ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΩΝΤΑΣ ΤΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΠΟΥ ΑΠΟΡΡΕΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ

07.05.2014


ΑΙΤΗΣΗ ΠΡΟΣ ΔΕΗ και ΡΑΕ


Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζεται το σύνολο των αιτήσεων που έστειλα (και μπορείτε να στείλετε κι εσείς) προς τη ΔΕΗ, τη ΡΑΕ και το ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ, καταγγέλλοντας ένα πλήθος νομικών παραβάσεων εκ των οποίων αδικούνται οι οικιακοί κυρίως καταναλωτές, και ζητώντας αρχικά την εξωδικαστική επίλυση της διαφοράς. Αν τα προβλήματα αυτά καταγγελθούν με αιτήσεις από πολλά άτομα, πιστεύω ότι θα επιλυθούν. Μην ξεχνάτε, τα αιτήματά σας να είναι γραπτά, να ζητάτε αριθμό πρωτοκόλλου και απάντηση.

ΑΙΤΗΣΗ
ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ
Και ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ
ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ

Του ………………….. ΤΟΥ ………
Κατοίκου  ……………………….
Α.Δ.Τ. ……………. /Α.Τ ……….
Οδός ………………, Τ.Κ. ………..
Τηλ.  …………………………..
Με ΑΦΜ………………………..
Δ.Ο.Υ………………………..
ΑΡ. Παροχής: ……………………….

Ημερομηνία




ΠΡΟΣ

ΡΑΕ.
ΣΥΝΗΓΟΡΟ ΤΟΥ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ
ΔΕΗ ΚΑΤΕΡΙΝΗΣ
ΔΕΗ ΑΘΗΝΩΝ





Θέματα:

Α. ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ (σελ. 2)
Β. ΑΙΤΗΣΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ (σελ. 4)
Γ. ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ «ΚΩΔΙΚΑ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΕ ΠΕΛΑΤΕΣ» ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΗ. (σελ. 9)
Δ. ΑΙΤΗΣΗ ΑΡΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΤΩΝ ΟΙΚΙΑΚΩΝ ΠΕΛΑΤΩΝ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ (σελ. 12)
Ε. ΑΙΤΗΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2009/72 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ (σελ. 26)
ΣΤ. ΑΙΤΗΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΠΩΛΕΙΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ (σελ. 29)
Ζ. ΑΙΤΗΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ (σελ. 34)
Η. ΑΙΤΗΣΗ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ (σελ. 36)

ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΠΕΡΙΛΗΠΤΙΚΑ

Στο κείμενο που ακολουθεί συγκεντρώνω το περιεχόμενο των αιτήσεων που έστειλα κατά διαστήματα στη ΔΕΗ, δίχως να λάβω ακόμη απάντηση. Οι αιτήσεις μου εστιάζονται στο γεγονός ότι η ΔΕΗ δεν τηρεί ούτε κατ’ επίφαση τον «Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες», ως προς το μέρος του που αφορά την προστασία των οικιακών πελατών της, και στο γεγονός ότι από κάποιες παραλείψεις της ΡΑΕ, αδικούνται οι οικιακοί καταναλωτές και κυρίως αυτοί των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων. Δηλώνοντας έννομο συμφέρον, ζητώ την άρση αυτής της αδικίας, την τήρηση των νόμων και την προστασία μου.


Α. ΑΙΤΗΣΗ ΑΝΑΣΤΟΛΗΣ ΔΙΑΚΟΠΗΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ

Σας παρακαλώ να κάνετε δεκτή την αίτησή μου (βάσει του νόμου 4001/2011 άρθρο 138, και του Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε πελάτες (ΦΕΚ Β 832/9.4.2013), άρθρο 39 παρ. 7 και άρθρο 45 παρ. 1-4, για αναστολή της διακοπής ρεύματος από τη ΔΕΗ στην μόνιμή μου κατοικία, επί της οδού………………..
 διότι:

ΠΡΩΤΟΝ:
Με τον λογαριασμό ηλεκτρικού ρεύματος της ΔΕΗ που εκδόθηκε στις 19/7/2013 και λήγει στις 13/8/2013, δέχθηκα ειδοποίηση διακοπής λόγω οφειλών από προηγούμενους λογαριασμούς.

ΔΕΥΤΕΡΟΝ:
Διότι, υπέβαλλα τεκμηριωμένες αντιρρήσεις εγγράφως προς τον προμηθευτή μου (ΔΕΗ) πριν τη λήξη της προθεσμίας εξόφλησης τόσο του παρόντος όσο και όλων των προηγούμενων ανεξόφλητων λογαριασμών, βάσει του Κώδικα προμήθειας ηλεκτρικής ενέργειας σε πελάτες, άρθρο 45 «Επίλυση Διαφορών» και ουδέποτε έλαβα απάντηση, (ούτε γραπτή ούτε προφορική) παρ’ όλο που η ΔΕΗ οφείλει (βάσει του ιδίου άρθρου του Κώδικα Προμήθειας) να απαντήσει τεκμηριωμένα εντός 10 εργάσιμων ημερών από τη λήψη των αντιρρήσεων του Πελάτη, να οριστικοποιήσει τα ποσά πληρωμών και να μου κοινοποιήσει Τελική Κατάσταση Πληρωμών και ιστορικό δεδομένων κατανάλωσης, θέτοντας νέα προθεσμία εξόφλησης.

Συγκεκριμένα, κατέθεσα 5 αιτήσεις:
Α) Προς ΔΕΗ Κατερίνης με αρ. πρωτ. 98/10.4.2013,
Β) Προς ΔΕΗ Αθηνών με e-mail στις 10.4.2013 ώρα 4:45 π.μ
Γ) Προς ΔΕΗ Κατερίνης με αρ. πρωτ. 148/5.6.2013,
Δ) Προς ΔΕΗ Αθηνών με e-mail στις 6.6.2013 ώρα 2:25 π.μ.
Ε) Προς ΔΕΗ Κατερίνης με αρ. πρωτ. 149/5.6.2013
ΣΤ) Προς ΔΕΗ Κατερίνης, η παρούσα αίτηση, με αρ. πρωτ. 202/8.8.2013
Καταθέτω συνοπτικά το περιεχόμενο των αιτήσεών μου:
1ης αίτησης: Δήλωση μη συναίνεσης στην πληρωμή του ποσού των 1400 ευρώ για οικιακή κατανάλωση τετραμήνου και αίτηση φιλικής ή εξωδικαστικής επίλυσης της διαφοράς.  Στην αίτηση καταγγέλλεται η ανεπαρκής ενημέρωση των οικιακών πελατών σχετικά με τα δικαιώματα που αφορούν τη διατύπωση παραπόνων και την επίλυση διαφορών. Αυτό επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι δεν παρέχει έντυπα υποβολής αιτημάτων και παραπόνων, ούτε έντυπα αμφισβήτησης λογαριασμού κατανάλωσης, όπως οφείλει σύμφωνα με τον Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε πελάτες. Επίσης επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι δεν μου απαντά στα αιτήματα. Καταγγέλλεται επίσης το γεγονός ότι αδικούμαι δια της επιβολής φόρων με υπεραυξημένον συντελεστή, όπως οι ΥΚΩ, εξ’ αιτίας της χρήσης του ρεύματος και για θέρμανση. Γενικότερα ότι αδικούνται οι οικιακοί πελάτες των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων που αναγκαστικά χρησιμοποιούν το ρεύμα και για θέρμανση, επιβαρυνόμενοι με δυσανάλογες προς την κατανάλωση και τη φοροδοτική τους ικανότητα ρυθμιζόμενες χρεώσεις.

2ης αίτησης: Με το ανωτέρω θέμα. Στάλθηκε με e-mail στα κεντρικά της ΔΕΗ, συνοπτικά στη φόρμα αίτησης παραπόνων και το πλήρες κείμενο στο  info@dei.com.gr                                

3ης αίτησης: Δήλωση αμφισβήτησης της νομιμότητας του λογαριασμού κατανάλωσης. Διότι δεν περιλαμβάνει τις πληροφορίες που «κατ’ ελάχιστον» θα έπρεπε να έχει σύμφωνα με το άρθρο 37 παρ. 4 του Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε πελάτες. Οι πληροφορίες αυτές δεν υπάρχουν ούτε στον επίσημο ιστότοπο της ΔΕΗ ούτε στα ενημερωτικά έντυπα όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τον ίδιο κώδικα.

4ης αίτησης: Με το ανωτέρω θέμα. (Στάλθηκε στα κεντρικά της ΔΕΗ, συνοπτικά στη φόρμα αίτησης παραπόνων και το πλήρες κείμενο στο info@dei.com.gr

5ης αίτησης: Αίτηση αναστολής διακοπής ρεύματος, μέχρι την εξωδικαστική επίλυση της διαφοράς.

ΤΡΙΤΟΝ:
Διότι, αφού δεν έλαβα ακόμη τεκμηριωμένη απάντηση στα αιτήματά μου ούτε «Τελική Κατάσταση Πληρωμών με νέα προθεσμία», επί της οποίας θα μπορέσω να κρίνω αν συμφωνώ, στην ουσία δεν δύναμαι να καταβάλλω το απαιτούμενο ποσό. Ούτε όμως μπορώ να ζητήσω ακόμη εξωδικαστική ή δικαστική επίλυση της διαφοράς, καθώς ο στόχος της προσφυγής μου είναι να προσβάλλω την απάντηση της ΔΕΗ στα αιτήματά μου, δηλαδή τον τρόπο που τεκμηριώνει τη συστηματική μη τήρηση του «Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες» και την αδικία των οικιακών πελατών των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων. Παρ’ όλο που υπάρχει μεταξύ μας μία χρηματική διαφορά, ως προς το οφειλόμενο κατά τη ΔΕΗ ποσό, η αιτία της προσφυγής μου δεν είναι μόνον το ύψος αυτού του ποσού, αλλά το θάρρος και το θράσος της ΔΕΗ να αδιαφορεί παντελώς για τους νόμους του Κράτους. Αν λοιπόν πληρώσω το ποσό που μέχρι στιγμής παρανόμως διεκδικεί, στην ουσία θα έχω καταθέσει μία δήλωση φόβου και υποταγής που θα λειτουργήσει ως δήλωση συναίνεσης στην ανομία, ενώ παράλληλα θα χάσω το μέσο πίεσης για απόκτηση μιας απάντησης. Ενώ αν προσφύγω δικαστικά, πριν λάβω μια τεκμηριωμένη απάντηση, θα έχω ελλιπή δικαστική προστασία, καθώς θα αναγκαστώ να συντάξω ένα δικόγραφο δίχως να γνωρίζω το σκεπτικό της ΔΕΗ και της ΡΑΕ πάνω στα αιτήματά μου.
Πέραν των ανωτέρω, καταθέτω την αίτηση αναστολής λόγω πραγματικής οικονομικής αδυναμίας, εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι οι οικονομικές απαιτήσεις της ΔΕΗ, είναι δυσανάλογες προς το εισόδημά μου.

Β. ΑΙΤΗΣΗ ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗΣ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗΣ

Με την παρούσα αίτησή μου, σας εκθέτω τους λόγους για τους οποίους αμφισβητώ τη νομιμότητα του λογαριασμού με αριθμό …………….., και κωδικό ηλεκτρονικής πληρωμής ……………….. που εκδόθηκε στο όνομά μου στις 19/07/2013 και λήγει στις 13/08/2013. Με προηγούμενες αιτήσεις μου που κατέθεσα στο κατάστημα Κατερίνης με αρ. πρωτ. 98/10.04.13, και 148/5.6.2013, αμφισβήτησα για τους ίδιους λόγους και τους δύο προηγούμενους λογαριασμούς εκ των οποίων προέκυψαν ληξιπρόθεσμες οφειλές.

Σας καταθέτω λοιπόν εμπρόθεσμα την δήλωση αμφισβήτησης ζητώντας την επίλυση της διαφοράς, βάσει του Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες, άρθρο 45 που ορίζει ότι: «1. Τα συμβαλλόμενα μέρη οφείλουν να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για τη φιλική επίλυση οιασδήποτε διαφοράς ή διαφωνίας προκύπτει ως προς την ερμηνεία, ή την τήρηση όρων του παρόντος Κώδικα, ή ως προς την ερμηνεία, την ισχύ ή την τήρηση όρων της Σύμβασης Προμήθειας.»
«3α. Ο Πελάτης οφείλει να υποβάλει τεκμηριωμένες αντιρρήσεις εγγράφως προς τον Προμηθευτή του, πριν τη λήξη της προθεσμίας εξόφλησης του Λογαριασμού Κατανάλωσης που έπεται του Λογαριασμού Κατανάλωσης που αμφισβητείται.
3β. Ο Προμηθευτής, εντός δέκα (10) εργάσιμων ημερών από τη λήψη των αντιρρήσεων του Πελάτη, αποφαίνεται τεκμηριωμένα, οριστικοποιεί τα ποσά των πληρωμών, και κοινοποιεί στον Πελάτη Τελική Κατάσταση Πληρωμών και ιστορικό δεδομένων κατανάλωσης, θέτοντας προθεσμία εξόφλησης τουλάχιστον δέκα (10) εργάσιμων ημερών και σε κάθε περίπτωση όχι συντομότερη από την προθεσμία εξόφλησης του
Λογαριασμού Κατανάλωσης που αμφισβητείται.
3γ. Ο Πελάτης, εφόσον συμφωνεί, καταβάλει το ποσό της Τελικής Κατάστασης Πληρωμών, εντός της προθεσμίας που αναγράφεται σε αυτήν.»

Η αιτία της αμφισβήτησης οφείλεται στο γεγονός ότι ο λογαριασμός κατανάλωσης που μου αποστείλατε, δεν είναι σύμφωνος με τον Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες, (στο εξής «Κώδικας») καθώς δεν περιέχει όσα «κατ’ ελάχιστον θα έπρεπε σύμφωνα με το άρθρο 37 παρ. 4. Συγκεκριμένα, ο λογαριασμός δεν περιέχει:
Α) Τους «Τρόπους ενημέρωσης για τις ισχύουσες μοναδιαίες τιμές υπολογισμού των Ρυθμιζόμενων Χρεώσεων.» κατά παράβαση του άρθρου 37 παρ. 4 (16) του Κώδικα.


