Να ήταν –άραγε- τόσο παλιά η ιστορία της Βίβλου;

από **Admin** Πεμ Οκτ 17, 2013 7:16 pm

17.10.2013

Να ήταν –άραγε- τόσο παλιά η ιστορία της Βίβλου;

Λένε πολλοί πως τα γεγονότα της Γένεσης καλύπτουν μιαν περίοδο περίπου από το 2.500 π.Χ. ως το 1.800 π.Χ. , τα οποία αποτέλεσαν το πλαίσιο των γεγονότων του πρώτου βιβλίου της Αγίας Γραφής (Παλαιάς Διαθήκης). Ας το διερευνήσουμε…

Λένε πως ο Πύργος της Βαβέλ (Γένεση κεφ. 11) μπορεί να είχε οικοδομηθεί με τον ίδιο τρόπο που οικοδομήθηκε ο πύργος του ναού της Ουρ, όπως φαίνεται στην αναπαράσταση, που δείχνει η παραπάνω εικόνα.

Η Γένεση –λέει- αρχίζει με τη δημιουργία του σύμπαντος κόσμου και του ανθρώπου από το Θεό Δημιουργό. Το φυσικό περιβάλλον των γεγονότων είναι η εκτεταμένη Εγγύς Ανατολή, το λίκνο του πολιτισμού, στην περιοχή ανάμεσα στους ποταμούς Τίγρη και Ευφράτη, στην αρχαία Μεσοποταμία (δηλαδή-σημερινό Ιράκ).

Τίθεται λοιπόν, ένα ερώτημα: Να ήταν άραγε αυτός ένας κόσμος από τη δημιουργία του «καλός λίαν», όπου γρήγορα καταστράφηκε εξ αιτίας της ανυπακοής του ανθρώπου και της επαναστατικότητάς του; Ο κατακλυσμός του Νώε, που θεωρήθηκε καταδίκη, αποτέλεσε όντως την αφορμή για ένα καινούργιο ξεκίνημα;

Είναι αλήθεια ότι οι διηγήσεις στη Γένεση για τη δημιουργία και τον κατακλυσμό έχουν παράλληλες ιστορίες που προέρχονται από διάφορες περιοχές του αρχαίου κόσμου, ειδικά από τη Μεσοποταμία. Οι ομοιότητες και οι διαφορές ανάμεσα σ' αυτές τις ιστορίες είναι αρκετά σημαντικές.

Αλλά και για το Νώε πόσα πράγματα έχουμε να πούμε, παρά το γεγονός ότι η ιστορία του τελειώνει κάπου εκεί ανάμεσα στα βουνά Αραράτ.

Η αεροφωτογραφία μας δείχνει κτισμένο με πλίνθους ένα πελώριο κλιμακωτό οικοδόμημα, που ήταν 60 μέτρα μάκρος, 45 μέτρα πλάτος και περίπου 21 μέτρα ύψος. Διακρίνεται καθαρά η κεντρική σκάλα που οδηγεί στο ναό του θεού της σελήνης Ναννάρ, ο οποίος βρισκόταν στην κορυφή.

Στο κεφάλαιο 11 της Γένεσης η διήγηση μας μεταφέρει νότια και πάλι στη Βαβυλωνία και στο μεγάλο πύργο της, Βαβέλ (Βαβυλών). Από την πόλη Ουρ στη νότια Βαβυλωνία (: το σημερινό Ιράκ) ο Θεός κάλεσε την οικογένεια του Αβραάμ, ο οποίος επρόκειτο να γίνει ο γενάρχης του νέου έθνους («του λαού του Θεού»).

Να ήταν –άραγε- τόσο παλιά η ιστορία της Βίβλου; Image005%281065%29

Η παραπάνω φωτογραφία δείχνει πως για τους πλούσιους Σουμερίους, κατοίκους τής Ουρ, η ζωή δεν ήταν μια συνεχής εργασία, αφού είχαν την ευκαιρία να παίζουν με διάφορα παιγνιόχαρτα, διακοσμημένα με ωραίες ψηφίδες, όπως εικονίζονται στη φωτογραφία.

