«Το Θείο δράμα είναι το δράμα του λαού μας…» – Το κήρυγμα του παπα-Ανδρέα τη Μεγάλη Πέμπτη

17.04.2014



Το Θείο Πάθος συνέχει περισσότερο από κάθε άλλη φορά, στη μακρά πορεία του Ελληνικού Χριστιανισμού, την Πατρίδα που λέγεται Ελλάδα. Την Πατρίδα που δημιούργησε και τον αρχαίο Ελληνικό πολιτισμό και πραγματικά έδωσε τις δυνατότητες για να αναπτυχθεί συγκλονιστικά και ουσιαστικά ο Χριστιανισμός και με ιδιαίτερη πλέον διάσταση ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός της Ανατολής.

Ο Χριστιανισμός των μεγάλων Πατέρων της Εκκλησίας, των μεγάλων δημιουργών, των μεγάλων οραματιστών, των μεγάλων Αξιών οι οποίοι προμάχησαν για τη λειτουργία της Εκκλησίας του Χριστού, θυσιάστηκαν και απετέλεσαν τους πρωτοπόρους για την πίστη της Ορθοδοξίας της Ελληνικής. Αυτή η Πίστη αυτός ο Πολιτισμός κινδυνεύει σήμερα περισσότερο από ποτέ.

Με την έννοια αυτή το δράμα της Θείας Θυσίας και η αγωνία του Θρήνου της Μητέρας Παναγίας για τον Υιον της τον θυσιαζόμενο, είναι εκείνα τα οποία χαρακτηρίζουν τη σημερινή μεγαλύτερη ευαισθησία η οποία συνέχει τουλάχιστον τους Ορθόδοξους Έλληνες οι οποίοι αισθάνονται την πνευματική ευθύνη μέσα τους, μέσα σε καιρούς που ο χαλασμός είναι κυρίαρχος για όλες της Εκκλησίες της Ελληνικής Πίστης και της Ελληνικής πνευματικότητας.

Χθες και προχθές γιορτάστηκε ο νυμφίος , χθες το ευχέλαιο και την Πέμπτη γιορτάστηκε ο κήπος των Ελαιών ,η αγωνιώδης προσευχή του Ιησού η δυνατόν ,απελθέτω απ’ εμού το ποτήριον τούτο.

Όχι ότι ο Χριστός Θεός φοβήθηκε όπως οι άνθρωποι φοβούνται τον θάνατο και το μαρτύριο. Ήταν προδιαγεγραμμένη η βούληση του Θεού, η βούληση η προφητική ότι αυτός ο ερχόμενος ο Υιός του Θεού θα έσωζε την ανθρωπότητα, αφενός μεν από την αγριότητα του Γιαχβέ του Ισραήλ και αφ’ ετέρου από τα είδωλα της κακής χρήσης και του Δωδεκάθεου της Ελληνικής θρησκευτικότητας.

Εκείνη την ώρα όμως που ύψωσε τα χέρια μόνος στον κήπο των Ελαιών ήταν ο ανθρώπινος Χριστός. Εκείνος ο οποίος εξέφραζε και την ανθρώπινη αδυναμία μέσα εν τη δυνάμει τη Θεϊκή

Όμως αν λάβουμε υπ’ όψιν μας την ανθρώπινη αδυναμία εκείνη τη στιγμή σαν άνθρωποι, να δούμε πως εκείνη την ώρα ένας Θεάνθρωπος με την ανθρώπινη του διάσταση μπορεί να ένιωσε την απέραντη μοναξιά και από τον Πατέρα ακόμα. ο οποίος υποτίθεται ότι τον πρόσφερε θυσία για να σωθεί η ανθρωπότητα από την αμαρτία.

Την ίδια ώρα όμως ήρθε η προδοσία. Του μαθητή κρατούσε το γλωσσοκόμον που κρατούσε δηλαδή όλη αυτή την υπόθεση του χρήματος και της κακής χρήσης του, της χρήσης του ως πειρασμό για να πραγματοποιήσει ακόμα και την προδοσία.

Αυτός λοιπόν έδωσε τον ασπασμό σε σημείο αναγνώρισης από όλους εκείνους που ήθελαν να τον συλλάβουν και πραγματοποίησε την προδοσία στο πρόσωπο του Χριστού.

Μετά ακολούθησε το πραιτώρειον. Για φανταστείτε τα σημερινά δικαστήρια εκείνη την ώρα όμως. Το δικαστήριο του πραιτωρείου ήταν ένα δικαστήριο ξένης δύναμης, της δύναμης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας η οποία με τα όπλα της και τα ακόντια της και τα ξίφη της βασάνιζε όλο το κόσμο και είχε σκλαβωμένο και το λαό του Ισραήλ.