Β) Την « Προθεσμία και τους τρόπους υποβολής αντιρρήσεων», κατά παράβαση του άρθρου 37 παρ. 4 (13) του Κώδικα. Καθώς επίσης «Τα στοιχεία επικοινωνίας της υπηρεσίας του Προμηθευτή για την υποβολή ερωτημάτων, παραπόνων και αντιρρήσεων αναφορικά με τις χρεώσεις του Λογαριασμού Κατανάλωσης.», κατά παράβαση του άρθρου 37 παρ. 6α του Κώδικα.
Η αναγραφή του τηλεφωνικού κέντρου 11770, καλύπτει την απαίτηση του άρθρου 37 παρ. 6β και όχι της παραγράφου 6α η οποία έχει αγνοηθεί. Επίσης όμως διαπίστωσα με τηλεφωνική μου κλήση προς το 11770, η υπηρεσία αυτή δεν διαθέτει τμήμα υποβολής «παραπόνων και αντιρρήσεων, αναφορικά με τις χρεώσεις του λογαριασμού κατανάλωσης» και κατά συνέπεια δεν εξυπηρετεί την απαίτηση της παρ. 6α Στις «ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ» του λογαριασμού κατανάλωσης, αναφέρεται ότι:
«Για πληροφορίες σχετικά με το λογαριασμό σας και τις υπηρεσίες της ΔΕΗ, μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί μας τηλεφωνικά στο 11770, μέσω της ιστοσελίδας www.dei.gr ή να απευθυνθείτε σε οποιοδήποτε κατάστημα ΔΕΗ.» Όπως μπορεί εύκολα να διαπιστωθεί, οι πληροφορίες αυτές δεν είναι καθόλου χρήσιμες καθώς το 11770 δεν διαθέτει τμήμα υποβολής παραπόνων, στα μηνύματα που αποστέλλουμε μέσω της ιστοσελίδας www.dei.gr δεν απαντούν, ενώ στα καταστήματα «δεν διαθέτουν την κατάλληλη οργάνωση και τους απαραίτητους πόρους για τη διαχείριση των αιτημάτων και παραπόνων των πελατών» κατά παράβαση του άρθρου 32 του Κώδικα. Η παραπάνω καταγγελία μου μπορεί να βεβαιωθεί για το κατάστημα της Κατερίνης όπου στέλνω εδώ και ένα έτος αιτήματα παραπόνων, δίχως να γίνονται δεκτά και δίχως να παίρνω απάντηση. Μόλις πρόσφατα, στις 10.04.2013 έγινε δεκτή και πρωτοκολλήθηκε η αίτησή μου, μετά από μεγάλη πίεση και αφού κατέθεσα γραπτώς τους νόμους βάσει των οποίων υποχρεούται η ΔΕΗ να παραλαμβάνει αιτήσεις, να δίνει αριθμό πρωτοκόλλου και να απαντά στα αιτήματα παραπόνων. Η αίτησή μου προωθήθηκε προς τα κεντρικά της Αθήνας, δίχως να ενημερωθώ γραπτώς γι’ αυτό παρά την απαίτησή μου, είδα όμως το έντυπο της παραλαβής από το κατάστημα των Αθηνών. Το γεγονός ότι ακόμη δεν έλαβα απάντηση, αποτελεί απόδειξη ότι και το κατάστημα των Αθηνών δεν διαθέτει την κατάλληλη οργάνωση και τους απαραίτητους πόρους για τη διαχείριση των αιτημάτων και παραπόνων των πελατών» κατά παράβαση του άρθρου 32 του Κώδικα. Η άποψή μου επιβεβαιώνεται και από το γεγονός ότι δεν έλαβα απάντηση στα αιτήματα που έστειλα μέσω της ιστοσελίδας www.dei.gr  Το γεγονός ότι δια του τηλεφωνικού αριθμού 11770 δεν προβλέπεται δυνατότητα κατάθεσης παραπόνων και επίλυσης διαφορών, το επιβεβαίωσα με την κλήση μου στις 9-4-2013, ώρα 10:52 διάρκειας 6:21 λεπτών, από το κινητό μου με αριθμό 6947264158, και στοιχεία «Μανώλης Ιωάννης», η οποία ζήτησα να καταγραφεί και ενημερώθηκα ότι καταγράφηκε. Ενημερώθηκα λοιπόν και διαπίστωσα ότι «δεν υπάρχει επαρκώς στελεχωμένη υπηρεσία εξυπηρέτησης πελατών που είναι αρμόδια για την «Παραλαβή, εξέταση, διεκπεραίωση και έγγραφη απάντηση σε αιτήματα και παράπονα Πελατών, συμπεριλαμβανομένων και αιτήσεων για παροχή πληροφοριών και στοιχείων κατανάλωσης του πελάτη. Παραλαβή και διεκπεραίωση ερωτημάτων, παραπόνων και αντιρρήσεων σε σχέση με το Λογαριασμό Κατανάλωσης.»

Από τα παραπάνω βεβαιώνεται ότι οι «ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ» για πληροφορίες σχετικά με το λογαριασμό μας που διατίθενται μέσω των λογαριασμών κατανάλωσης της ΔΕΗ, είναι ψευδείς. Ενώ η πληροφορία ότι «Ανεξάρτητοι φορείς στους οποίους μπορείτε να απευθυνθείτε είναι ο Συνήγορος του Καταναλωτή και η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ)» είναι ανεπαρκής, διότι σύμφωνα με το άρθρο 37 παρ. 6γ «Με κάθε λογαριασμό κατανάλωσης παρέχονται στον πελάτη γ. Τα στοιχεία επικοινωνίας του φορέα που είναι αρμόδιος για την εξωδικαστική επίλυση διαφορών μεταξύ Πελατών και Προμηθευτή».  

Η ΔΕΗ λοιπόν, κατά παράβαση του Κώδικα, μας παρέχει ψευδείς πληροφορίες ως προς τον τρόπο κατάθεσης παραπόνων, ενώ αποκρύπτει την ουσιαστική πληροφόρηση που έγκειται στη γνωστοποίηση της προθεσμίας και του τρόπου υποβολής αντιρρήσεων. Διότι αν ο ανίδεος πελάτης καταθέσει εκπρόθεσμα την αίτηση παραπόνων προς τη ΔΕΗ, ή δεν καταθέσει καθόλου αλλά απευθύνει ερώτημα στη ΡΑΕ ή το συνήγορο του καταναλωτή, χάνει το δικαίωμα προσφυγής ενώπιον αρμόδιας αρχής ή δικαστηρίου, η δε ΔΕΗ αποκτά το δικαίωμα να απενεργοποιήσει τον μετρητή φορτίου και να καταγγείλει τη σύμβαση προμήθειας βάσει του άρθρου 39 παρ. 6 του Κώδικα. Διότι σύμφωνα με το άρθρο 39 παρ. 7, η ΔΕΗ δεν δύναται να υποβάλλει εντολή απενεργοποίησης του μετρητή, μόνον αν οι οφειλές αμφισβητούνται από τον Πελάτη, και αν ο πελάτης έχει προσφύγει ενώπιον αρμόδιας αρχής ή δικαστηρίου, και έχει λάβει προσωρινή διαταγή ή αναστολή εκτέλεσης. Για να έχει όμως δικαίωμα προσφυγής, θα πρέπει σύμφωνα με το άρθρο 45 παρ. 3α του Κώδικα, «να υποβάλλει τεκμηριωμένες αντιρρήσεις εγγράφως προς τον Προμηθευτή του, πριν τη λήξη της προθεσμίας εξόφλησης του Λογαριασμού Κατανάλωσης που έπεται του Λογαριασμού κατανάλωσης που αμφισβητείται».

Το γεγονός ότι οι «ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ» του λογαριασμού δεν αναφέρουν τον τρόπο υποβολής παραπόνων και την προθεσμία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα καταστήματα της ΔΕΗ δεν δέχονται αιτήσεις παραπόνων και δεν δίνουν αριθμό πρωτοκόλλου, (με τη δικαιολογία ότι δεν είναι δημόσιες υπηρεσίες αλλά νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου) αρκεί για να χάνουν οι πελάτες το δικαίωμα της δικαστικής προστασίας.

Βάσει των ανωτέρω παραλείψεων και αθετήσεων του Κώδικα, προκύπτει ότι οι λογαριασμοί κατανάλωσης που μου αποστέλλει η ΔΕΗ, δεν είναι νόμιμοι τίτλοι οικονομικής απαίτησης, και κατά συνέπεια δεν έχω υποχρέωση πληρωμής τους. Το επιχείρημά μου ισχυροποιείται από το γεγονός, ότι με αιτήσεις μου, ζητώ επιμόνως την αποστολή νόμιμων λογαριασμών κατανάλωσης, ώστε να μπορέσω να προβώ στην εξόφλησή τους δίχως να θίγεται η νοημοσύνη μου, η αξιοπρέπειά μου και η αξίωση τήρησης της έννομης τάξης. Το επιχείρημά μου ενισχύεται ακόμη περισσότερο, από το γεγονός ότι η ΔΕΗ γενικά δεν τηρεί τον Κώδικα Προμήθειας ως προς το μέρος του που αφορά την ενημέρωση και προστασία των οικιακών πελατών. Η διαπίστωση αυτή, παρουσιάζεται στην παρακάτω αίτησή μου προς τη ΔΕΗ, ΡΑΕ και Συνήγορο Καταναλωτή, κυρίως όμως προς τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας, δια της οποίας ζητώ την παρέμβασή της.

Πέραν τούτων,  η ΔΕΗ ψευδώς δηλώνει στους πελάτες της αναρμοδιότητα για τις χρεώσεις υπέρ ΥΚΩ, ΕΤΜΕΑΡ κλπ, διότι αποτελούν φόρους οριζόμενους από τη ΡΑΕ και το Υπουργείο Οικονομικών. Και παρανόμως αρνείται να δεχθεί και να απαντήσει στις αιτήσεις παραπόνων που αφορούν τις παραπάνω χρεώσεις, διότι ως φορέας που παρέχει «εγγυήσεις δημόσιας υπηρεσίας» (σύμφωνα με την οδηγία 2009/72 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, και σύμφωνα με τον Κώδικα Διοικητικής Διαδικασίας) θα έπρεπε να δέχεται τις αιτήσεις και να τις προωθεί προς την αρμόδια υπηρεσία ενημερώνοντας προς τούτο τους αποστολείς. Αφού ο λογαριασμός της ΔΕΗ είναι ο τίτλος οικονομικής απαίτησης των παραπάνω χρεώσεων, αν ο τίτλος αυτός ήταν νόμιμος, με την κοινοποίησή του θα άρχιζε η προθεσμία προσφυγής στα διοικητικά δικαστήρια, σε περίπτωση αμφισβήτησης χρεώσεων που αποτελούν απαιτήσεις του κράτους. Για το γεγονός αυτό θα έπρεπε η ΔΕΗ να ενημερώνει τους πελάτες της, ώστε να έχουν επαρκή δικαστική προστασία. Για τους λόγους που πλέον η ΔΕΗ δεν δικαιούται να διακόπτει την παροχή ηλεκτροδότησης λόγω μη πληρωμής του ΕΕΤΗΔΕ, δεν δικαιούται να διακόπτει την παροχή, για αδυναμία πληρωμής και των άλλων φορολογικών επιβαρύνσεων που υπάρχουν στον λογαριασμό της.

Επειδή η ΔΕΗ και οι άλλοι προμηθευτές ηλεκτρικού ρεύματος, ως Ν.Π.Ι.Δ., δεν δικαιούνται να επιβάλλουν, να κοινοποιούν και να εισπράττουν, με απειλή μάλιστα στέρησης βασικών κοινωνικών αγαθών, φορολογικές απαιτήσεις του Κράτους,
Επειδή η ΔΕΗ δεν απαντά σε αιτήσεις παραπόνων που αφορούν τις φορολογικές επιβαρύνσεις που συνοδεύουν τον λογαριασμό της,
Επειδή η ΔΕΗ δηλώνει αναρμοδιότητα και παρ’ αυτά δεν προωθεί τις αιτήσεις παραπόνων στον αρμόδιο φορέα όπως οφείλει,
Επειδή η ΔΕΗ δεν ενημερώνει αν ο λογαριασμός κατανάλωσης αποτελεί νόμιμο τίτλο οικονομικής απαίτησης χρεώσεων πέραν της κατανάλωσης ρεύματος, και αν αυτός μπορεί να προσβληθεί σε αστικό ή σε διοικητικό δικαστήριο,
Επειδή δεν ενημερώνονται με κανέναν τρόπο οι καταναλωτές ρεύματος για το πώς  μπορούν να αμφισβητήσουν και να προσβάλλουν τις φορολογικές απαιτήσεις που επιβαρύνουν τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος,
Επειδή ο λογαριασμός της ΔΕΗ δεν αποτελεί νόμιμο τίτλο οικονομικής απαίτησης, ούτε του κόστους κατανάλωσης (όπως έχει δειχθεί στην παρούσα αίτηση), ούτε των επιβαρύνσεων υπέρ ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ, αφού αποτελούν φόρους και φορολογική απαίτηση συνίσταται μόνον κατόπιν της βεβαίωσης οφειλής από την εφορία. Πριν την βεβαίωση και την κοινοποίησή της, κατόπιν της οποίας αρχίζει η προθεσμία για άσκηση διοικητικής προσφυγής, κανένα τέλος ή φόρος δεν μπορεί να γίνει απαιτητό διότι μια τέτοια πράξη είναι αντίθετη στον ΚΕΔΕ, και ακυρώνει το δικαίωμα της δικαστικής προστασίας. Ο λογαριασμός λοιπόν της ΔΕΗ, είναι ενημερωτικός ως προς τις φορολογικές οφειλές που επισυνάπτει, δεν αποτελεί όμως νόμιμο τίτλο οικονομικής απαίτησής τους, αφού αυτές δεν έχουν ακόμη βεβαιωθεί και αφού δεν ενημερώνεται ο υπόχρεος για τον τρόπο της δικαστικής του προστασίας. (Παράδειγμα αποτελεί η απαίτηση από τη ΔΕΗ του ΕΕΤΗΔΕ συνοδευόμενη με την απειλή της διακοπής της ηλεκτροδότησης, η οποία κρίθηκε από το Πολυμελές Πρωτοδικείο Αθηνών (δια της απόφασης 1101/2012) αντισυνταγματική. Επίσης «αντισυνταγματική κρίθηκε από την Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας η νομοθετική ρύθμιση που προβλέπει τη διακοπή ρεύματος από τη ΔΕΗ σε περίπτωση που ο καταναλωτής δεν πληρώσει το ειδικό τέλος ακινήτων, το οποίο όμως κρίθηκε νόμιμο.» Με την ίδια αιτιολογία του υπάρχοντος δεδικασμένου, μπορεί μεν να είναι νόμιμη η επιβολή τέλους υπέρ ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ, η διακοπή όμως του ρεύματος λόγω αδυναμίας πληρωμής τους είναι αντισυνταγματική. Αν τα τέλη αυτά είναι νόμιμα, θα κριθεί από τα διοικητικά δικαστήρια, αφού κατόπιν αίτησης του πελάτη μεταβιβαστούν από τη ΔΕΗ στον φορέα που τα απαιτεί, στον ΛΑΓΗΕ ή στην εφορία, αφού βεβαιωθούν και αφού κοινοποιηθούν στον υπόχρεο, ώστε να αρχίσει η προθεσμία της προσφυγής.

Επειδή με την παρούσα αίτηση, ζητώ από τη ΔΕΗ την απαλλαγή μου από τους φόρους (ή τέλη) υπέρ ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ, η ΔΕΗ υποχρεούται ή να με πείσει για τη νομιμότητα αυτών των φόρων, ή να μεταβιβάσει το αίτημά μου στον αρμόδιο φορέα, ο οποίος στη συνέχεια αναλαμβάνει την ευθύνη της απαίτησής τους, της απάντησης στις αιτήσεις αμφισβήτησης και της ενημέρωσής μου για το δικαίωμα και τον τρόπο της δικαστικής μου προστασίας. Κατόπιν της παρούσας αίτησης, η συνέχιση της απαίτησής τους από τη ΔΕΗ, και μάλιστα δίχως απάντηση στα αιτήματά μου και με την απειλή διακοπής της ηλεκτροδότησής μου, είναι αντισυνταγματική και παράνομη.


Γ. ΑΙΤΗΣΗ ΤΗΡΗΣΗΣ ΤΟΥ «ΚΩΔΙΚΑ ΠΡΟΜΗΘΕΙΑΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ ΣΕ ΠΕΛΑΤΕΣ» ΑΠΟ ΤΗ ΔΕΗ.

Σύμφωνα με τον Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες, (ΦΕΚ Β΄832/09.04.2013) στο εξής «Κώδικας», «Η εποπτεία για την άσκηση των δικαιωμάτων και υποχρεώσεων των Προμηθευτών και των Πελατών, κατ’ εφαρμογή του Κώδικα Προμήθειας διενεργείται από τη ΡΑΕ.» Αποτελεί λοιπόν ευθύνη της ΡΑΕ το γεγονός ότι η ΔΕΗ δεν τηρεί ούτε κατ’ επίφασιν τον Κώδικα, κατά το μέρος που αναφορά την ενημέρωση, τα δικαιώματα και την προστασία των πελατών της, όπως τεκμηριώνεται τόσο από την «Αίτηση αμφισβήτησης της νομιμότητας των λογαριασμών κατανάλωσης» που βρίσκεται στο αμέσως προηγούμενο κεφάλαιο του παρόντος κειμένου, όσο και από τις επιπλέον παραλείψεις της ΔΕΗ που θα εκθέσω ευθύς αμέσως διότι:
Α. Η ΔΕΗ στις συναλλαγές της με τους πελάτες, «οφείλει να συμμορφώνεται με τις «Αρχές Επικοινωνίας με Πελάτη» (άρθρο που επισυνάπτονται στον παρόντα Κώδικα ως παράρτημα Ι και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα αυτού». Βάσει του άρθρου 3 του Παραρτήματος Ι, «Ο προμηθευτής αναρτά τις αρχές επικοινωνίας με πελάτη σε εύκολα προσβάσιμο σημείο στην ιστοσελίδα του και εξασφαλίζει ότι το προσωπικό και οι συνεργάτες του έχουν λάβει πλήρη γνώση της παρούσας. Ειδικότερα, η έγκαιρη και επαρκής ενημέρωση του καταναλωτή από τον προμηθευτή περιλαμβάνει κατ’ ελάχιστον τα ακόλουθα:
2. Περιγραφή των προσφερόμενων υπηρεσιών.
3. Μοναδιαίες χρεώσεις που συνδέονται με τις προσφερόμενες υπηρεσίες, με διακριτή αναγραφή της κάθε χρέωσης και επεξήγηση της υπηρεσίας με την οποία συνδέεται η κάθε χρέωση. Σαφής αναφορά των χρεώσεων και των υπηρεσιών που συμπεριλαμβάνονται στις μοναδιαίες χρεώσεις.» Δυστυχώς η ΔΕΗ δεν έχει αναρτήσει καθόλου στην ιστοσελίδα της, τις «αρχές Επικοινωνίας με Πελάτες», ούτε οι υπάλληλοί της μπορούν να δώσουν «σαφή αναφορά των χρεώσεων και των υπηρεσιών ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ που συμπεριλαμβάνονται στις μοναδιαίες χρεώσεις». Αν θεωρηθεί ότι οι ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ δεν αποτελούν υπηρεσίες αλλά φόρους, (παρόλο που οι ΥΚΩ ονομάζονται «υπηρεσίες»), θα πρέπει και πάλι οι υπάλληλοι να εξηγούν γιατί επιβαρύνονται δυσανάλογα με αυτές οι οικιακοί πελάτες και κυρίως αυτοί των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν το ρεύμα και για θέρμανση.