Τον Αβραάμ, όπως γνωρίζουμε, τον ευλόγησε στα μέρη εκείνα ο Μελχισεδέκ, ο οποίος, παρά το γεγονός ότι θεωρείται «απάτωρ και αμήτωρ», εν τούτοις ήταν ελληνικής καταγωγή. Για του λόγου το αληθές, αναφέρουμε τι λέι ο Μέγας Αθανάσιος, Πατήρ της Εκκλησίας μας, γράφοντας : «Δια τι εκλήθη ο Μελχισεδέκ απάτωρ, αμήτωρ και αγενεαλόγητος», αναφέρει ότι ο πατήρ του Μελχισεδέκ ήτο «Έλλην, άσωτος, θυσίας επιτελών τοις ειδώλοις» ενώ σε υποσημείωση του κειμένου αυτού διαβάζομε : «Ην δε ο πατήρ αυτών βασιλεύς Ελλήνων (sic) ασώτοις θυσίαις επιτελών»(1)

Οι αρχαιολόγοι λένε πως αυτό το χρυσό στόλισμα κεφαλής, που βρέθηκε στους βασιλικούς τάφους ανήκει σε κάποια «κυρία επί των τιμών» της βασίλισσας της Ούρ.

Παρά ταύτα, οι εκσκαφές στην Ουρ αποκάλυψαν έναν άλλο πολιτισμό σε τέχνες και καλλιτεχνικά δημιουργήματα. Η αντίθεση ανάμεσα στην παλιά ζωή του Αβραάμ και σε τούτη, την πιο νέα, ήταν έντονη. Η ζωή της πόλης αντικατέστησε τη σχεδόν νομαδική ζωή, οπότε οι συνεχείς ανάγκες διατροφής των ποιμνίων σε εύφορα λιβάδια τους έκαναν να μετακινούνται διαρκώς.

Υπακούοντας στο κάλεσμα του Θεού, ο Αβραάμ μετακινήθηκε αρχικά προς τη Χαρράν, έπειτα, μέσα από τα βουνά και την έρημο, προς τη Χαναάν (σημερινό Ισραήλ), τη «Γη της επαγγελίας», τον τόπο που υποσχέθηκε ο Θεός ότι θα δώσει στον Αβραάμ και στους απογόνους του.

Κλείνοντας αυτό το κεφάλαιο, θα πρέπει να πούμε, ότι είναι γνωστό, πως ο Θάρα και ο γιος του, Αβραάμ, μετώκησαν από την πόλη τής Ουρ στη νότια Μεσοποταμία (Γένεση κεφ. 11).

Το 1926 ο αρχαιολόγος Ser Leonard Woolley στις ανασκαφές του στην Ουρ, ανακάλυψε ένα κοιμητήριο που περιείχε εκατοντάδες ατομικούς τάφους και 16 κοιλώματα ενταφιασμού.

Κοντολογίς, ήταν ενταφιασμένοι οι φρουροί, οι μουσικοί και οι αυλικοί με όλα τα στολίδια τους, οι οποίοι είχαν πεθάνει πίνοντας δηλητήριο για να ταφούν μαζί με τον κύριο ή την κυρία τους. Οι θησαυροί ανακαλύφθηκαν σ' αυτούς τους «βασιλικούς» τάφους, όπου είχαν ταφεί το 2.500 π.Χ. περίπου, αιώνες πριν από τη γέννηση του Αβραάμ.(2)

Για όλα αυτά, λοιπόν, αλλά και άλλα αρχαιολογικά ή ιστορικά στοιχεία, που διασταυρώνουμε, θα μιλήσουμε στα επόμενα κεφάλαιά μας.

http://www.sakketosaggelos.gr