμερικής.

Όταν έφθασε η εποχή να αφήσει την Αίγυπτο ανέγειρε τη Μεγάλη Πυραμίδα πάνω από την είσοδο των Μεγάλων Αιθουσών του Αμένθη. Τοποθέτησε σε αυτή τα αρχεία του και όρισε φρουρούς των μυστικών επίλεκτους ανθρώπους του λαού του. Σε μεταγενέστερες εποχές οι απόγονοι αυτών των φρουρών έγιναν οι Ιερείς της Πυραμίδας, ενώ ο Θωθ θεοποιήθηκε από όσους έζησαν στην εποχή του σκοταδιού που ακολούθησε το πέρασμά του. Έγινε ο θεός της Σοφίας, ο Αρχειοθέτης. Σύμφωνα με το θρύλο, οι Αίθουσες του Αμένθη έγιναν ο κάτω κόσμος, οι Αίθουσες των Θεών, όπου πήγαινε η ψυχή μετά το θάνατο, για να κριθεί.

Κατά τις κατοπινές εποχές το εγώ του Θωθ πέρασε στα σώματα των ανθρώπων σύμφωνα με τον τρόπο που περιέγραφαν οι Πινακίδες. Έτσι ενσαρκώθηκε τρεις φορές. Στην τελευταία του έγινε γνωστός ως Ερμής, ο τρεις φορές γεννημένος. Τότε άφησε και τα κείμενα που είναι γνωστά στους σύγχρονους αποκρυφιστές ως Σμαράγδινες Πινακίδες, μία μεταγενέστερη αλλά μικρότερη έκθεση των αρχαίων μυστηρίων.

Για τούτο, προς το παρόν, δεν ενδείκνυται η παρουσίασή τους στο ευρύ κοινό. Ωστόσο ακόμη και σε όσες παρατίθενται παρακάτω υπάρχουν μυστικά που θα αποδειχθούν ανεκτίμητα για το σοβαρό μελετητή. Θα πρέπει όμως να διαβαστούν όχι μία αλλά πολλές φορές γιατί μόνο έτσι θα αποκαλυφθεί το αληθινό νόημά τους. Ένα απλό διάβασμα θα προσφέρει εκλάμψεις ομορφιάς, αλλά η εντατική μελέτη θα ανοίξει λεωφόρους σοφίας στον αναζητητή.

Όμως τώρα ας αναφέρουμε μερικές πληροφορίες σχετικά με το πώς αυτά τα σπουδαία μυστικά αποκαλύφθηκαν στο σύγχρονο άνθρωπο μετά από μεγάλη χρονική διάρκεια κατά την οποία είχαν κρατηθεί κρυμμένα.

Γύρω στο 1300 π.Χ., στην Αίγυπτο, οι αρχαίοι Κεμ βρίσκονταν σε αναταραχή και πολλές αντιπροσωπείες ιερέων στάλθηκαν σε άλλα μέρη του κόσμου. Ανάμεσά τους ήταν και μερικοί από τους Ιερείς των Πυραμίδων που μετέφεραν μαζί τους τις Σμαράγδινες Πινακίδες σαν τάλισμαν με τα οποία μπορούσαν να εξασκήσουν εξουσία πάνω στους λιγότερο ανεπτυγμένους ιερείς των φυλών που προέρχονταν από άλλες αποικίες των Ατλάντειων. Σύμφωνα με τις πινακίδες ο κάτοχός τους ήταν φορέας της εξουσίας του Θωθ.

Μία συγκεκριμένη ομάδα ιερέων που έφεραν τις Πινακίδες μετανάστευσαν στη Νότια Αμερική όπου βρήκαν μία ανθούσα φυλή, τους Μάγια, που θυμόντουσαν πολλά από την Αρχαία Σοφία. Οι ιερείς εγκαταστάθηκαν ανάμεσά τους. Κατά το δέκατο αιώνα οι Μάγια είχαν εγκατασταθεί ολοκληρωτικά στο Γιουκατάν και οι Πινακίδες είχαν τοποθετηθεί κάτω από το βωμό των μεγάλων ναών του Θεού Ήλιου. Μετά από την κατάκτηση των Μάγια από τους Ισπανούς οι πόλεις εγκαταλείφθηκαν και οι θησαυροί των ναών ξεχάστηκαν.