Β. Σύμφωνα με το άρθρο 10 του Κώδικα Προμήθειας, «Οι προμηθευτές δημοσιοποιούν κατ’ ελάχιστο στην ιστοσελίδα τους τα ακόλουθα στοιχεία:

η. Τις Αρχές Επικοινωνίας με Πελάτη.»
Δυστυχώς τα στοιχεία αυτά στην ιστοσελίδα της ΔΕΗ δεν υπάρχουν.

Γ. Σύμφωνα με το άρθρο 12 του Κώδικα, παρ. 1. «Κάθε Προμηθευτής καταρτίζει και διαθέτει δωρεάν στα σημεία εξυπηρέτησης Πελατών και μέσω της ιστοσελίδας του κατ’ ελάχιστο τα ακόλουθα τυποποιημένα έντυπα:
δ. Έντυπο Υπηρεσιών Ηλεκτρικής Ενέργειας.
η. Έντυπο υποβολής αιτημάτων και παραπόνων.
ι. Έντυπο αμφισβήτησης Λογαριασμού Κατανάλωσης.»

Δυστυχώς, δεν υπάρχουν αυτά τα έντυπα, ούτε στα καταστήματα ούτε στην ιστοσελίδα της ΔΕΗ.

Δ. Σύμφωνα με το άρθρο 32 του Κώδικα, «Αρχές Διαχείρισης αιτημάτων-παραπόνων» «1. Ο Προμηθευτής οφείλει να διαθέτει την κατάλληλη οργάνωση και τους απαραίτητους πόρους για τη διαχείριση των αιτημάτων και παραπόνων των Πελατών του. Για το σκοπό αυτό, καταρτίζει «Κώδικα Διαχείρισης αιτημάτων και παραπόνων καταναλωτών» στον οποίο περιγράφονται η διαδικασία και οι προθεσμίες διαχείρισης των αναφορών και αιτημάτων που υποβάλλονται καθώς και όλες οι αναγκαίες πληροφορίες για τον φορέα στον οποίο μπορούν να απευθυνθούν οι
καταναλωτές εάν δεν ικανοποιηθούν από την απάντηση του Προμηθευτή.
2. Ο προβλεπόμενος στην παρ. 1 Κώδικας καταρτίζεται σύμφωνα με τις «Αρχές Διαχείρισης Αιτημάτων των Καταναλωτών» που επισυνάπτονται στον παρόντα
Κώδικα ως Παράρτημα ΙΙΙ και αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα αυτού.»

Επειδή η ΔΕΗ δεν έχει την κατάλληλη οργάνωση για τη διαχείριση αιτημάτων και παραπόνων των πελατών της, ούτε έχει καταρτίσει «Κώδικα Διαχείρισης αιτημάτων και παραπόνων καταναλωτών», σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 32 του Κώδικα, καλώ τη ΡΑΕ να επιβεβαιώσει τη ρυθμιστική παρέκκλιση, και να αναρτήσει την πράξη της στην ιστοσελίδα της για έναν μήνα.  Καθώς επίσης να ενημερώσει τους Πελάτες της ΔΕΗ «σχετικά με τον προβλεπόμενο από τη νομοθεσία φορέα στον οποίο μπορούν να απευθυνθούν για την εξωδικαστική επίλυση των διαφορών τους.»


Ε. Σύμφωνα με το ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΙΙΙ, «Αρχές Διαχείρισης Αιτημάτων των Καταναλωτών» άρθρο 1: «Κάθε προμηθευτής οφείλει α. να λαμβάνει και να επεξεργάζεται τα αιτήματα και τα παράπονα των καταναλωτών γρήγορα και αποτελεσματικά.
β. να διαθέτει τους κατάλληλους οικονομικούς και ανθρώπινους πόρους για την αποτελεσματική διαχείριση των παραπόνων των καταναλωτών.

Άρθρο 2: Κώδικας διαχείρισης αιτημάτων και παραπόνων καταναλωτών
1. Κάθε Προμηθευτής καταρτίζει και δημοσιοποιεί Κώδικα διαχείρισης αιτημάτων και παραπόνων των πελατών και λοιπών καταναλωτών (υποψήφιων πελατών).
2. Ο Κώδικας διαχείρισης αιτημάτων και παραπόνων πρέπει:

δ. Να περιγράφει αναλυτικά τη διαδικασία επεξεργασίας και διερεύνησης των αιτημάτων και παραπόνων, την οποία δεσμεύεται να ακολουθεί ο Προμηθευτής,
συμπεριλαμβανομένων των χρονοδιαγραμμάτων και της μεθόδου επεξεργασίας (π.χ. προφορικός χειρισμός για τα απλά αιτήματα, έγγραφος χειρισμός για τα πιο περίπλοκα αιτήματα ή παράπονα). Η διαδικασία πρέπει να περιλαμβάνει δύο (2) τουλάχιστον επίπεδα εξέτασης των αιτημάτων/ παραπόνων, ώστε σε περίπτωση που ο καταναλωτής δεν ικανοποιηθεί από την αρχική απάντηση του Προμηθευτή, να προβλέπεται δυνατότητα επανεξέτασης αυτής.

ε. Να αναφέρει ρητώς το δικαίωμα προσφυγής του καταναλωτή σε εναλλακτικούς αναγνωρισμένους φορείς εξωδικαστικής επίλυσης διαφορών, για τις περιπτώσεις
που ο τελευταίος δεν ικανοποιηθεί από τις ενέργειες του Προμηθευτή.

στ. Να καθορίζει την προθεσμία εντός της οποίας ο Προμηθευτής οφείλει να παρέχει την πρώτη απάντηση επί του υποβληθέντος από τον καταναλωτή αιτήματος/ παραπόνου, η οποία δεν μπορεί να είναι μεγαλύτερητων δέκα (10) εργάσιμων ημερών από σχετική υποβολή.Ο Προμηθευτής πρέπει να απαντά αιτιολογημένα κατά πόσον ο προβαλλόμενος λόγος/το προβαλλόμενο παράπονο είναι βάσιμος/ο και για το εάν έχει χωρήσει παράβαση νομοθετικής ή κανονιστικής ρύθμισης ή κανόνων αυτορρύθμισης του ίδιου του Προμηθευτή και προσδιορίζει τις ενέργειες στις οποίες προτίθεται να προβεί για την ικανοποίηση του αιτήματος. Στις περιπτώσεις που προβλέπεται καταβολή εύλογης αποζημίωσης ή ποινικής ρήτρας, ο Προμηθευτής καθορίζει επίσης, στην απάντησή του, τον χρόνο και τον τρόπο καταβολής αυτής. Εάν κατά τη κρίση του Προμηθευτή απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση για τη διαπίστωση της βασιμότητας ή μη του αιτήματος/παραπόνου, ενημερώνεται εγγράφως ο καταναλωτή για το γεγονός αυτό καθώς και για την ημερομηνία κατά την οποία εκτιμάται ότι
θα αποσταλεί η απάντηση. Ο καταναλωτής πρέπει να ενημερώνεται για την τυχόν εμπλοκή τρίτων φορέων και για τις πληροφορίες που μπορούν αυτοί να ζητήσουν
από τον Προμηθευτή. Εάν το αίτημα /παράπονο αφορά τους λογαριασμούς κατανάλωσης ή τις χρεώσεις και ο Προμηθευτής κρίνει ότι αυτό είναι βάσιμο ή
ότι απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση της βασιμότητας αυτού, οφείλει να αναβάλει την είσπραξη των αμφισβητούμενων ποσών και να ενημερώσει τον καταναλωτή για
το ποσό των οφειλών που δεν αμφισβητούνται καθώς και για τη νέα προθεσμία καταβολής αυτών.

Επειδή όπως γίνεται φανερό στην παρούσα αίτηση, η ΔΕΗ δεν εφαρμόζει τον Κώδικα Προμήθειας ως αναφορά την ενημέρωση και τα δικαιώματα των πελατών της, σχεδόν στο σύνολό του, επειδή δεν βρίσκεται σε ετοιμότητα να διαχειριστεί το αίτημά μου, και επειδή «οφείλει να αναβάλει την είσπραξη των αμφισβητούμενων ποσών» μέχρι την επίλυση της διαφοράς, προσφεύγω στη ΡΑΕ καθ’ ότι είναι η αρμόδια αρχή για την εξωδικαστική επίλυση της διαφοράς και

Ζητώ:
Αναστολή εκτέλεσης της απενεργοποίησης του μετρητή μέχρι να κριθεί η βασιμότητα του αιτήματός μου και
Εξωδικαστική επίλυση της διαφοράς.

Γ. ΑΙΤΗΣΗ ΑΡΣΗΣ ΤΗΣ ΑΔΙΚΙΑΣ ΤΩΝ ΟΙΚΙΑΚΩΝ ΠΕΛΑΤΩΝ ΤΩΝ ΧΑΜΗΛΩΝ ΕΙΣΟΔΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΤΡΩΜΑΤΩΝ
Σύμφωνα με τους τιμοκαταλόγους της ΔΕΗ, τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) και τον τρόπο καθορισμού των χρεώσεων για το έτος 2013 (αλλά και παλαιότερων) οι οικιακοί καταναλωτές, επιβαρύνονται με τα υψηλότερα ποσοστά Ρυθμιζόμενων Χρεώσεων ανά kwh, και κυρίως για ΥΚΩ, και για ΕΤΜΕΑΡ, που στην ουσία αποτελούν φόρους, παρ’ όλο που πολλοί από τους οικιακούς καταναλωτές έχουν περιορισμένη έως και μηδενική φοροδοτική ικανότητα. Ενώ αντιθέτως, για τους πελάτες μεσαίας και υψηλής τάσης, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η κατανάλωση ρεύματος είναι ανάλογη προς το ύψος του εισοδήματός τους και κατά συνέπεια προς την φοροδοτική τους ικανότητα. Διότι οι πελάτες μεσαίας και υψηλής τάσης είναι επαγγελματίες που χρησιμοποιούν το ρεύμα για παραγωγή εισοδήματος, ενώ αντίθετα οι οικιακοί πελάτες το χρησιμοποιούν από ανάγκη ακόμη και όταν έχουν χαμηλό έως ανύπαρκτο εισόδημα. Η ανάγκη που ικανοποιείται με τη χρήση του ρεύματος από τους οικιακούς πελάτες, προστατεύεται από το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος, οριζόμενη ως υποχρέωση «σεβασμού και προστασίας της αξίας του ανθρώπου», η δε ικανοποίησή της «αποτελεί την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Η υποχρέωση λοιπόν αυτή, υπερέχει της υποχρέωσης προστασίας των βιομηχάνων, η οποία ούτε πρωταρχική είναι, ούτε ορίζεται κάπου από το Σύνταγμα.

Η υπόθεση ότι μέσω της προστασίας των βιομηχάνων θα επιτευχθεί «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου» είναι γενική, αόριστη και καθόλου αυταπόδεικτη στα καπιταλιστικά καθεστώτα. Η υπόθεση ότι δια της μείωσης των συντελεστών χρέωσης των υπηρεσιών της ΔΕΗ προς τους επιχειρηματίες που χρησιμοποιούν μέση και υψηλή τάση θα μειωθεί η ανεργία ή θα αυξηθεί το εισόδημα των εργατών, για να ισχύει θα πρέπει να δεσμεύεται από συγκεκριμένες παραχωρήσεις των επιχειρηματιών που δίδονται ως αντάλλαγμα της μείωσης των τιμών του ρεύματος και των ρυθμιζόμενων χρεώσεων. Επειδή όμως δεν υπάρχουν τέτοιες δεσμεύσεις, η διάκριση των πελατών της ΔΕΗ σε οικιακούς ΧΤ, σε πελάτες ΜΤ και ΥΤ, και η μείωση των συντελεστών χρέωσης στους δεύτερους με επιβάρυνση των πρώτων, έρχεται σε αντίθεση με το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, που ορίζει ότι «Οι Έλληνες πολίτες συνεισφέρουν χωρίς διακρίσεις στα δημόσια βάρη, ανάλογα με τις δυνάμεις τους.»

Η παραβίαση του Συντάγματος γίνεται πρόδηλη, κυρίως με τη διακριτική μείωση των συντελεστών των «ρυθμιζόμενων χρεώσεων» που δεν αποτελούν χρεώσεις κατανάλωσης αλλά τέλη και φόρους. Ειδικά οι ΥΚΩ και το ΕΤΜΕΑΡ, εξυπηρετούν «δημόσια βάρη» και για το λόγο αυτό η κατανομή της επιβάρυνσης των πολιτών, θα πρέπει να εναρμονίζεται προς το άρθρο 4 παρ. 5 του συντάγματος, που ορίζει ότι η επιβάρυνση θα πρέπει να γίνεται χωρίς διακρίσεις και ανάλογα προς τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός.

Οι διακρίσεις που κατά παράβαση του Συντάγματος και εις βάρος των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων έχει θέσει η ΡΑΕ, είναι εμφανείς στους παρακάτω πίνακες χρεώσεων της ΡΑΕ για το έτος 2013

Α. Για το «Σύστημα Μεταφοράς», η χρέωση ισχύος των οικιακών καταναλωτών είναι 0.17 ευρώ/kVA, ενώ των πελατών ΥΤ 0,0257 ευρώ/kw και των πελατών ΜΤ 0,0018 ευρώ/kw. Οι οικιακοί πελάτες επιβαρύνονται επιπλέον με «Χρέωση Ενέργειας» 0,541 λεπτά του ευρώ/kwh, ενώ για τους πελάτες ΥΤ και ΜΤ δεν υφίσταται τέτοια χρέωση. Από τα παραπάνω συνάγεται το συμπέρασμα ότι το κύριο κόστος του συστήματος μεταφοράς που εντάσσεται στις «Ρυθμιζόμενες χρεώσεις», το επιβαρύνονται οι οικιακοί πελάτες χαμηλής τάσης.
Β. Για το «Δίκτυο Διανομής» η «χρέωση ισχύος (Μοναδιαία Πάγια χρέωση)» των οικιακών πελατών χαμηλής τάσης είναι 0,63 ευρώ/kVA, ενώ για τους πελάτες Μέσης τάσης (ΜΤ) είναι 0,001192 ευρώ/kw. Οι οικιακοί πελάτες επιβαρύνονται επιπλέον με «Χρέωση Ενέργειας» 2,03 λεπτά του ευρώ/kw, ενώ οι πελάτες Μέσης Τάσης με 0,29 λεπτά του ευρώ/kw. Οι πελάτες ΥΤ, απαλλάσσονται τελείως από τις χρεώσεις του δικτύου διανομής.
Πηγή: ΡΑΕ http://www.rae.gr/site/categories_new/consumers/faq/electricity.csp

Γ. Για ΥΚΩ. Το τρίτο μέρος των Ρυθμιζόμενων Χρεώσεων, αφορά τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας (ΥΚΩ) για τις οποίες επιβαρύνεται επίσης κυρίως ο οικιακός καταναλωτής. Συγκεκριμένα:
Σύμφωνα με την απόφαση ΡΑΕ ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ. 1527/2011 οι πελάτες οικιακής χρήσης επιβαρύνονται με 6,99 έως 44,88 ευρώ/MWh, ενώ οι πελάτες υψηλής τάσης με 4,1 ευρώ/MWh και οι πελάτες μεσαίας τάσης με 6,91 ευρώ/MWh. Γίνεται κατανοητό, ότι τον κύριο όγκο και του κόστος ΥΚΩ, επιβαρύνονται επίσης οι οικιακοί καταναλωτές, γεγονός που επιβεβαιώνεται από τον παρακάτω πίνακα της ίδιας απόφασης:
Πίνακας 8
Κατηγορία Πελατών Επιμερισμός Ετήσιου Ανταλλάγματος ΥΚΩ (εκ. €)
Υψηλής Τάσης (ΥΤ) 17.74
Βιομηχανικής χρήσης ΜΤ 34.82
Καταναλώσεις Νύχτας ΧΤ 18.05
Οικιακής χρήσης ΧΤ (Καταναλώσεις Ημέρας)
0-1600 KWh/τετραμηνία 68.02
1601-2000 KWh/τετραμηνία 34.73
2001-3000 KWh/τετραμηνία 84.52
3001-ΑΝΩ/ KWh/τετραμηνία 43.58

Από τα παραπάνω στοιχεία συμπεραίνουμε, ότι οι οικιακοί πελάτες πληρώνουν ετησίως για ΥΚΩ 230,85 εκατομμύρια ευρώ. Αν συμπεριλάβουμε σε αυτά και τις καταναλώσεις νύχτας που είναι κυρίως οικιακής χρήσης, το ποσό ανέρχεται στα 248,9 εκατομμύρια. Ενώ οι πελάτες υψηλής και μεσαίας τάσης, πληρώνουν εν συνόλω 52,56 εκατομμύρια ευρώ. Από τα 230,85 εκατομμύρια ευρώ των οικιακών χρηστών ΧΤ καταναλώσεων ημέρας, τα 128,1 εκατομμύρια πληρώνουν οι οικιακοί πελάτες που υπερβαίνουν τις 2000 kwh/τετράμηνο, οι οποίοι όπως θα αποδειχθεί παρακάτω, είναι οι πελάτες των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων, παρ’ όλο που η ΡΑΕ έχει αντίθετη άποψη.