Ο Χριστός ήταν Ιουδαίος ήταν Ισραηλίτης συνεπώς με αυτή την έννοια και αυτός ήταν υπόδουλος.

Κι ας μη ξεχνάμε την παρεξήγηση αυτού του λαού ο οποίος τον περίμενε ως λυτρωτή από την σκλαβιά που τον είχε περιβάλλει αυτή η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία.

Με αυτή την έννοια λοιπόν στο πραιτώρειο αυτό των Ιουδαίων και κυρίως του Πιλάτου οδηγήθηκε ο Χριστός.

Όπως οδηγήθηκε η Ελλάδα αν θέλετε σήμερα, η Ορθόδοξη Ελλάδα στο πραιτώρειο όλων αυτών των Φαρισαίων της Ευρωπαϊκής Ένωσης,όλων αυτών των εταίρων και συνεταίρων,όλων αυτών οι οποίοι ακόμα δεν μαρτυρούν την μεγάλη τους αμαρτία όλων των ετών και των αιώνων. Που βασάνισαν άλλους λαούς για να τους έχουν υπό την εκμετάλλευση για την υπέρ εξουσία τους.

Αυτό το πραιτώρειο λοιπόν αντιμετώπισε ο Χριστός εκείνη την ώρα και εν τέλη για να σωθεί η Αυτοκρατορία και τα προσχήματα της από την απαίτηση των Φαρισαίων και των Ιουδαίων ,να σταυρώσουν το Χριστό ,ο Πιλάτος και ο Καϊάφας έδωσαν τη λύση.

Προτιμήθηκε η απελευθέρωση του ληστή και όχι του Χριστού. Το Βαρραβάν έκραζε ο λαός απολύσαι και τον Χριστό Σταύρωσε.

Γιατί τον είχε παρασύρει ο όχλος,τον είχε παρασύρει η προπαγάνδα εκείνων των καιρών, το μίσος των Φαρισαίων όλων αυτών που δεν ήθελαν τον Χριστό με τη λάμψη τη Θεϊκή που είχε ,με τα θαύματα τα οποία έκανε ,με τις ομιλίες τις οποίες πραγματοποίησε και με τις αμφισβητήσεις που έκανε στην Εκκλησία αυτή του Γιαχβέ ,στην Εκκλησία τη παραδοσιακή της Γραφής της Παλαιάς Διαθήκης, για να δώσει την καινούρια πνοή σε μια Εκκλησία όχι της Παλαιάς Διαθήκης αλλά της Καινής Διαθήκης της νέας Εκκλησίας του Χριστιανισμού.

Μετά ακολούθησε ο Σταυρός, το μαρτύριο ,οι εμτυσμοί,οι κολαφισμοί,οι μάστιγες και στη συνέχεια η Σταύρωση και ο Μέγας Θρήνος της Παναγίας για τον αδίκως σταυρωμένο Υιό της.

Όλο αυτό το Θείο δράμα είναι το δράμα του λαού μας σήμερα πάλι μετά από τόσα χρόνια ανεξαρτησίας του Νεοελληνικού Κράτους.

Αυτή την ώρα σταυρώνεται ο Ορθόδοξος λαός όπως σταυρώθηκε πριν 15 χρόνια ο Σέρβικος λαός Ορθοδοξότατος από τις βόμβες του κ.Κλίντον για να ξεπλύνει τις αμαρτίες του και να κρατήσει όλη αυτή την υπέρ εξουσία.

Πολλαπλά αυτή τη στιγμή σταυρώνεται όλη η Ελλάδα σταυρώνεται η Ορθοδοξία της σταυρώνεται ο Ανατολικός Χριστιανισμός ο οποίος είναι φυλακισμένος μέσα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο,για να κρατήσει αυτή τη παράδοση όχι ενός μύθου,αλλά μια θυσίας αιώνων, για να πραγματοποιηθεί το Βυζάντιο, το οποίο το άφησε στο έλεος του Θεού με την άλωση της Πόλης η Δύση,αφού πρώτα έκανε την πρώτη άλωση αυτή και το αποδυνάμωσε,το άφησε στη δεύτερη άλωση των Τούρκων και των Οθωμανών για να καταργηθεί,χωρίς ουσιαστικά να το βοηθήσει.

Άρα λοιπόν συνεχίζεται η προδοσία του Ελληνικού Έθνους,της Ελληνορθοδοξίας και από τους δυτικούς συμμάχους αλλά και από όλους τους άλλους τους άπιστους με τη δικιά τους πίστη αλλά με τη δικιά τους επιθετικότητα διαρκώς και αδιαλείπτως.