Θα πρέπει να κατανοηθεί ότι η Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου υπήρξε, και εξακολουθεί να είναι, ένας μύησης στα μυστήρια. {.....}Ο συγγραφέας που συνδέεται με τη Μεγάλη Λευκή Στοά, που επίσης εργάζεται μέσω του Ιερατείου της Πυραμίδας, καθοδηγήθηκε να ανεύρει και να επιστρέψει στη Μεγάλη Πυραμίδα τις Αρχαίες Πινακίδες. Αυτό επιτεύχθηκε ύστερα από περιπέτειες που δεν είναι ανάγκη να περιγραφούν εδώ. Πριν επιστραφούν δόθηκε η άδεια να μεταφραστούν και να κρατηθεί ένα αντίγραφο της σοφίας που είχε χαραχθεί πάνω τους. Αυτό έγινε στα 1925 και μόνο τώρα χορηγήθηκε η άδεια να εκδοθεί ένα μέρος της. Οπωσδήποτε πολλοί θα χλευάσουν, ωστόσο ο αληθινός σπουδαστής θα διαβάσει και θα κατανοήσει όσα κρύβονται πίσω από τις λέξεις και θα αποκτήσει σοφία. Εάν το φως είναι μέσα σου, τότε το φως που είναι χαραγμένο σε αυτές τις Πινακίδες θα ανταποκριθεί.

Τώρα, μια συνοπτική εξωτερική περιγραφή των Πινακίδων. Αποτελούνται από δώδεκα σμαραγδένιες πινακίδες. Είναι κατασκευασμένες από μία ουσία που δημιουργήθηκε από αλχημιστική μετουσίωση. Είναι άφθαρτες και ανθίστανται σε όλα τα στοιχεία και ουσίες. Η ατομική και η κυτταρική δομή τους είναι σταθεροποιημένη και δεν επιδέχεται καμία μεταβολή. Έτσι παραβιάζουν τον υλικό νόμο του ιονισμού. Φέρουν χαραγμένα γράμματα στην αρχαία γλώσσα της Ατλαντίδας, τα οποία ανταποκρίνονται σε συντονισμένα κύματα σκέψης και απελευθερώνουν τη σχετική νοητική δόνηση στο νου του αναγνώστη. Οι Πινακίδες είναι προσδεδεμένες με κρίκους από ένα κράμα βαμμένο χρυσό που αναρτώνται από μία ράβδο του ίδιου υλικού. Η σοφία που περιέχουν είναι το θεμέλιο των αρχαίων μυστηρίων. Θα κατανοηθεί όμως μόνο από όποιον διαβάζει με ανοιχτά μάτια και νου.

ΠΙΝΑΚΙΔΑ Ι

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΘΩΘ ΤΟΥ ΑΤΛΑΝΤΕΙΟΥ

Εγώ, ο Θωθ, ο Ατλάντειος, δάσκαλος των μυστηρίων, αρχειοθέτης, ισχυρός βασιλιάς, μάγος, που ζω από γενιά σε γενιά και που επίκειται να περάσω στις Αίθουσες του Αμένθη, έγραψα για την καθοδήγηση των μεταγενέστερων αυτά τα αρχεία της ισχυρής σοφίας της Μεγάλης Ατλαντίδας.

Αυτή η ενσάρκωσή μου ξεκίνησε στη μεγάλη πόλη ΚΕΟΡ, στο νησί ΟΥΝΤΑΛ, σε μία μακρινή εποχή. Δεν έζησα όπως οι μικροί άνθρωποι της παρούσας εποχής ή όπως ζούσαν και πέθαναν οι ισχυροί της Ατλαντίδας, αλλά όπως αυτοί που από αιώνα σε αιώνα ανανεώνουν τη ζωή τους στις Αίθουσες του Αμένθη, όπου κυλά αιώνια ο ποταμός της ζωής.

Χίλιες φορές κατέβηκα το σκοτεινό δρόμο και άλλες τόσες ανέβηκα από το σκοτάδι στο φως και ανανέωσα την ισχύ και τη δύναμή μου.

Τώρα θα κατέλθω άλλη μία φορά και μετά οι άνθρωποι του ΚΕΜ δε θα με ξέρουν πλέον. Ωστόσο σε μια εποχή που δεν έχει έλθει ακόμη, θα σηκωθώ ξανά, ισχυρός και δυνατός, και θα απαιτήσω λογαριασμό από εκείνους που άφησα πίσω μου. Προσέξτε λοιπόν, ω άνθρωποι του ΚΕΜ, εάν έχετε προδώσει τη διδασκαλία μου, γιατί θα σας γκρεμίσω από την υψηλή κατάστασή σας στο σκοτάδι των σπηλαίων από το οποίο ήλθατε. Μην προδώσετε τα μυστικά μου στους ανθρώπους του Βορρά, ή στους ανθρώπους του Νότου, αλλιώς η κατάρα μου θα πέσει πάνω σας. Θυμηθείτε και λάβετε υπόψη τα λόγια μου, γιατί σίγουρα θα επιστρέψω ξανά και θα απαιτήσω από εσάς εκείνο το οποίο φυλάτε. Ακόμη και πέρα από το χρόνο θα επιστρέψω και θα ανταμείψω ή θα τιμωρήσω ανάλογα με τη στάση σας.