Δ. Για ΕΤΜΕΑΡ: Το τέταρτο μέρος των ρυθμιζόμενων χρεώσεων, αφορά το Ειδικό τέλος μείωσης αερίων ρύπων (ΕΤΜΕΑΡ), το οποίο σύμφωνα με πρόσφατη απόφαση της ΡΑΕ, κατά το πρώτο εξάμηνο του 2013, διαμορφώνεται σε 9,53 ευρώ/MWh για τους οικιακούς καταναλωτές, σε 6,48 ευρώ/MWh για αγροτική χρήση χαμηλής τάσης, ενώ στη μέση τάση κυμαίνεται από 5,57 έως 7,76 ευρώ/MWh, και στην υψηλή στα 3,55 ευρώ/MWh. Με νεώτερη δε απόφαση, της 19-07-2013, για το δεύτερο εξάμηνο του 2013, η ΡΑΕ ανεβάζει τη μοναδιαία χρέωση των οικιακών καταναλωτών κατά 110%, ενώ μειώνει την μοναδιαία χρέωση των πελατών ΥΤ κατά 100% !!! Συγκεκριμένα ανεβάζει τη μοναδιαία χρέωση των οικιακών πελατών, από 9,53 σε 20,80 ευρώ/MWh, ενώ κατεβάζει τη μοναδιαία χρέωση των πελατών ΥΤ από 3,55 σε 1,79 ευρώ/MWh! Η ήδη υψηλή διάκριση λοιπόν εντείνεται, και φτάνει στο σημείο να υπερβαίνει το 1000% !!!, εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι οι οικιακοί καταναλωτές είναι ανυπεράσπιστοι και πληρώνουν αγόγγυστα ότι τους ζητηθεί απειλούμενοι με στέρηση βασικών αγαθών. Η διάκριση όμως της φορολογικής επιβάρυνσης μεταξύ χαμηλόμισθων και βιομηχάνων κατά 200% μέσα σε ένα μόνον εξάμηνο, και συνολικά κατά 1000%, αποτελεί ΚΑΤΑΧΡΗΣΤΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ από τη ΡΑΕ, στερείται κάθε νομιμότητας και σηματοδοτεί την επιχείρηση της κατάλυσης του Συντάγματος με τη βία, ως προς δεύτερο μέρος του, που ορίζει τα ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα. «Η επιχείρηση κατάλυσης του Συντάγματος με τη βία», δικαιοδοτεί και υποχρεώνει τους πολίτες να αντιδράσουν με κάθε μέσο, σύμφωνα με το άρθρο 120 παρ. 4 Σ, και κατά συνέπεια είναι νόμιμη κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις η απόφαση παύσης πληρωμών προς τη ΔΕΗ.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι «Ο σεβασμός στο Σύνταγμα και τους νόμους που συμφωνούν με αυτό και η αφοσίωση στην Πατρίδα και τη Δημοκρατία, αποτελούν θεμελιώδη υποχρέωση όλων των Ελλήνων» (άρθρο 120 παρ. 2 Σ) Οι αποφάσεις της ΡΑΕ, δηλώνουν έλλειψη σεβασμού προς το Σύνταγμα, και ειδικά προς το Δεύτερο μέρος του που ορίζει τα Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα. Κατά συνέπεια, δηλώνουν έλλειψη σεβασμού προς τη Θεμελιώδη Υποχρέωσή της, γεγονός που θέτει υπό αμφισβήτηση τον θεσμικό της ρόλο. Απεναντίας, επειδή οι πολίτες σέβονται τον Σύνταγμα, δικαιούνται και υποχρεούνται να πράξουν σύμφωνα με την θεμελιώδη υποχρέωσή τους, η οποία υπερτερεί από την υποχρέωση να πληρώσουν τη ΔΕΗ ή την εφορία, κάθε φορά που επιχειρείται, όπως στην προκειμένη περίπτωση, η επιχείρηση της κατάλυσης του Συντάγματος με τη βία. Η απαίτηση συνεισφοράς στα δημόσια βάρη με διακρίσεις δίχως να λαμβάνεται υπ’ όψη η φοροδοτική ικανότητα, και ο εκβιασμός δια της στέρησης βασικών αγαθών όπως το ηλεκτρικό ρεύμα, στοιχειοθετούν, επιχείρηση κατάλυσης του Συντάγματος αφ’ ενός, και επιχείρηση με τη βία αφ’ ετέρου. Δημιουργούν επομένως όλες τις προϋποθέσεις που ενεργοποιούν το δικαίωμα και την (θεμελιώδη) υποχρέωση όλων των Ελλήνων να αντιδράσουν με κάθε μέσο.

Οι τέσσερις αυτές χρεώσεις, δεν αποτελούν χρεώσεις κατανάλωσης αλλά ανταποδοτικά τέλη και φόρους. Οι μεν χρεώσεις για το σύστημα μεταφοράς και το δίκτυο διανομής, αποτελούν ανταποδοτικά τέλη, διότι καταβάλλονται έναντι ειδικής αντιπαροχής, οι δε χρεώσεις για ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ αποτελούν φόρους διότι θεσπίστηκαν υπέρ του γενικού συμφέροντος και εξυπηρετούν «δημόσια βάρη». Παρόλο που οι χρεώσεις αυτές ονομάζονται «τέλη», είναι αυτονόητο ότι το ζήτημα, αν ένα οικονομικό βάρος αποτελεί “φόρο” ή “ανταποδοτικό τέλος”, δεν κρίνεται από το πώς το χαρακτηρίζει η σχετική διάταξη αλλά από τη φύση και το σκοπό που υπηρετούν. Ο σκοπός αυτός και η φύση του οικονομικού βάρους κρίνονται τελικώς από το αν η συγκεκριμένη υπηρεσία, η οποία παρέχεται από το κράτος ή άλλο νομικό πρόσωπο δημόσιου δικαίου και για την οποία επιβλήθηκε το οικονομικό βάρος, θεσπίστηκε αποκλειστικώς υπέρ του γενικού συμφέροντος, οπότε πρόκειται για φόρο, ή, συγχρόνως, και υπέρ του συμφέροντος ορισμένου κύκλου προσώπων, τα οποία θα την χρησιμοποιήσουν ή υπέρ των οποίων θα λειτουργήσει, οπότε μπορεί να θεωρηθεί ανταποδοτικό τέλος.
Οι Υπηρεσίες Κοινής Ωφελείας, παρ’ όλο που χρεώνονται σε όλους τους καταναλωτές ηλεκτρικού ρεύματος, δηλαδή σε όλους τους πολίτες με εξαίρεση τους άστεγους, δεν χρησιμοποιούνται από όλα τα άτομα στα οποία επιβάλλονται, ώστε να θεωρηθούν τέλος ανταποδοτικό, αλλά εξυπηρετούν ένα δημόσιο βάρος, που ορίζεται ως ανάγκη ισοστάθμισης του κόστους του ηλεκτρικού ρεύματος των μη διασυνδεμένων νήσων με το γενικό κόστος.
Όπως παγίως γίνεται δεκτό από τη νομολογία (ΣτΕ 2462/1999, ΣτΕ 649/1981 και ΑΕΔ 5/1984, ΣτΕ 950/1981) και τη δημοσιονομική θεωρία, το ανταποδοτικό τέλος διακρίνεται επίσης από τον φόρο κατά το ότι αποτελεί μεν και αυτό, όπως ο φόρος, αναγκαστική οικονομική παροχή, καταβάλλεται όμως, έναντι ειδικής αντιπαροχής, δηλαδή έναντι ειδικώς παρεχόμενης δημόσιας υπηρεσίας, προς την οποία μάλιστα τελεί σε σχέση αντιστοιχίας, καθώς αποσκοπεί στην κάλυψη του κόστους παροχής της. Η δημόσια δε αυτή υπηρεσία, χάριν της οποίας επιβάλλεται το ανταποδοτικό τέλος, παρέχεται μεν χάριν δημοσίου σκοπού, εξυπηρετούνται όμως με αυτήν ταυτοχρόνως και τα άτομα που φέρουν το βάρος των δαπανών της. Πρόκειται δηλαδή για μονομερώς επιβαλλόμενες χρηματικές υποχρεώσεις, διακρινόμενες από τους φόρους, κατά το ότι η καταβολή αυτών, συνδέεται με την παροχή ειδικής ωφέλειας. Υπό αυτούς τους όρους, η μείωση των αερίων ρύπων, δεν αποτελεί «ειδικό τέλος» αλλά φόρο, καθώς δεν αποτελεί μία «ειδικώς παρεχόμενη δημόσια υπηρεσία», αφού η μείωση των αερίων ρύπων εξυπηρετεί όλους τους πολίτες (και όλη την ανθρωπότητα). Ούτε αποτελεί «μονομερώς επιβαλλόμενη χρηματική υποχρέωση», αφού επιβάλλεται σε όλους τους πολίτες με εξαίρεση τους άστεγους.
Υπό αυτούς τους όρους, η επιβολή Υπηρεσιών Κοινής Ωφελείας και Τέλους για την μείωση των αερίων ρύπων, αποτελεί φόρο, καθώς επιβάλλεται στο σύνολο των πολιτών (αφού όλοι οι πολίτες, με εξαίρεση τους άστεγους, χρησιμοποιούν ηλεκτρικό ρεύμα). Κατά συνέπεια η επιβολή τους πρέπει να συμφωνεί τόσο με το άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος, που ορίζει ότι η συνεισφορά στα δημόσια βάρη πρέπει να γίνεται χωρίς διακρίσεις και ανάλογα προς τη φοροδοτική ικανότητα του καθενός, όσο και με το άρθρο 78 παρ. 1 του Συντάγματος που ορίζει ότι «κανένας φόρος δεν επιβάλλεται ούτε εισπράττεται χωρίς τυπικό νόμο που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα, το είδος της περιουσίας, τις δαπάνες και τις συναλλαγές ή τις κατηγορίες τους, στις οποίες αναφέρεται ο φόρος».
Για να ελέγξουμε λοιπόν τη νομιμότητα της επιβολής τους, πρέπει να αναζητήσουμε τον τυπικό νόμο δια του οποίου έχουν οριστεί. Η χρέωση των Υπηρεσιών Κοινής Ωφέλειας στα τιμολόγια της ΔΕΗ φέρεται να έχει επιβληθεί με τη διάταξη της παραγράφου 4 του άρθρου 29 του Ν 2773/1999. Στη συνέχεια, με μια σειρά Υπουργικών αποφάσεων και αποφάσεων της ΡΑΕ καθοριζόταν η μεθοδολογία υπολογισμού τους. Όλες αυτές Υπουργικές Αποφάσεις, καθώς και οι αποφάσεις της Ρυθμιστικής Αρχής Ενέργειας μέχρι το 2011 ελάμβαναν υπόψη τους την νομιμοποιητική και εξουσιοδοτική διάταξη του άρθρου 29 του Ν 2773/1999. Η οποία όμως καταργήθηκε από την δημοσίευση του Ν. 4001/2011 (ΦΕΚ Α 179/22.8.2011) πλην της παραγράφου 6, που εξακολουθεί να ισχύει αντικαθιστάμενη ως ακολούθως:
«Τα τιμολόγια προμήθειας της ΔΕΗ Α.Ε. για τη χαμηλή τάση μέχρι την 30.6.2013 εγκρίνονται, μετά από γνώμη της ΡΑΕ, με αποφάσεις του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, οι οποίες δύνανται να έχουν αναδρομική ισχύ.» Οι Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας θεσπίστηκαν εκ νέου στο άρθρο 28 του Ν 3426/2005. Ωστόσο και η διάταξη αυτή καταργήθηκε με το άρθρο 195 του Ν 4001/2011.
Έκτοτε, σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση της ΡΑΕ που απαντά στο ερώτημα: «Είναι νόμιμη η χρέωση για τις Υπηρεσίες Κοινής Ωφέλειας (ΥΚΩ) από τους Προμηθευτές ηλεκτρικήςενέργειας;» http://www.rae.gr/site/categories_new/consumers/faq/electricity.csp
«Επειδή η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα, η Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας είναι υποχρεωμένη να επισημάνει τα ακόλουθα:
1. Η χρέωση για τις ΥΚΩ επιβάλλεται, βάσει των άρθρων 55 & 56 του ν.4001/2011 και συναφών Υπουργικών Αποφάσεων, σε όλους τους καταναλωτές ηλεκτρικής ενέργειας της χώρας, υπέρ της ΔΕΗ Α.Ε. και, σε πολύ μικρότερο ποσοστό, των λοιπών προμηθευτών, ώστε να παρέχουν ηλεκτρική ενέργεια: α) στους κατοίκους των μη διασυνδεδεμένων νησιών σε ίδιες τιμές με αυτές των κατοίκων της ηπειρωτικής χώρας, β) σε πολύτεκνες οικογένειες και σε άλλες ευάλωτες κατηγορίες καταναλωτών (μακροχρόνια ανέργους, άτομα με ειδικές ανάγκες, κ.λπ.) σε σημαντικά μειωμένες τιμές, σε σχέση με το εκάστοτε ισχύον για την κατηγορία τους τιμολόγιο.»
Ανταπαντώ λοιπόν, ότι «Επειδή η μισή αλήθεια είναι χειρότερη από το ψέμα» η χρέωση υπερ ΥΚΩ για να είναι νόμιμη, σύμφωνα με το άρθρο 55 παρ. 2 του ν. 4001/2011, θα πρέπει:
«Οι υποχρεώσεις για την παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας πρέπει να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και επαληθεύσιμες, να διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση των επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενέργειας και Φυσικού Αερίου στους Πελάτες και να μην εμποδίζουν τον υγιή ανταγωνισμό. Για το σκοπό αυτόν πριν από την πρόταση της παραγράφου 1 εκδίδεται, με απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, Έκθεση Επιπτώσεων, η οποία δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και αναρτάται στις ιστοσελίδες του Υπουργείου και της ΡΑΕ και στην οποία αναφέρονται κατ’ ελάχιστον:

(α) Η αναγκαιότητα λήψης του μέτρου της επιβολής υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.
(β) Ανάλυση των επιπτώσεων του προτεινόμενου μέτρου στον ανταγωνισμό.
(γ) Ειδική αιτιολόγηση ως προς την αναλογικότητα του μέτρου προς τον επιδιωκόμενο σκοπό σε σχέση με λιγότερο επαχθή για τον ανταγωνισμό μέτρα.
(δ) Τον προτεινόμενο χρονικό περιορισμό επιβολής του μέτρου και την περιοδική επανεξέταση των κριτηρίων επιβολής του.
(ε) Τα μέτρα εξασφάλισης της διαφάνειας στον τρόπο υπολογισμού του ανταλλάγματος και της αποτροπής της παράβασης των διατάξεων του άρθρου 106 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης.»