Και αυτοί τη στιγμή οι ημέτεροι άρχοντες είναι αυτοί που αγνοούν αυτή τη δοκιμασία,αυτό το πάθος,αυτό το μαρτύριο του Ελληνικού λαού και δεν συνέρχονται πραγματικά αλλά συμμετέχουν σε αυτό το διαρκές έγκλημα της εκμετάλλευσης και του λαού μας και των άλλων λαών του κόσμου.

Η ανθρωπότητα βρίσκεται σε μια καινούρια τραγωδία,βρίσκεται σε ένα αδιέξοδο γενικότερα του πολιτισμού αλλά ειδικότερα του θρησκευτικού πολιτισμού.

Γιατί βλέπουμε αυτή τη στιγμή ότι αναπτύσσεται όλη η ιστορία των σκληρών φονταμεταλιστικών πολιτισμών του Ισλαμισμού εναντίον του Χριστιανισμού.

Και πάλι η Δύση με την έννοια ότι θέλει να προστατεύσει τα συμφέροντα της μάχεται εναντίον ουσιαστικά του Χριστιανισμού διότι τον αφήνει έκθετο,πάλι τον αντιπαλεύει για τα συμφέροντα της χωρίς να λαμβάνει υπ’ όψιν της ούτε το μέγεθος και των αριθμό των Ορθόδοξων από τη Ρωσία μέχρι τα Βαλκάνια,μέχρι τη Μέση Ανατολή των Ορθόδοξων λαών,οι οποίοι αυτή την ώρα δοκιμάζονται και ξαναρχίζει η δίωξη των Ορθοδόξων και αυτό το μέγα έγκλημα που έγινε στη Συρία από πλευράς μεθοδεύσεων των υπερδυνάμεων των Ευρωπαϊκών και των Ατλαντικών.

Συνεπώς αυτή την ώρα ,πέρα από τις διακηρύξεις των πραγμάτων και των θαυμάτων που κάνουμε κάθε χρόνο και οι επίσκοποι και οι Αρχιεπίσκοποι μας και στέλνουν εγκυκλίους συμπαράστασης των λαών,η Εκκλησία αυτή την ώρα θα έπρεπε να είναι μαχόμενη πάλι θα έπρεπε να είναι στις επάλξεις της πνευματικής της ευθύνης,όπως μαχόμενη ήταν η Ορθοδοξία σε όλα τα χρόνια της βάρβαρης τετρακοσιοσάχρονης κατοχής της Ελλάδας.

Όμως πέρα από τα μαρτύρια που υφιστάμεθα μετά τα μαρτύρια έρχεται πλέον η πρώτη Ανάσταση,το πρωί του Σαββάτου .

Ο λίθος έχει κυλιστεί οι μυροφόρες μεταφέρουν το μήνυμα και ο Χριστός κατήλθε εις τον Άδη για να ελευθερώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία του θανάτου.

Σε αυτή τη μεγαλειώδη πραγματοποίηση της Ιησού Αναστάσεως ελπίζει ο λαός μας.

Τόσα χρόνια σε αυτή την Ανάσταση κατορθώσαμε και σταθήκαμε και λυτρωθήκαμε από το μέγα μαρτύριο. Σ’ αυτή την Ανάσταση ελπίζουμε και πάλι και πιστεύουμε ότι θα βοηθηθούμε αν έχουμε οι ίδιοι ψυχή και πιστέψουμε στην Ανάσταση.

Διότι όσο και να την αρνούνται οι ξένοι ακόμα και οι Χριστιανοί της Δύσης, διότι αν δεν την αρνιότανε και πίστευαν στην Αναστάσιμη πλέον διάσταση για την Ορθοδοξία ,θα είχαν και αυτοί απελευθερώσει όλες τις δυνάμεις του κακού οι οποίοι μας παρασύρουν ξανά στην άβυσσο της καταστροφής.

Με αυτή την ευχή να αγωνιστούμε και να παλέψουμε για να χαρούμε το μέγα γεγονός,το μέγα μήνυμα της Αναστάσεως,να μπορούμε να έχουμε σε λίγες ώρες.

Αναστήτω ο Θεός και διασκορπιστήκανε οι εχθροί αυτού και φυγέτουσαν από προσώπου αυτού οι μισούντες αυτόν.

Αυτή την ώρα θα πούμε και για μας..

Και διασκορπιστήκανε από προσώπου της γης οι μισούντες ημάς.

Χρόνια πολλά..

http://www.anogi.gr/