Μεγάλος ήταν ο λαός μου στις αρχαίες μέρες’ πολύ μεγαλύτερος από όσο μπορούν να φανταστούν οι μικροί άνθρωποι που βρίσκονται τώρα γύρω μου. Γνώριζαν την παλιά σοφία και αναζητούσαν μακριά, μέσα στη καρδιά της αιωνιότητας, τη γνώση που ανήκε στη νιότη της γης. Εμείς ήμαστε σοφοί με τη σοφία των Παιδιών του Φωτός που κατοικούσαν ανάμεσά μας. Ήμαστε ισχυροί με τη δύναμη που ελκυόταν από την αιώνια φωτιά. Από όλους αυτούς, μεγαλύτερος ανάμεσα στα παιδιά των ανθρώπων ήταν ο πατέρας μου, ο ΘΩΤΜΕΣ, φύλακας του μεγάλου ναού, σύνδεσμος ανάμεσα στα Παιδιά του Φωτός, που κατοικούσαν μέσα στο ναό, και στις φυλές των ανθρώπων, που κατοικούσαν στα δέκα νησιά. Εκπρόσωπος των τριών, του Ενοίκου του ΟΥΝΑΛ, μιλούσε στους Βασιλιάδες με τη φωνή που έπρεπε να υπακούεται.

Εκεί μεγάλωσα και εγώ και έγινα άντρας και διδάχθηκα από τον πατέρα μου τα μεγαλύτερα μυστήρια, μέχρι που η φωτιά της σοφίας φούντωσε κι έγινε φωτιά που τα καταβροχθίζει όλα. Δεν επιθυμούσα παρά την απόκτηση της σοφίας ώσπου μία μεγάλη μέρα ήλθε η διαταγή από τον Ένοικο του Ναού να παρουσιασθώ μπροστά του. Λίγα ήταν τα παιδιά των ανθρώπων που είχαν αντικρίσει εκείνο το δυνατό πρόσωπο και είχαν ζήσει, γιατί τα Παιδιά του Φωτός δεν είναι σαν τα παιδιά των ανθρώπων, όταν δεν είναι ενσαρκωμένα.

Επιλέχθηκα λοιπόν εγώ από τους γιούς των ανθρώπων και διδάχθηκα από τον Ένοικο έτσι ώστε οι σκοποί του να εκπληρωθούν, σκοποί ακόμη αγέννητοι μέσα στη μήτρα του χρόνου. Για πολύ μεγάλο διάστημα έζησα μέσα στο Ναό, κατακτώντας όλο και περισσότερη σοφία, μέχρι που προσέγγισα το φως που εξέπεμπε η μεγάλη φωτιά. Εκείνος με δίδαξε το μονοπάτι προς τον Αμένθη, τον κάτω κόσμο όπου ο μεγάλος βασιλιάς κάθεται στο θρόνο της δύναμής του. Υποκλίθηκα βαθιά μπροστά στους Κυρίους της Ζωής και στους Κυρίους του Θανάτου, παίρνοντας σαν δώρο το Κλειδί της Ζωής. Ήμουν ελεύθερος από τις Αίθουσες του Αμένθη, δεν ήμουν προσδεδεμένος από το θάνατο στον κύκλο της ζωής. Ταξίδεψα μακριά στα άστρα μέχρι που ο χώρος και ο χρόνος έγιναν ένα τίποτα. Τότε έχοντας πιει από το ποτήρι της σοφίας κοίταξα μέσα στις καρδιές των ανθρώπων και εκεί βρήκα ακόμη μεγαλύτερα μυστήρια και χάρηκα, γιατί μόνο με την Έρευνα της Αλήθειας μπορούσε να γαληνέψει η Ψυχή μου και να σβήσει η φλόγα μέσα μου.

Κατά τη διάρκεια των αιώνων έζησα, βλέποντας εκείνους που βρίσκονταν γύρω μου να γεύονται το ποτήρι του θανάτου και να επιστρέφουν ξανά στο φως της ζωής. Σιγά – σιγά από τα Βασίλεια της Ατλαντίδας πέρασαν τα κύματα της συνείδησης που είχαν γίνει ένα με μένα, μόνο και μόνο για να αντικατασταθούν από το γόνο ενός κατώτερου άστρου.