Επειδή η έκθεση επιπτώσεων δεν είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα της ΡΑΕ (ή τουλάχιστον δεν είναι αναρτημένη σε εύκολα προσβάσιμο σημείο για τον κοινό νου) δεν μπορούμε ακόμη να κρίνουμε ως προς τη νομιμότητα του μέτρου, άρα και ως προς την υποχρέωση πληρωμής των ΥΚΩ, καθώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ούτε την αναγκαιότητα λήψης του, ούτε την ανάλυση των επιπτώσεων, ούτε την αιτιολόγηση ως προς την αναλογικότητά του, ούτε τον χρονικό περιορισμό της επιβολής του, ούτε τα μέτρα εξασφάλισης της διαφάνειας στον τρόπο υπολογισμού του.

Πέραν τούτου, με τα άρθρα 55 και 56 του ν. 4001/2011 επιβάλλεται ένας επιπλέον φόρος δίχως αυτά να αποτελούν διατάξεις «τυπικού νόμου που καθορίζει το υποκείμενο της φορολογίας και το εισόδημα», ούτε το είδος της περιουσίας, ώστε να εναρμονίζεται στις απαιτήσεις του άρθρου 78 παρ. 1 του Συντάγματος περί φορολογίας. Ούτε λαμβάνεται υπόψη η φοροδοτική ικανότητα (η προερχόμενη και από άλλες πηγές πέραν του εισοδήματος) ώστε να εναρμονίζεται στις απαιτήσεις του άρθρου 4 παρ. 5 του Συντάγματος περί «συνεισφοράς στα δημόσια βάρη». Λαμβάνοντας υπόψη ότι σύμφωνα με την Ιεράρχηση των Κανόνων Δικαίου, υπεράνω όλων των κανόνων τίθεται το Σύνταγμα, ο Θεμελιώδης Νόμος του Κράτους, και ότι με το περιεχόμενό του θα πρέπει να συμφωνούν όλες οι γραπτές πηγές δικαίου, συμφωνούμε ότι στερούνται νομιμότητες όλοι οι τυπικοί νόμοι και τα Προεδρικά Διατάγματα, και οι Υπουργικές Αποφάσεις και οι Αποφάσεις των Ανεξάρτητων Αρχών όπως η ΡΑΕ, όταν δεν εναρμονίζονται με το Σύνταγμα.

Τον σκόπελο αυτόν επιχειρεί να υπερπηδήσει το Προεδρικό Διάταγμα της παρ. 1 του άρθρου 55 του ν. 4001/2011 αναθέτοντας στη ΡΑΕ τη μεθοδολογία επιμερισμού των δαπανών για την παροχή ΥΚΩ, με τη δέσμευση «να προκύπτει χρέωση ανά μονάδα κατανάλωσης η οποία εξισορροπεί τις οικονομικές συνέπειες μεταξύ των κατηγοριών Πελατών και ταυτόχρονα να προωθεί την εξοικονόμηση ενέργειας και την αποδοτική χρήση αυτής». (άρθρο 55 παρ. 5) Η ΡΑΕ με τη σειρά της, επιχειρεί να υπερπηδήσει τον παραπάνω σκόπελο, με την απλουστευμένη λογική ότι μεγάλο εισόδημα και υψηλή φοροδοτική ικανότητα, έχουν οι οικιακοί πελάτες που καταναλώνουν άνω των 2000 kwh/τετράμηνο, και για το λόγο αυτόν θα πρέπει να επιβαρυνθούν με υπεραυξημένον συντελεστή υπερ ΥΚΩ, που φθάνει έως 44,88 ευρώ/Mwh, έναντι των 4 έως 7 ευρώ που χρεώνονται τόσο οι οικιακοί πελάτες με τετραμηνιαία κατανάλωση έως 1600 kwh, όσο και οι πελάτες μεσαίας και υψηλής τάσης. Συγκεκριμένα οι οικιακοί πελάτες που καταναλώνουν άνω των 3000 kwh/τετράμηνο, επιβαρύνονται κατά 640% ακριβότερα από τους οικιακούς πελάτες που καταναλώνουν μέχρι 1600 kwh/τετράμηνο και κατά 1100% ακριβότερα από τους πελάτες ΥΤ.

Σύμφωνα με τους πίνακες της ΡΑΕ, που παρουσιάζουν τον επιμερισμό του ετήσιου ανταλλάγματος ΥΚΩ ανά κατηγορία πελατών, διαπιστώνεται ότι οι οικιακοί πελάτες που καταναλώνουν άνω των 1600 kwh/τετράμηνο, χρεώνονται με 162,83 εκατομμύρια ευρώ ετησίως, έναντι 120,57 εκατομμυρίων που χρεώνονται συνολικά οι οικιακοί πελάτες με κατανάλωση κάτω των 1600 kwh/τετράμηνο, οι πελάτες μεσαίας και οι πελάτες υψηλής τάσης!!

Πέραν τούτου, οι πελάτες με κατανάλωση άνω των 1600 kwh/τετράμηνο δεν μπορούν να ενταχθούν στο Κοινωνικό Τιμολόγιο της ΔΕΗ, ακόμη και αν αποδεδειγμένα ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες! Για να δούμε λοιπόν, ποιοι είναι αυτοί οι πελάτες, που τιμωρούνται με τόσο αυστηρόν τρόπο από τη ΡΑΕ; Κατά την άποψη της ΡΑΕ, είναι οι εύπορες ομάδες πληθυσμού, που σπαταλούν το ρεύμα άσκοπα, και για το λόγο αυτόν πρέπει να φορολογηθούν με υψηλότερον συντελεστή, λόγω υψηλής φοροδοτικής ικανότητας! Χρεώνοντας αυτούς με το υψηλότερο μέρος του κόστους των ΥΚΩ, «εξισορροπούνται οι οικονομικές συνέπειες μεταξύ των κατηγοριών Πελατών και ταυτόχρονα προωθείται η εξοικονόμηση ενέργειας και η αποδοτική χρήση αυτής», ικανοποιώντας τις απαιτήσεις του Προεδρικού Διατάγματος της παρ. 5 του άρθρου 55 του ν. 4001/2011.

Η παραπάνω υπόθεση θα ήταν αληθής, αν ήταν γνωστά στη ΡΑΕ όλα τα δεδομένα που αποδεικνύουν ότι οι περισσότεροι από τους πελάτες που καταναλώνουν άνω των 1600 kwh/τετράμηνο, ανήκουν στα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, διαθέτοντας μικρά έως ανύπαρκτα εισοδήματα!

Τα δεδομένα που δεν έχουν ληφθεί υπόψη στην « Έκθεση Επιπτώσεων» (αν υπήρξε τέτοια) είναι τα εξής:

Α. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού, αδυνατούν να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης, ή να ανταποκριθούν στην πληρωμή των κοινοχρήστων της οικοδομής, με αποτέλεσμα να επιβιώνουν δίχως θέρμανση κατά τους Χειμερινούς μήνες και στις πολύ κρύες μέρες να χρησιμοποιούν κάποιο αερόθερμο ρεύματος ζεσταίνοντας μόνον τα πόδια, που όμως καταναλώνει περισσότερες κιλοβατώρες από μια αντλία θερμότητας της DAIKIN σε μια άψογα μονωμένη κατοικία, ή από μια κατοικία που για θέρμανση χρησιμοποιεί φυσικό αέριο.

Β. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού, αδυνατούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ μονώνοντας το σπίτι τους και αγοράζοντας ένα οικονομικό σύστημα θέρμανσης, είτε επειδή δεν διαθέτουν ιδιόκτητη κατοικία, είτε επειδή δεν επαρκεί το εισόδημά τους για την ένταξη στο πρόγραμμα.

Γ. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα, δεν διαθέτουν μονοκατοικία για να τοποθετήσουν έναν ατομικό καυστήρα θέρμανσης, ζουν σε πολυκατοικίες από τις οποίες έχει αποξηλωθεί ή δεν χρησιμοποιείται ο κεντρικός καυστήρας θέρμανσης λόγω αδυναμίας πληρωμής κοινοχρήστων, με αποτέλεσμα η θέρμανση με ρεύμα να αποτελεί μονόδρομο, αφού δεν επιτρέπεται η τοποθέτηση ατομικού καυστήρα πετρελαίου στο μπαλκόνι, ούτε η τοποθέτηση καμινάδας στον φωταγωγό για χρήση ξυλόσομπας, ούτε υπάρχει δίκτυο φυσικού αερίου.
Δ. Ακόμη και αν χρησιμοποιείται ένα οικονομικό σύστημα θέρμανσης με ρεύμα σε επαρκώς μονωμένη κατοικία, η κατανάλωση 4000 khw/ανά τετράμηνο κατά τους Χειμερινούς μήνες αποτελεί την ελάχιστη δυνατή κατανάλωση, ειδικά στις Βόρειες και ορεινές περιοχές της χώρας μας.

Ε. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού, ζουν σε παλιές αμόνωτες πολυκατοικίες, τις οποίες αδυνατούν να μονώσουν στις πλευρές που γειτνιάζουν με ακατοίκητα διαμερίσματα, διότι δεν προβλέπεται η μόνωση αυτή από το πρόγραμμα ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ. Ακόμη λοιπόν και αν έπραξαν τα δέοντα για εξοικονόμηση ενέργειας, η εξοικονόμηση αυτή δεν μπορεί να φτάσει τον βαθμό της καινούργιας μονοκατοικίας την οποία μπορούν να αποκτήσουν μόνον οι εύποροι πολίτες.

ΣΤ. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού, διαθέτουν μόνον μία κατοικία, με αποτέλεσμα να διαμένουν καθ’ όλη τη διάρκεια του τετραμήνου εντός της, καταναλώνοντας περισσότερες κιλοβατώρες, σε αντίθεση με τους εύπορους πολίτες, που έχουν σπίτι στο βουνό, σπίτι στη θάλασσα, κάνουν συχνά ταξίδια, επιμερίζοντας την τετραμηνιαία κατανάλωσή τους σε περισσότερες από μία κατοικίες με αποτέλεσμα το ύψος αυτής σε κάθε κατοικία να μην υπερβαίνει τις 1600 kwh /τετράμηνο.

Ζ. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού, μαγειρεύουν στο σπίτι συστηματικά, χρησιμοποιώντας ρεύμα, σε αντίθεση με τους εύπορους πολίτες που τρώνε συχνά έξω με αποτέλεσμα η κουζίνα να αποκτά ρόλο διακοσμητικό. Επίσης τα στρώματα αυτά, χρησιμοποιούν καταψύκτες, αποθηκεύοντας για το Χειμώνα φθηνή τροφή που βρίσκουν το Καλοκαίρι στις λαϊκές.
Η. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού, δεν έχουν ηλιακό θερμοσίφωνα, είτε διότι αδυνατούν να τον αποκτήσουν, είτε διότι διαμένουν σε παλιές οικοδομές χωρίς προδιαγραφές και χωρίς δικαίωμα τοποθέτησης στην ταράτσα ή στέγη λόγω έλλειψης ιδιοκτησίας.
Θ. Τα χαμηλότερα οικονομικά στρώματα του πληθυσμού, διαμένουν όλη μέρα κάθε μέρα στο σπίτι, είτε διότι είναι άνεργα, είτε διότι δεν επαρκεί το εισόδημά τους για εξόδους σε καφετέριες, εστιατόρια και ταξίδια. Με αποτέλεσμα η τετραμηνιαία κατανάλωση ρεύματος, να αντιστοιχεί σε πραγματικές 120 ημέρες των 24 ωρών, σε αντίθεση με τους εύπορους πολίτες που χρησιμοποιούν την κάθε κατοικία τους περιστασιακά και για λίγες μόνον ώρες.
Πέραν τούτων, ο τιμωρητική επιβάρυνση για ΥΚΩ που αγγίζει το 640% έναντι των καταναλωτών που δεν υπερβαίνουν τις 1600 kwh/τετράμηνο, επιβαρύνει κυρίως τους οικογενειάρχες με παιδιά, διότι αυτοί χρησιμοποιούν όλη μέρα κάθε μέρα την κατοικία τους, σε αντίθεση με τους ανύπαντρους και άτεκνους πολίτες που συνήθως πηγαίνουν στο σπίτι τους μόνον για ύπνο, δίχως αυτό να σημαίνει ότι έχουν μικρότερα εισοδήματα. Απεναντίας μάλιστα, όπως αποδείχθηκε παραπάνω, η περιστασιακή χρήση μιας κατοικίας, θέτει υπόνοιες υψηλού εισοδήματος, ενός εισοδήματος που δίνει τη δυνατότητα χρήσης πολλών κατοικιών, πολλών εξόδων, διαμονής σε ξενοδοχεία και διατροφής σε εστιατόρια. Και γίνεται ευνόητο, ότι η κατανάλωση ρεύματος κάτω των 1600 kwh/τετράμηνο, θέτει υπόνοιες περιστασιακής χρήσης.
Από τα παραπάνω γίνεται φανερό ότι η διάκριση από τη ΔΕΗ και τη ΡΑΕ σε «κατηγορίες πελατών» και «κλιμάκια κατανάλωσης» είναι αντισυνταγματική, άδικη, και αντίθετη προς την εμπορική δεοντολογία, κυρίως όταν με τη διάκριση αυτή επιβαρύνονται οι καταναλωτές που έχουν ανάγκη περισσότερου ρεύματος για τους λόγους που ήδη έχω εκθέσει. Παρατηρώντας τον παρακάτω πίνακα θα διαπιστώσουμε, ότι η αύξηση της κατανάλωσης επιφέρει μείωση της μοναδιαίας χρέωσης σε όλη την Ευρώπη, με εξαίρεση μόνον την Ελλάδα. (Από τον πλήρη πίνακα που περιέχει όλες τις χώρες και δεν παρουσιάζω εδώ για λόγους οικονομίας χώρου, γίνεται φανερό ότι εξαίρεση αποτελεί μόνον η Ελλάδα)

ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΟΙΚΙΑΚΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ
ΜΕ ΒΑΣΗ ΤΗΝ ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ
(Στοιχεία για το Α΄Εξάμηνο 2011, χωρίς φόρους κλπ)
ΠΗΓΗ: EUROSTAT τελευταία ενημέρωση 21/11/2011 και ΔΕΗ www.dei.gr
ΧΩΡΕΣ

Λιγότερες
από 1.000
kWh
Οικιακοί

Από 1.000 -
2.500 kWh

Από 2.500 -
5.000 kWh

Από 5.000 -
15.000 kWh

Πάνω
από
15.000
kWh
ΝΟΡΒΗΓΙΑ


0.3647

0.2316

0.1563

0.1151

0.1029
ΔΑΝΙΑ

0.1509

0.1509

0.1263

0.1083

0.1083
ΙΡΛΑΝΔΙΑ

0.3148

0.1892

0.1584

0.1346

0.1146
ΣΟΥΗΔΙΑ

0.2603

0.1521

0.1376

0.1141

0.1007
ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ ΧΩΡΕΣ

0.2248

0.1413

0.1276

0.1211

0.1173
ΕΕ ΤΩΝ "27"