Υπακούοντας στο νόμο, ο λόγος του Δασκάλου άνθισε σε λουλούδι. Όμως οι σκέψεις των Ατλάντειων στράφηκαν προς τα κάτω στο σκοτάδι, μέχρι που στο τέλος σηκώθηκε από το ΑΓΚΟΥΑΝΤΙ (Σ.Σ. Ο όρος αναφέρεται σε μια κατάσταση απόσπασης) του οργισμένος ο Ένοικος. Πρόφερε τη Λέξη, επικαλέσθηκε τη δύναμη. Βαθιά μέσα στην καρδιά της γης άκουσαν οι γιοί του Αμένθη. Και ακούγοντας κατεύθυναν την αλλαγή του λουλουδιού της αιώνιας φωτιάς, αλλάζοντας και στρίβοντας, χρησιμοποιώντας το ΛΟΓΟ, μέχρι που εκείνη η μεγάλη φωτιά άλλαξε την κατεύθυνσή της.

Τότε ο κόσμος κατακλύσθηκε από νερά που τον έπνιξαν και τον βύθισαν. Άλλαξαν την ισορροπία της γης μέχρι που απέμεινε μόνο ο Ναός του Φωτός να στέκεται στο μεγάλο βουνό στο ΟΥΝΤΑΛ πάνω από τα νερά. Μερικοί που ζούσαν εκεί σώθηκαν από την ορμή τους.

Τότε ο Δάσκαλος με φώναξε, λέγοντας:

«Συγκέντρωσε το λαό μου, πάρε τους με τις τέχνες που έχεις μάθει και πήγαινέ τους πέρα μακριά από τα νερά, μέχρι να φθάσεις τη γη των μαλλιαρών βαρβάρων που κατοικούν στις σπηλιές της ερήμου. Εκεί ακολούθησε το σχέδιο που γνωρίζεις».

Συγκέντρωσα λοιπόν το λαό μου και μπήκα στο μεγάλο πλοίο του Δασκάλου. Σηκώσαμε άγκυρα το πρωί ενώ πίσω μας στη σκοτεινιά ορθωνόταν ο Ναός. Ξαφνικά γύρω του υψώθηκαν τα νερά και εξαφανίσθηκε από τη γη. Μέχρι την καθορισμένη στιγμή ήταν π μεγάλος Ναός. Γρήγορα φύγαμε προς την κατεύθυνση του ήλιου του πρωινού, έως ότου πατήσαμε τη γη των παιδιών του ΚΕΜ. Αυτοί κατέφθασαν με ρόπαλα και ακόντια υψωμένα και ζητούσαν να σφάξουν και να καταστρέψουν τους Γιούς της Ατλαντίδας. Τότε σήκωσα τη ράβδο μου και κατεύθυνα προς αυτούς μία ακτίνα δόνησης που τους έπληξε σαν να ήταν κομμάτια ενός βράχου. Κατόπιν τους μίλησα με λόγια ήρεμα και ειρηνικά και τους είπα για τη δύναμη της Ατλαντίδας και για το ότι ήμαστε παιδιά του Ήλιου και αγγελιοφόροι του. Φοβήθηκαν τόσο από την επίδειξη της επιστήμης της μαγείας μου ώστε σέρνονταν μπροστά στα πόδια μου. Τότε τους ελευθέρωσα.

Μείναμε για πολύ καιρό στη του ΚΕΜ, πάρα πολύ καιρό, μέχρι που υπακούοντας τις διαταγές του Δασκάλου, που ενώ κοιμάται εντούτοις ζει αιώνια, έστειλα μακριά μου τους Γιούς της Ατλαντίδας.

Τους έστειλα σε πολλές κατευθύνσεις, ώστε μέσα από τη μήτρα του χρόνου να μπορέσει να γεννηθεί ξανά η σοφία στα παιδιά της.

Έμεινα πολύ καιρό στη γη του ΚΕΜ, κάνοντας μεγάλα έργα καθοδηγούμενος από τη σοφία που υπήρχε μέσα μου. Στο φως της γνώσης αναπτύσσονταν τα παιδιά του ΚΕΜ, ποτισμένα από το νερό της σοφίας μου. Έφτιαξα τότε ένα μονοπάτι προς τον Αμένθη, έτσι ώστε να μπορέσω να διατηρήσω τη δύναμή μου, ζώντας από εποχή, ένας ήλιος της Ατλαντίδας που διαφυλάττει τη σοφία και διατηρεί τα αρχεία.