0.2061

0.1410

0.1275

0.1186

0.1134
ΦΙΝΛΑΝΔΙΑ

0.2098

0.1398

0.1081

0.0930

0.0767
ΤΣΕΧΙΑ

0.2604

0.1930

0.1232

0.1031

0.0891
ΕΣΘΟΝΙΑ

0.0733

0.0723

0.0704

0.0674

0.0603
ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ

0.0699

0.0691

0.0688

0.0686

0.0691
Στην Ελλάδα, υπολογίζοντας το λογαριασμό μου με αρ. 0010947785, διαπίστωσα ότι για κατανάλωση 5862 kwh, συμπεριλαμβανομένης και της νυκτερινής, χρεώθηκα για Ηλεκτρικό ρεύμα 842 ευρώ, δηλαδή με μοναδιαία χρέωση κιλοβατώρας 0.143 ευρώ, τιμή αρκετά υψηλότερη από τον μέσο όρο της Ευρωζώνης. Συμπεριλαμβανομένων και των φόρων, η μοναδιαία χρέωση φθάνει στα 0,186 ευρώ/kwh.
Εξίσου αντισυνταγματική, άδικη, και αντίθετη προς την εμπορική δεοντολογία, είναι και η επιβάρυνση των καταναλωτών που έχουν ανάγκες περισσότερου ρεύματος, με υψηλότερες μοναδιαίες χρεώσεις τελών και φόρων. Διότι ακόμη και με σταθερό συντελεστή, ο πελάτης που καταναλώνει 4000 kwh χρεώνεται με διπλάσιο φόρο από τον πελάτη που καταναλώνει 2000 kwh, και τετραπλάσιο φόρο από τον πελάτη που καταναλώνει 1000 kwh. Αυξάνοντας τον συντελεστή, και μάλιστα σε ποσοστό 640%, ο πρώτος πελάτης καλείται να πληρώσει για ΥΚΩ ποσό προσαυξημένο κατά 640*2 =1280% σε σχέση με τον δεύτερο και κατά 2560%!!! σε σχέση με τον τρίτο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι δεν τεκμηριώνεται με κανέναν τρόπο η υψηλότερη φοροδοτική ικανότητα του πρώτου, κατανοούμε ότι αυτό στοιχειοθετεί μια σοβαρότατη διάκριση που αντίκειται στο άρθρο 4 παρ. 5 του Συντάγματος περί συνεισφοράς στα δημόσια βάρη «χωρίς διακρίσεις». Εξ’ αιτίας της παραπάνω διάκρισης, διαψεύδονται οι δηλώσεις της ΔΕΗ ότι παρέχει το φθηνότερο ρεύμα στην Ευρώπη. Διότι ισχύει αυτό μόνον για μια μερίδα πολιτών, που καταναλώνουν λιγότερες από 1600 kwh/τετράμηνο. Οι πελάτες όμως που χρησιμοποιούν το ρεύμα και για θέρμανση, και γενικότερα αυτοί που έχουν ανάγκες περισσότερου ρεύματος διότι όπως αποδείξαμε ανήκουν στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, καλούνται να πληρώσουν μετά φόρων 0,19 ευρώ την κιλοβατώρα, δηλαδή με υψηλότερη μοναδιαία χρέωση από πολλές πλούσιες χώρες της Ευρώπης. (Σύμφωνα με τον παρακάτω πίνακα της ΔΕΗ αναρτημένον στον ιστότοπό της)
ΤΙΜΕΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΟΙΚΙΑΚΟΥΣ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ
Τελικές τιμές 1η Νοεμβρίου 2011 σε λεπτά/kWh, συμπ. όλων των φόρων
ΜΕΣΟΣ ΟΡΟΣ

19,07
ΒΙΕΝΝΗ

19,39
ΣΤΟΚΧΟΛΜΗ

17,79
ΡΩΜΗ

16,59
ΛΟΝΔΙΝΟ

15,71
ΠΑΡΙΣΙ

13,92

Λαμβάνοντας όμως υπ’ όψη ότι η Ελλάδα ανήκει στις φτωχές χώρες της Ε.Ε., διαπιστώνουμε και πάλι ότι η διάκριση αυτή είναι άδικη καθώς δεν ανταποκρίνεται στο εισόδημα των Ελλήνων. Αυτό τεκμηριώνεται άλλωστε και από το γεγονός ότι εκατομμύρια Ελλήνων αδυνατούν να πληρώσουν το ρεύμα τους ενώ χιλιάδες οικογένειες ζουν χωρίς ρεύμα, δημιουργώντας μια κατάσταση πρωτοφανή στον πολιτισμένο κόσμο. Όσο για το γεγονός ότι χιλιάδες ελληνικές οικογένειες απειλούνται με διακοπή του ηλεκτρικού ρεύματος, ενός από τα βασικότερα κοινωνικά αγαθά, διότι αδυνατούν να πληρώσουν φόρους, υποθέτω ότι αποτελεί μοναδικό φαινόμενο παγκοσμίως.
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι η μεθοδολογία της ΡΑΕ στον επιμερισμό των χρεώσεων ΥΚΩ, δεν εξισορροπεί τις οικονομικές συνέπειες μεταξύ των κατηγοριών Πελατών, όπως θα έπρεπε σύμφωνα με το ν. 4001/2011, άρθρο 55 παρ. 5, απεναντίας μάλιστα οξύνει την ανισορροπία με αποτέλεσμα να αδικούνται τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα.
Μελετώντας την αναγκαιότητα επιβολής του μέτρου της επιβολής ΥΚΩ, ερχόμαστε αντιμέτωποι με το εξής παράλογο: Σύμφωνα με τη ΡΑΕ, το μέτρο επιβάλλεται «ώστε να παρέχεται ηλεκτρική ενέργεια σε σημαντικά μειωμένες τιμές σε πολύτεκνες οικογένειες και σε άλλες ευάλωτες κατηγορίες καταναλωτών. Όπως ήδη αποδείχθηκε, οι πολύτεκνες οικογένειες και τα ασθενέστερα οικονομικά στρώματα έχουν ανάγκες μεγαλύτερων ποσοτήτων ρεύματος, με αποτέλεσμα και να εξαιρούνται από το κοινωνικό τιμολόγιο λόγω αυξημένης κατανάλωσης και να επιβαρύνονται με υπεραυξημένον συντελεστή ΥΚΩ, τον οποίον καρπώνονται ομάδες πληθυσμών που ειλικρινά δεν τον χρειάζονται. Τον καρπώνονται τα εύπορα κοινωνικά στρώματα, που έχουν εξοχικά στις μη διασυνδεμένες νήσους, και χρησιμοποιούν το ρεύμα για να θερμαίνουν τις πισίνες τους με ορυκτά καύσιμα, αλλά με μειωμένη τιμή, διότι επιδοτούνται από τα ασθενή οικονομικά στρώματα. Την ίδια επιδότηση λαμβάνουν και τα πολυτελή ξενοδοχεία που χρεώνουν τις σουίτες τους έως και 5000 ευρώ τη βραδιά, καθώς διαθέτουν θερμαινόμενα τζακούζια με ρεύμα που πληρώνει ο κακόμοιρος ελληνικός λαός! Τίθεται λοιπόν το ερώτημα: Μήπως θα έπρεπε οι ΥΚΩ να καθορίζονται με εισοδηματικά κριτήρια; Τόσο ως προς τον τρόπο επιβολής τους, όσο και ως προς την επιλογή των αποδεκτών;
Πέραν τούτου, μήπως θα έπρεπε να επιδοτούνται από το κεφάλαιο των ΥΚΩ και «οι μη διασυνδεδεμένοι με το δίκτυο φυσικού αερίου» πελάτες, οι οποίοι εξαναγκάζονται να χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα ή ρεύμα για θέρμανση; Σύμφωνα με το άρθρο 55 του ν. 4001/2011 παρ. 2, «Οι Οι υποχρεώσεις για την παροχή υπηρεσιών κοινής ωφέλειας πρέπει να είναι διαφανείς, αμερόληπτες και
επαληθεύσιμες, να διασφαλίζουν την ισότιμη πρόσβαση των επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενέργειας και Φυσικού Αερίου στους Πελάτες» Όπως λοιπόν η ΔΕΗ επιδοτεί τους πελάτες των μη διασυνδεμένων νήσων που για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας χρησιμοποιούν ορυκτά καύσιμα, έτσι θα πρέπει να επιδοτήσουν και οι επιχειρήσεις παροχής φυσικού αερίου, τους μη διασυνδεμένους πελάτες τους που αναγκάζονται να χρησιμοποιούν για θέρμανση και μαγείρεμα ορυκτά καύσιμα ή ρεύμα. Κατόπιν τούτου δεν θα επιβαρύνονται με επιπλέον κιλοβατώρες εκ των οποίων χάνονται οι προϋποθέσεις ένταξής τους στο κοινωνικό τιμολόγιο και εκ των οποίων τιμωρούνται με υπεραυξημένον συντελεστή υπερ ΥΚΩ.

Σύμφωνα με απάντηση της ΡΑΕ προς τη ΔΕΗ για τις ΥΚΩ,

«Επισημαίνεται ότι η ηλεκτρική ενέργεια στη χώρα μας αποτελεί μοναδική, παγκοσμίως, περίπτωση καταναλωτικού προϊόντος, στο οποίο επιβλήθηκαν (ή αυξήθηκαν δραστικά) μέσα στα τελευταία δύο χρόνια τρεις (3) διαφορετικοί ειδικοί φόροι κατανάλωσης : δύο στα καύσιμα που χρησιμοποιούνται ως πρώτη ύλη στην ηλεκτροπαραγωγή (ΕΦΚ στο φυσικό αέριο, ΕΦΚ στο πετρέλαιο που χρησιμοποιείται στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής της ΔΕΗ στα νησιά), και ένας στο τελικό προϊόν (ΕΦΚ στο ηλεκτρικό ρεύμα).

Η εξαντλητική αυτή φορολόγηση του κοινωνικού αγαθού της ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς και η ενσωμάτωση στους λογαριασμούς του ηλεκτρικού ρεύματος, για καθαρά εισπρακτικούς λόγους, χρεώσεων που είναι τελείως άσχετες με την ηλεκτρική ενέργεια (δημοτικοί φόροι και τέλη, τέλος ΕΡΤ, ΕΕΤΗΔΕ, ΔΕΤΕ, κ.α.), είχε και έχει τις δυσμενείς εκείνες επιπτώσεις που πολύ καλά γνωρίζουν οι Έλληνες καταναλωτές. Πέραν των προφανών επιπτώσεων στο εισόδημα των καταναλωτών, η επιβολή όλων αυτών των φόρων και τελών υπέρ τρίτων έχει δημιουργήσει πολλαπλά εμπόδια στον εξορθολογισμό των χρεώσεων για την ηλεκτρική ενέργεια, καθώς και στην ανάπτυξη υγιούς ανταγωνισμού στην ενεργειακή αγορά».

Πηγή: http://energyin.gr/2012/03/28/%CE%B7-%CF%81%CE%B1%CE%B5-%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AC-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%B7-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%B9%CF%82-%CF%85%CE%BA%CF%89/
Αποτελεί λοιπόν κοινό μας τόπο, η άποψη πως η φορολόγηση πολλών Ελλήνων και μέσω της ΔΕΗ, υπερβαίνει τη φοροδοτική τους ικανότητα, και για το λόγο αυτόν θα πρέπει να επανακαθοριστεί τόσο «η αναγκαιότητα λήψης του μέτρου επιβολής ΥΚΩ», όσο και η αναγκαιότητα επιβολής φόρου υπέρ ΑΠΕ, δια του οποίου στην ουσία ο λαός επιδοτεί κάποιες κερδοσκοπικές ιδιωτικές επιχειρήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι για το λόγο αυτόν, η Γερμανία βρίσκεται αντιμέτωπη με παραβίαση των κανόνων ανταγωνισμού, και καλείται από τις Βρυξέλλες να πληρώσει ως πρόστιμο πολλά εκατομμύρια ευρώ.
«Η Γερμανία απειλείται με το ενδεχόμενο να βρεθεί αντιμέτωπη με μία διαδικασία έρευνας για την παραβίαση των κανόνων ανταγωνισμού των Βρυξελλών, αναφορικά με τις πολιτικές της για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, αναφέρεται σε δημοσίευμα στην ιστοσελίδα του γερμανικού περιοδικού Der Spiegel την Κυριακή.

Σύμφωνα με το περιοδικό, που δεν κατονομάζει τις πηγές του, ο αρμόδιος ευρωπαίος επίτροπος για θέματα ανταγωνισμού Χοακίν Αλμούνια εστιάζει κατά μέγα βαθμό στο γεγονός ότι οι Γερμανοί καταναλωτές πληρώνουν –μέσω ενός ειδικού φόρου—για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων αυτών πηγών.

«Την Τετάρτη η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποβλέπει στην έναρξη μίας διαδικασίας κατά της Γερμανίας αναφορικά με τις βοήθειες αυτές», γράφει η εφημερίδα, προσθέτοντας πως οι Βρυξέλλες προτίθενται επίσης να αξιώσουν αποζημιώσεις για τις βοήθειες που έχουν παρασχεθεί ήδη και οι οποίες αντιστοιχούν σε πολλά εκατ. ευρώ.

Στο ίδιο άρθρο αναφέρεται πως ο ευρωπαίος επίτροπος για την Ενέργεια Γκίντερ Ετινγκερ επίσης είχε θέσει εν αμφιβόλω την συμφωνία της γερμανικής πολιτικής για την ανάπτυξη των ανανεώσιμων πηγών με τους ευρωπαϊκούς κανόνες για τον ανταγωνισμό κατά τη διάρκεια συνεδρίου που είχε διοργανώσει την περασμένη εβδομάδα στις Βρυξέλλες ο γερμανικός ενεργειακός όμιλος ΕΟΝ.

Κατά τον Ετινγκερ, είναι αφύσικο να λαμβάνουν βοήθειες οι γερμανοί παραγωγοί αιολικής ενέργειας, την ώρα που οι αντίστοιχοι δανοί, ή νορβηγοί παραγωγοί, που τροφοδοτούν με αιολική ενέργεια τη Γερμανία δεν χαίρουν παρόμοιων ωφελημάτων.»

Πηγή: ΤΟ ΒΗΜΑ, ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: 14/07/2013 13:15 http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=522347

Από το παραπάνω άρθρο γίνεται φανερό ότι η επιβολή φόρου και στους Έλληνες καταναλωτές υπερ ΑΠΕ (πλέον ΕΤΜΕΑΡ) είναι φανερά παράνομη, (σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο που έχει υπερεθνική ισχύ) και πρέπει να καταργηθεί. Πέραν τούτου αμφισβητείται σθεναρά η νομιμότητα του προγράμματος των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας της Ε.Ε. από ένα πλήθος συλλογικοτήτων των οποίων η προσφυγή έγινε δεκτή από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Η δικαστική προσφυγή της οποίας η απόφαση αναμένεται σύντομα, βασίζεται στην αιτιολογία ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή απέτυχε να εκπονήσει τεχνικές μελέτες που προσδιορίζουν πόσοι τόννοι ορυκτών καυσίμων θα εξοικονομηθούν πραγματικά, από τις εκατοντάδες χιλιάδες ανεμογεννήτριες που προσπαθεί να επιβάλλει στους ντόπιους πληθυσμούς και επάνω στα χερσαία και θαλάσσια οικοσυστήματα. «Προκύπτει, με βάση τις εκτιμήσεις διαφόρων ανεξάρτητων μηχανικών, ότι δεν θα υπάρξει καμία απολύτως εξοικονόμηση, έτσι οι άνθρωποι είναι περισσότερο από ποτέ νομημοποιημένοι να ζητήσουν αποζημιώσεις», λέει ο Mark Duchamp, διευθυντής της Ευρωπαϊκής Πλατφόρμας Ενάντια στα Αιολικά.

Η Συνθήκη του Άαρχους επισημαίνει ότι προγράμματα τα οποία επηρεάζουν το περιβάλλον θα πρέπει να εκπονούνται με διαφάνεια και με τη συμμετοχή της κοινωνίας. Αυτό σημαίνει ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες θα πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένοι για τα πλεονεκτήματα των Ευρωπαϊκών προγραμμάτων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, όπως επίσης και για τα κόστη και για τις ανεπιθύμητες επιπτώσεις τους. «Αντίθετα» επισημαίνει ο κ. Duchamp «η Επιτροπή παπαγαλίζει τα αιτήματα του κλάδου των επιχειρηματιών αιολικής ενέργειας χωρίς να τα ελέγχει». Για παράδειγμα, η ευρωπαϊκή πολιτική αιολικής ενέργειας είναι βασισμένη στην ιδέα ότι η όποια ηλεκτρική ενέργεια παράγεται από ανεμογεννήτριες, θα εξοικονομεί τα ορυκτά καύσιμα που θα ήταν αναγκαία για την παραγωγή της με συμβατικά μέσα. «Αυτός ο εσφαλμένος ισχυρισμός που προβάλλεται από την βιομηχανία αιολικών, υιοθετήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή χωρίς τη δέουσα προσοχή», κατηγορεί ο Duchamp. «Εάν είχαν κάνει σωστά τη δουλειά τους, θα είχαν ανακαλύψει ότι οι συμβατικοί σταθμοί ηλεκτροπαραγωγής θα αναγκάζονταν να αυξομειώνουν την παραγωγή τους προκειμένου να εξισορροπήσουν την ασταθή παραγωγή των αιολικών, καίγοντας περισσότερα καύσιμα κατά τη διαδικασία. όπως ένα αυτοκίνητο που αφήνει την εθνική οδό και παγιδεύεται στην κίνηση της πόλης. Ακόμα πιο πολλοί θερμοηλεκτρικοί σταθμοί πρέπει να κατασκευαστούν για να σταθεροποιηθεί η ενέργεια που παράγεται από τους πάντα μεταβλητούς άνεμους. Και αν προστεθούν και όλοι οι άλλοι παράγοντες που η Επιτροπή δεν έχει διερευνήσει (π.χ. αναβάθμιση των εθνικών δικτύων μεταφοράς υψηλής τάσης), στο τέλος δεν υπάρχει καθαρή εξοικονόμηση διοξειδίου του άνθρακα. Μερικοί μηχανικοί μάλιστα ισχυρίζονται ότι το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι ακόμα και η αύξηση της κατανάλωσης ορυκτών καυσίμων».
(Αναδημοσίευση από: ΠΑΓΚΡΗΤΙΟ ΔΙΚΤΥΟ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΩΝ ΑΠΕ http://seen-erga.blogspot.gr/2013/08/blog-post.html?spref=fb Για περισσότερες πληροορίες: Mark Duchamp +34 693 643 736 Διευθυντής της EPAW www.epaw.org save.the.eagles@gmail.com )
Από τα παραπάνω προκύπτει ότι με τον φόρο υπέρ ΕΤΜΕΑΡ, στην ουσία επιδοτούνται παρανόμως κάποιες ιδιωτικές επιχειρήσεις, δίχως να μας προσφέρουν μείωση των αερίων ρύπων. Πλέον η άποψη αυτή αποδεικνύεται επιστημονικά, και πρέπει να ληφθεί υπόψη από τη ΡΑΕ. Επιπλέον για το γεγονός ότι ο ΛΑΓΗΕ δεν μπορεί να τηρήσει κάποιες συμφωνίες του με ιδιώτες, στους οποίους είχε υποσχεθεί απόσβεση εντός πενταετίας και υψηλή κερδοφορία, δεν ευθύνονται οι Έλληνες φορολογούμενοι. Άλλωστε οι κάτοχοι ΑΠΕ βρίσκονται σε πλεονεκτικότερη οικονομική θέση από τους οικιακούς πελάτες των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων, πρώτον διότι έχουν δωρεάν ρεύμα για το σπίτι τους, και δεύτερον διότι έχουν ένα εισόδημα πλέον του βασικού. Δεν είναι δίκαιο λοιπόν για να ευεργετηθούν αυτοί οι επενδυτές, να απειλούνται με διακοπή της ηλεκτροδότησης άνθρωποι χαμηλόμισθοι και άνεργοι. Είναι επίσης άδικο, να καλούνται να επιδοτήσουν τους επενδυτές σε ΑΠΕ, κυρίως οι οικιακοί πελάτες, ενώ οι πελάτες υψηλής τάσης να συμμετέχουν με προκλητικά χαμηλότερη μοναδιαία χρέωση. Πέραν τούτου, στη υποτιθέμενη μείωση των αερίων ρύπων πρέπει να συμμετέχουν οι χρήστες κάθε ενέργειας που ρυπαίνει, και όχι μόνον οι χρήστες ρεύματος. Κατά συνέπεια και οι χρήστες ορυκτών καυσίμων ή ξύλων για τη θέρμανση της κατοικίας τους. Είναι άδικο λοιπόν να επιβαρύνονται με φόρο υπέρ της μείωσης των αερίων ρύπων, κυρίως οι πολίτες που χρησιμοποιούν το ρεύμα και για θέρμανση.

Γενικότερα, το γεγονός ότι οι φορολογούμενοι καλούνται να επιδοτήσουν ιδιωτικές επιχειρήσεις, αποτελεί παράβαση των κανόνων του ανταγωνισμού των Βρυξελών. Και στην Ελλάδα επιδοτούνται από τους φορολογούμενους οι ιδιώτες παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας, μέσω των φόρων υπέρ ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ δια των οποίων οι ιδιώτες παραγωγοί πωλούν το ρεύμα τους στη ΔΕΗ με εγγυημένες τιμές και όχι με τις τιμές της αγοράς. Αν λοιπόν το κράτος θεωρεί νόμιμο να προστατεύσει τους ιδιώτες παραγωγούς με χρήματα των φορολογούμενων, θα πρέπει να το κάνει χωρίς διακρίσεις για όλους τους παραγωγούς που κινδυνεύουν με διάθεση των προϊόντων τους κάτω του κόστους και όχι μόνον για τους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας. Το γεγονός ότι έχουν υπογραφεί συμβάσεις εγγυημένης τιμής δεν επαρκεί, διότι τέτοιες συμβάσεις παραβιάζονται σήμερα κατά κόρον, όπως επί παραδείγματι τα εργατικά δικαιώματα και οι συμβάσεις εργασίας τόσο των ιδιωτικών όσο και των δημοσίων υπαλλήλων. Δεν είναι δυνατόν λοιπόν να απειλούνται με διακοπή της ηλεκτροδότησης υπάλληλοι και εργάτες που έχασαν την εγγυημένη τιμή στην αμοιβή τους, καθώς και οι απολυμένοι υπάλληλοι και εργάτες, προκειμένου να μην αθετήσει ο ΛΑΓΗΕ τη σύμβαση με τους παραγωγούς ηλεκτρικής ενέργειας.

Οι ΡΑΕ και ΔΕΗ κάνοντας διακρίσεις σε κατηγορίες πελατών, στην ουσία επιδοτούν τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που χρησιμοποιούν μεσαία και υψηλή τάση, φορολογώντας τους πελάτες χαμηλής τάσης με έναν ιδιότυπο φόρο κρυμμένον στις μοναδιαίες τιμές κατανάλωσης αφ’ ενός, και με επιβολή επιπλέον φόρων αφ’ ετέρου. Διότι υπάρχει μία διαφορά, από την πώληση ρεύματος σε χαμηλότερη τιμή αλλά πάνω του κόστους, από την πώληση ρεύματος κάτω του κόστους! Όταν η ΔΕΗ πουλά κάτω του κόστους σε μια κατηγορία πελατών, στην ουσία υπερκοστολεί μία άλλη για να μπορέσει να ανταπεξέλθει στα έξοδά της και να έχει μια λογική κερδοφορία. Η υπερκοστολόγηση αυτή αποτελεί ένα επιπλέον είδος φόρου που βαρύνει τους οικιακούς καταναλωτές, πέραν των φόρων υπέρ ΥΚΩ και ΕΤΜΕΑΡ.
Σύμφωνα με το εμπορικό και βιομηχανικό τιμολόγιο της ΔΕΗ, οι μεγάλες επιχειρήσεις μεσαίας τάσης, πολυκαταστήματα, κτήρια γραφείων, βιομηχανίες, βιοτεχνίες κλπ, χρεώνονται με τιμές που κυμαίνονται από 0,050 έως 0,063 ευρώ/kwh, τιμές που επιδέχονται και εκπτώσεις. Σύμφωνα με πρόσφατο δελτίο τύπου της ΔΕΗ, (2.8.2013) «Με στόχο την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, τη δυνατότητα μεγαλύτερων επιλογών από τους πελάτες και τον εξορθολογισμό του ενεργειακού κόστους των επιχειρήσεων, η ΔΕΗ προσφέρει στους πελάτες της, με παροχές στην Υψηλή και Μέση Τάση, δεκαπέντε (15) νέα τιμολόγια – επτά (7) στην Υψηλή Τάση (Υ.Τ.) και οκτώ (8) στη Μέση Τάση (Μ.Τ.).» Από τα στοιχεία αυτά προκύπτει ότι: Ή η ΔΕΗ κοστολογεί τις μεγάλες επιχειρήσεις με τιμές κάτω του κόστους, ή ότι υπερκοστολογεί τους οικιακούς καταναλωτές. Αν ισχύει το πρώτο, συμπεραίνουμε ότι επιδοτεί τις μεγάλες επιχειρήσεις για να είναι ανταγωνιστικές, επιβαρύνοντας δυσανάλογα τους οικιακούς πελάτες. Η επιδότηση όμως αυτή, παραβιάζει τους κανόνες ανταγωνισμού των Βρυξελών. Αν ισχύει το δεύτερο, συμπεραίνουμε ότι το πραγματικό κόστος της κιλοβατώρας είναι χαμηλότερο από την τιμή χρέωσης των μεγάλων επιχειρήσεων, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να κατεβάσει τις τιμές και στους οικιακούς πελάτες, ειδικά στους ευπαθείς, δίχως να επιβάλει φόρο υπερ ΥΚΩ. Και στις δύο περιπτώσεις λοιπόν η μεγάλη διαφορά της μοναδιαίας χρέωσης μεταξύ οικιακών πελατών και μεγάλων επιχειρήσεων, μας φανερώνει ότι αδικούνται οι οικιακοί πελάτες.
Άλλο στοιχείο που μαρτυρεί ότι η ΔΕΗ έχει μεγάλα περιθώρια κέρδους και μείωσης της μοναδιαίας τιμής της κιλοβατώρας στους οικιακούς πελάτες, αποτελεί το γεγονός ότι (σύμφωνα με δελτίο τύπου της ιστοσελίδας της, της 1.8.2013) πουλά ρεύμα στην Βουλγαρία, όπου η τιμή της κιλοβατώρας είναι 0.0691 (σύμφωνα με πίνακα της ΔΕΗ που έχω ήδη παρουσιάσει) Αυτό αποτελεί απόδειξη ότι θα μπορούσε να πουλά στην ίδια τιμή και στους Έλληνες καταναλωτές, εκτός αν, επιβαρύνει με ένα είδος φόρου ενταγμένου στην τιμή τους Έλληνες καταναλωτές, για να επιδοτεί την θυγατρική εμπορική (και όχι παραγωγική) εταιρία της στη Βουλγαρία.
Η αίτηση αυτή κλείνει συνοψίζοντας τις διακρίσεις εκ των οποίων προκύπτει η αδικία των οικιακών καταναλωτών των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων ως εξής:
Α. Επιβαρύνονται με τα υψηλότερα ποσοστά χρεώσεων κατανάλωσης και Ρυθμιζόμενων Χρεώσεων ανά kwh, και κυρίως για ΥΚΩ, και για ΕΤΜΕΑΡ, που στην ουσία αποτελούν φόρους, παρ’ όλο που πολλοί από τους οικιακούς καταναλωτές έχουν περιορισμένη έως και μηδενική φοροδοτική ικανότητα.
Β. Επιβαρύνονται με ακόμη υψηλότερα ποσοστά οι οικιακοί πελάτες που χρησιμοποιούν το ρεύμα και για θέρμανση.
Γ. Αδίκως θεωρούνται εύποροι πολίτες οι καταναλωτές άνω των 1600 kwh/τετράμηνο, φορολογούμενοι με υψηλότερες μοναδιαίες χρεώσεις.
Οι οικιακοί πελάτες καλούνται να επιδοτήσουν ιδιωτικές επιχειρήσεις, κατά παράβαση των κανόνων του ανταγωνισμού των Βρυξελών.

Ε. ΑΙΤΗΣΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ ΤΗΣ ΟΔΗΓΙΑΣ 2009/72 ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΑΓΟΡΑ ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ

Δια του Κώδικα Παροχής Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες, επιχειρείται η εφαρμογή της οδηγίας 2009/72 εκ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 13ης Ιουλίου 2009, σχετικά με τους κοινούς κανόνες για την εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενέργειας. Όπως όμως ήδη έχω καταγγείλει, ο Κώδικας αυτός δεν τηρείται συστηματικά από τη ΔΕΗ, ως προς το μέρος του που αφορά την προστασία των οικιακών πελατών της. Για την εφαρμογή του Κώδικα, αλλά και ευρύτερα της οδηγίας 2009/72, αρμόδια είναι η ΡΑΕ.