Μεγάλωναν λοιπόν και γίνονταν σπουδαίοι οι γιοι του ΚΕΜ και κατακτούσαν τους γειτονικούς λαούς. Σιγά – σιγά αναπτύσσονταν προς τη δύναμη της Ψυχής. Για μία ορισμένη εποχή τους άφησα. Πήγα στις σκοτεινές αίθουσες του Αμένθη, βαθιά μέσα στις αίθουσες της γης, μπροστά στους Κυρίους των δυνάμεων, πρόσωπο με πρόσωπο ξανά με τον Ένοικο.

Έχτισα λοιπόν από πάνω μία είσοδο, μία πόρτα, μία πύλη που οδηγούσε κάτω στον Αμένθη. Λίγοι θα ήταν όσοι θα είχαν το θάρρος να το αποτολμήσουν, να διαβούν την πύλη προς το σκοτεινό Αμένθη. Πάνω από το πέρασμα, έχτισα μία επιβλητική πυραμίδα, χρησιμοποιώντας τη δύναμη της βαρύτητας που ξεπερνά τη δύναμη της γης (τη βαρύτητα). Βαθιά και ακόμη βαθύτερα τοποθέτησα ένα οίκημα δύναμης, μια αίθουσα. Από εκεί χάραξα ένα κυκλικό πέρασμα που έφθανε σχεδόν μέχρι τη μεγάλη κορυφή. Στην κορυφή τοποθέτησα τον κρύσταλλο και έστειλα την ακτίνα στο χωροχρόνο ελκύοντας τη δύναμη από το εξώτερο Διάστημα κι εστιάζοντάς την στην πύλη του Αμένθη.

Έχτισα και άλλους θαλάμους και άφησα κενά ορατά από όλους, που όμως κρυμμένα μέσα τους θα ήταν τα κλειδιά του Αμένθη. Όποιος έχει το θάρρος και τολμά να εισέλθει στα σκοτεινά βασίλεια, ας εξαγνισθεί πρώτα με μακρόχρονη νηστεία και ας ξαπλώσει μέσα στην πέτρινη σαρκοφάγο που βρίσκεται στο θάλαμό του. Τότε θα του αποκαλύψω τα μεγάλα μυστήρια. Σύντομα θα ακολουθήσει εκεί όπου θα τον συναντήσω, ακόμη και μέσα στο σκοτάδι της γης θα τον συναντήσω εγώ, ο Θωθ, ο Κύριος της Σοφίας, θα τον κρατήσω και θα κατοικήσω μαζί του παντοτινά.

Έχτισα λοιπόν εγώ τη Μεγάλη Πυραμίδα, σύμφωνα με τα πρότυπα της πυραμίδας της δύναμης της γης, που καίει αιώνια, έτσι ώστε να διατηρεί την ισχύ της ανά τους αιώνες. Σε αυτή εναπόθεσα τη γνώση μου για τη «Μαγική Επιστήμη» έτσι ώστε να βρίσκεται εκεί όταν θα επιστρέψω ξανά από τον Αμένθη. Όταν κοιμάμαι μέσα στις Αίθουσες του Αμένθη, η Ψυχή μου, που περιπλανιέται ελεύθερη, θα ενσαρκώνεται και θα κατοικεί ανάμεσα στους ανθρώπους με αυτή ή την άλλη μορφή. (Ερμής, ο τρεις φορές γεννημένος).

Είμαι απεσταλμένος του Ενοίκου στη γη και εκτελώ τις διαταγές του για να κατορθώσει να ανυψωθεί ο άνθρωπος. 

Τώρα επιστρέφω στις αίθουσες του Αμένθη αφήνοντας πίσω μου μέρος από τη σοφία μου. Διατηρήστε και κρατήστε τη διαταγή του Ενοίκου. Έχετε πάντα τα μάτια σας στραμμένα προς το φως. Σίγουρα με τον καιρό θα είστε ένα με το Δάσκαλο. Σίγουρα λόγω δικαιώματος είστε ένα με το Δάσκαλο. Σίγουρα λόγω δικαιώματος είστε ένα με το ΟΛΟ.

Τώρα που φεύγω από εσάς, γνωρίστε τα παραγγέλματά μου, τηρήστε τα και γίνεται ένα με αυτά. Τότε θα είμαι μαζί σας, βοηθώντας και καθοδηγώντας σας στο Φως.

πηγές:

Οι σμαράγδινοι πίνακες του Θωθ, A. S. Raleigh, εκδ. Ιάμβλιχος, 2000