Για τους λόγους αυτούς ζητώ, την εφαρμογή της Οδηγίας 2009/72 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, κυρίως ως προς τα άρθρα που ακολουθούν:
« (1) Στόχοι της εσωτερικής αγοράς ηλεκτρικής ενεργείας, η οποία υλοποιείται σταδιακά σε ολόκληρη την Κοινότητα από το 1999, είναι η παροχή πραγματικών επιλογών σε όλους τους καταναλωτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε είναι πολίτες είτε επιχειρήσεις, η παροχή νέων επιχειρηματικών ευκαιριών και η αύξηση του διασυνοριακού εμπορίου, ώστε να επιτευχθούν κέρδη σε απόδοση, ανταγωνιστικές τιμές, υψηλότερα πρότυπα παρεχόμενων υπηρεσιών, και να ενισχυθεί ταυτόχρονα η ασφάλεια του εφοδιασμού και η αειφορία.»
Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα η αύξηση του διασυνοριακού εμπορίου που θα έδινε στους καταναλωτές πραγματικές επιλογές, δεν έχει ακόμη επιτευχθεί ούτε κατ’ ελάχιστον, με αποτέλεσμα η ΔΕΗ και οι ελληνικές εταιρίες παραγωγής να μονοπωλούν την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας, και με εναρμονισμένες πρακτικές να προβαίνουν σε «καταχρηστική εκμετάλλευση δεσποζούσης θέσεως», σε «επιβολή αυθαίρετων όρων συναλλαγής», και σε «αδικαιολόγητη διακοπή μακροχρόνιων εμπορικών σχέσεων σε πελάτες που δεν διαθέτουν ισοδύναμη εναλλακτική λύση». Οι παραβάσεις αυτές αποτελούν παραβάσεις του νόμου 703/1977 «Περί ελέγχου μονοπωλίων και ολιγοπωλίων και προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού» (ΦΕΚ Α’ 278/ 20/26.9.77) Λαμβάνοντας υπ’ όψη (σύμφωνα με τον πίνακα που παρουσιάζω στη σελίδα 27) ότι η Ελλάδα έχει ακριβότερη τιμή ρεύματος από πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως η γειτονική μας Βουλγαρία, η Εσθονία, η Φιλανδία κλπ, καταλαβαίνουμε ότι το αίτημα για ανάπτυξη των διασυνοριακών συνδέσεων είναι λογικό. Λαμβάνοντας επίσης υπ’ όψη ότι η ΔΕΗ (σύμφωνα με δηλώσεις της) πουλά στη γειτονική μας Βουλγαρία ρεύμα, καταλαβαίνουμε ότι θα μπορούσε να διαθέσει την παραγωγή της με τιμή Βουλγαρίας και στην Ελλάδα.
Σύμφωνα με την οδηγία 2009/72 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου,
« (5)… θα πρέπει να αναπτυχθούν περαιτέρω διασυνοριακές διασυνδέσεις ώστε να εξασφαλισθεί η προσφορά όλων των πηγών ενεργείας στη χαμηλότερη δυνατή τιμή τόσο για τους καταναλωτές όσο και για τη βιομηχανία στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
(8) Προκειμένου να εξασφαλιστεί ο ανταγωνισμός και ο εφοδιασμός με ηλεκτρική ενέργεια με τις πιο ανταγωνιστικές τιμές, τα κράτη μέλη και οι εθνικές ρυθμιστικές αρχές πρέπει να εξασφαλίσουν τη διαμεθοριακή πρόσβαση σε νέους προμηθευτές ηλεκτρικής ενεργείας από διαφορετικές ενεργειακές πηγές, καθώς και σε νέους παρόχους παραγωγής ενεργείας.»
(33) «Η οδηγία 2003/54/ΕΚ επέβαλε στα κράτη μέλη την υποχρέωση να συστήσουν ρυθμιστικούς φορείς με συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Ωστόσο, η πείρα δείχνει ότι η αποτελεσματικότητα της ρύθμισης συχνά παρεμποδίζεται, λόγω της έλλειψης ανεξαρτησίας των ρυθμιστικών φορέων από την κυβέρνηση και της ανεπάρκειας εξουσιών και διακριτικής ευχέρειας»
(34) «Οι ρυθμιστικοί φορείς ενεργείας θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να λαμβάνουν αποφάσεις σε κάθε συναφές ρυθμιστικό θέμα προκειμένου να λειτουργεί ορθώς η εσωτερική αγορά ηλεκτρικής ενεργείας και να είναι πλήρως ανεξάρτητες από οποιοδήποτε άλλο δημόσιο ή ιδιωτικό συμφέρον.»
(42) «Όλοι οι κοινοτικοί τομείς της βιομηχανίας και του εμπορίου, συμπεριλαμβανομένων των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων, καθώς και όλοι οι πολίτες της Ένωσης που επωφελούνται από τα οικονομικά πλεονεκτήματα της εσωτερικής αγοράς, θα πρέπει να μπορούν να απολαύουν επίσης υψηλού επιπέδου προστασίας του καταναλωτή. Ειδικότερα, οι οικιακοί πελάτες και, εφόσον τα κράτη μέλη το κρίνουν αναγκαίο, οι μικρές επιχειρήσεις θα πρέπει επίσης να απολαύουν εγγυήσεων δημόσιας υπηρεσίας, ιδίως όσον αφορά την ασφάλεια εφοδιασμού και τις προσιτές τιμές, για λόγους ακριβοδίκαιης μεταχείρισης, ανταγωνιστικότητας και, εμμέσως, δημιουργίας θέσεων απασχόλησης. Οι εν λόγω πελάτες θα πρέπει επίσης να έχουν πρόσβαση σε επιλογή, δίκαιη μεταχείριση, αντιπροσώπευση και μηχανισμούς διακανονισμού διαφορών.»
Δυστυχώς στην Ελλάδα, κατά παράβαση των Αρχών του Δικαίου και της Κοινοτικής Οδηγίας, εγγυήσεις δημόσιας υπηρεσίας, προσιτές τιμές και δίκαιη μεταχείριση, απολαμβάνουν μόνον οι μεγάλες επιχειρήσεις, σε βάρος μάλιστα των οικιακών πελατών που (όπως έχουμε δείξει) αναγκάζονται να τις επιδοτούν.
(51) «Τα συμφέροντα των καταναλωτών θα πρέπει να βρίσκονται στην καρδιά της παρούσας οδηγίας και η ποιότητα εξυπηρέτησης θα πρέπει να αποτελεί κεντρική ευθύνη των επιχειρήσεων ηλεκτρικής ενεργείας. Τα υφιστάμενα δικαιώματα των καταναλωτών θα πρέπει να ενισχυθούν και να διασφαλισθούν, και να περιλαμβάνουν μεγαλύτερη διαφάνεια και εκπροσώπηση. Η προστασία των καταναλωτών θα πρέπει να διασφαλίζει ότι όλοι οι καταναλωτές στο ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο απολαμβάνουν τα οφέλη μιας ανταγωνιστικής αγοράς. Τα δικαιώματα των καταναλωτών θα πρέπει να επιβάλλονται από τα κράτη μέλη ή, όταν το κράτος μέλος έχει προβλέψει σχετικά, από τις ρυθμιστικές αρχές.»
Δυστυχώς στην Ελλάδα, τα συμφέροντα των καταναλωτών παρακάμπτονται, για χάρη των συμφερόντων των επενδυτών, που απολαμβάνουν «εγγυημένες τιμές» πώλησης ενέργειας, ανώτερες από τις τιμές της Ευρωπαϊκής αγοράς, επιβαρύνοντας τους καταναλωτές με φόρους υπερ ΕΤΜΕΑΡ και ΥΚΩ.
(53) «Η ενεργειακή φτώχεια είναι διογκούμενο πρόβλημα στην Κοινότητα. Κατά συνέπεια, τα κράτη μέλη που πλήττονται από αυτήν και δεν το έχουν ακόμη πράξει θα πρέπει να αναπτύξουν εθνικά προγράμματα δράσης ή άλλα κατάλληλα πλαίσια δράσης για την αντιμετώπιση της ενεργειακής φτώχειας, που αποβλέπουν στη μείωση του αριθμού των ανθρώπων που υποφέρουν από μια τέτοια κατάσταση. Σε κάθε περίπτωση, τα κράτη μέλη θα πρέπει να διασφαλίζουν τον απαραίτητο ενεργειακό εφοδιασμό των ευάλωτων καταναλωτών.»
Δυστυχώς στην Ελλάδα, «Εθνικά προγράμματα δράσης» αναπτύσσονται μόνον για τη σωτηρία των τραπεζιτών (σε βάρος των φορολογούμενων) και για τη σωτηρία των παραγωγών ηλεκτρικής ενέργειας σε βάρος των καταναλωτών ακόμη και αυτών που υποφέρουν από ενεργειακή φτώχεια.
(54) «Εγγύηση για μεγαλύτερη προστασία των καταναλωτών αποτελεί η διαθεσιμότητα αποτελεσματικών μέσων διακανονισμού διενέξεων για όλους τους καταναλωτές. Τα κράτη μέλη θα πρέπει να θεσπίσουν διαδικασίες για τον ταχύ και αποτελεσματικό διακανονισμό των παραπόνων.»

ΣΤ. ΑΙΤΗΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΠΟ ΜΟΝΟΠΩΛΕΙΑΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Σύμφωνα με το νόμο 4001/2011, άρθρο 26, παρ. 1. «Η ΡΑΕ συνεργάζεται στενά με την Επιτροπή Ανταγωνισμού για την αντιμετώπιση παραβάσεων του δικαίου του ανταγωνισμού, οι οποίες εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της τελευταίας. Στο πλαίσιο αυτό, η ΡΑΕ δύναται να εισηγείται στην Επιτροπή Ανταγωνισμού την κίνηση, κατά προτεραιότητα, σχετικής έρευνας προκειμένου να διαπιστωθεί εάν υφίσταται παράβαση του γενικού δικαίου του ανταγωνισμού, εφόσον κατά τη διεξαγωγή ερευνών από τη ΡΑΕ, δυνάμει του άρθρου 28, προκύψουν ενδείξεις ότι τίθεται ζήτημα εφαρμογής των διατάξεων του γενικού δικαίου του ανταγωνισμού.»
Είναι γεγονός ότι στην Ελλάδα δεν έχει επιτευχθεί ακόμη ο στόχος της Κοινοτικής οδηγίας 2009/72, που είναι «η παροχή πραγματικών επιλογών σε όλους τους καταναλωτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε να επιτευχθούν ανταγωνιστικές τιμές, υψηλότερα πρότυπα παρεχόμενων υπηρεσιών, και να ενισχυθεί ταυτόχρονα η ασφάλεια του εφοδιασμού και η αειφορία. Απεναντίας μάλιστα, ενισχύθηκαν αντί να καταργηθούν οι «Απαγορευόμενες συμπράξεις» όπως ορίζονται από το άρθρο 1 του νόμου 703/1977, «Περί ελέγχου μονοπωλίων και ολιγοπωλίων και προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού» (ΦΕΚ Α’ 278/ 20/26.9.77)

Συγκεκριμένα: Επιτεύχθηκαν συμφωνίες μεταξύ των επιχειρήσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας και εναρμονισμένες πρακτικές, οι οποίες έχουν ως αντικείμενο ή αποτέλεσμα την «παρακώλυσιν, τον περιορισμόν ή τη νόθευσιν του ανταγωνισμού», συνιστάμενες ιδίως εις:

α) τον άμεσον ή έμμεσον καθορισμόν των τιμών αγοράς ή πωλήσεως ή άλλων όρων συναλλαγής,(δια της παροχής εγγυημένων τιμών, ανώτερων των τιμών της αγοράς)
β) τον περιορισμόν ή τον έλεγχον της παραγωγής, της διαθέσεως, της τεχνολογικής αναπτύξεως ή των επενδύσεων. (δια του περιορισμού της παραγωγής των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ, και της τεχνολογικής αναπτύξεως της ΔΕΗ προς όφελος της ανάπτυξης των ιδιωτών)
γ) την κατανομήν των αγορών ή των πηγών εφοδιασμού.
δ) την, κατά τρόπο δυσχεραίνοντα την λειτουργίαν του ανταγωνισμού, εφαρμογήν εν τω εμπορίω ανίσων όρων δι’ ισοδυνάμους παροχάς, ιδία δε την αδικαιολόγητον άρνησιν πωλήσεως, αγοράς ή άλλης συναλλαγής. (δια της διαφοροποίησης της μοναδιαίας χρέωσης σε ισοδύναμες παροχές, (π.χ. για οικιακή παροχή των 8 kwh) ανάλογα με το ύψος της κατανάλωσής τους. (Φανταστείτε να συμπράξουν τα βενζινάδικα, ώστε να πουλούν την τιμή της βενζίνης προς 1,7 ευρώ/λίτρο στους πελάτες που διανύουν μέχρι 1600 χιλιόμετρα/τετράμηνο, προς 2 ευρώ το λίτρο στους πελάτες που διανύουν μέχρι 2000 χιλιόμετρα/τετράμηνο και προς 3 ευρώ το λίτρο, στους πελάτες που υπερβαίνουν τα 4.000 χιλιόμετρα!!!) Η ανισότητα των όρων για ισοδύναμες παροχές, μεγιστοποιείται με την παρεμβολή της ΡΑΕ στη μοναδιαία χρέωση των ΥΚΩ, «κατά παράβαση του δικαίου του ανταγωνισμού».

ε) την εξάρτησιν συνάψεως συμβάσεων εκ της παρά των αντισυμβαλλομένων αποδοχής προσθέτων παροχών, αι οποίαι, κατά την φύσιν των ή συμφώνως προς τας εμπορικάς συνηθείας, δεν συνδέονται μετά του αντικειμένου των συμβάσεων τούτων. (Η υποχρέωση αποδοχής πρόσθετων παροχών, όπως τα Δημοτικά Τέλη, η ΕΡΤ, η παροχή ΑΠΕ σε τιμή αυξημένη έως και 500%, το ΕΕΤΗΔΕ κλπ, αποτελεί παραβίαση του δικαίου του ανταγωνισμού, κυρίως όταν λόγω αδυναμίας πληρωμής των πρόσθετων παροχών, τελών και φόρων, απειλείται ο πελάτης με «αδικαιολόγητον άρνησιν πωλήσεως» της βασικής παροχής για την οποία υπογράφθηκε η σύμβαση. (βλέπε δ) (Παράδειγμα εναρμονισμένης πρακτικής: Τα καρπούζια πωλούνται προς 0,1 ευρώ/κιλό, τα δε πεπόνια προς 0,5 ευρώ/κιλό. Αν θες καρπούζια θα πάρεις και πεπόνια, θα πληρώσεις και το τέλος προστασίας της εγγυημένης τιμής των πεπονιών, διότι η καλλιέργεια πεπονιών, συμβάλλει στη μείωση των αερίων ρύπων σύμφωνα με τις επιστημονικές μελέτες των πεπονοπαραγωγών, ασχέτως αν πλήθος επιστημόνων αμφισβητεί τις απόψεις τους. Θα πληρώσεις όλα αυτά, διότι οι πεπονοπαραγωγοί είναι φίλοι μας!)

Σύμφωνα με το νόμο 703/1977 Περί ελέγχου των μονοπωλίων και προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού, άρθρο 1 παρ. 2, «Οι κατά την προηγουμένη παράγραφο απαγορευμένες συμφωνίες και αποφάσεις είναι απόλυτα άκυρες, εκτός εάν ορίζεται διαφορετικά στον παρόντα νόμο.» Η νομιμοποίηση επομένως των απαγορευμένων συμφωνιών που αδικούν τους οικιακούς πελάτες, εξαρτάται από την ύπαρξη μελέτης της ΡΑΕ, ή της επιτροπής ανταγωνισμού, δια της οποίας αποδεικνύεται επαρκώς ότι:

Οι ανωτέρω απαγορευμένες συμφωνίες:
α) συμβάλλουν, επί ευλόγω συμμετοχή των καταναλωτών εις την προκύπτουσαν ωφέλειαν, εις βελτίωσιν της παραγωγής ή της διανομής των προϊόντων ή εις προώθησιν της τεχνικής ή οικονομικής προόδου,
β) δεν επιβάλλουν εις τας οικείας επιχειρήσεις περιορισμούς πέραν των απολύτως αναγκαίων δια την πραγματοποίησιν των ανωτέρω σκοπών, και
γ) δεν παρέχουν εις τας επιχειρήσεις ταύτας την δυνατότητα καταργήσεως του ανταγωνισμού εις σημαντικόν τμήμα της οικείας αγοράς.
Ζητώ η μελέτη αυτή να αναρτηθεί σε εμφανές σημείο της ιστοσελίδας της ΡΑΕ και να μου κοινοποιηθεί το σχετικό link.

Πέραν τούτων, η ΔΕΗ ασκεί «Καταχρηστική εκμετάλλευση δεσποζούσης θέσεως», η οποία σύμφωνα με το άρθρο 2 του ν. 703/1977 επίσης απαγορεύεται. Συγκεκριμένα η καταχρηστική αύτη εκμετάλλευσις συνίσταται:

α) εις τον άμεσον ή έμμεσον εξαναγκασμόν προς καθορισμόν των τιμών αγοράς και πωλήσεως καθώς και άλλων μη ευλόγων όρων συναλλαγής. Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν τηρεί τον Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες, ως προς το μέρος που αφορά την προστασία των οικιακών πελατών, (όπως έχω ήδη καταγγείλει στο παρόν κείμενο). Επίσης από το γεγονός ότι στη σύμβαση προμήθειας με τους οικιακούς πελάτες, υπάρχουν «μη εύλογοι όροι συναλλαγής» που έρχονται σε αντίθεση με τον Κώδικα Προμήθειας. Επί παραδείγματι:

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΠΑΡΟΧΗΣ ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΟΙΚΙΑΚΗ ΧΡΗΣΗ
Πηγή: http://www.dei.com.gr/Documents/OIKIAKO%20SYMBOLAIO.F.pdf

«ΓΕΝΙΚΟΙ ΌΡΟΙ ΑΡΘΡΟ 1
Η Επιχείρηση μπορεί με τη δική της μόνο θέληση, οποιαδήποτε στιγμή που θα διαρκεί η ισχύς αυτού του Συμβολαίου, να αναπροσαρμόζει, τροποποιεί, ή αντικαθιστά τα «Τιμολόγια» και τους «Γενικούς Όρους και Συμφωνίες», ενώ ο Καταναλωτής θα έχει το δικαίωμα στην περίπτωση που θα διαφωνεί με αυτές τις αναπροσαρμογές, τροποποιήσεις, ή αντικαταστάσεις, να καταγγέλλει αυτό το Συμβόλαιο.»

Με το άρθρο 1, η ΔΕΗ παραβλέπει το γεγονός ότι δεν μπορεί να αναπροσαρμόζει τα τιμολόγια «με δική της μόνον θέληση», παρακάμπτοντας την ΡΑΕ. Ο όρος αυτός υποτιμά τον ρυθμιστικό ρόλο της ΡΑΕ, αποτελώντας σαφή απόδειξη «Καταχρηστικής εκμετάλλευσης δεσποζούσης θέσεως». Αυτό αποδεικνύεται και με το άρθρο 17, του Συμβολαίου παροχής ηλεκτρικού ρεύματος, που παρακάμπτει όλους τους νόμους που έχουν γραφεί για την προστασία των καταναλωτών και το δικαίωμα κατάθεσης παραπόνων. Συγκεκριμένα το άρθρο 17 του Συμβολαίου αναφέρει ότι: «Ο Καταναλωτής είναι υποχρεωμένος να εξοφλεί εμπρόθεσμα και χωρίς αντίρρηση τους λογαριασμούς του.» παρακάμπτοντας όλους τους νόμους που δίδουν στους πελάτες το δικαίωμα κατάθεσης αντιρρήσεων, καθώς και το άρθρο 39 παρ. 7 του Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας σε Πελάτες, που αναφέρει ότι υπάρχει ηδυνατότητα κατάθεσης αίτησης αναστολής εκτέλεσης «ενώπιον αρμόδιας αρχής». Καταχρηστικής εκμετάλλευσης δεσποζούσης θέσεως θεωρείται και η ενδεχόμενη σύμπραξη της ΔΕΗ με την αρμόδια αρχή, με στόχο την καθυστέρηση έκδοσης της αναστολής εκτέλεσης.

Πέραν τούτων, οι παραπάνω όροι του Συμβολαίου παροχής είναι μη εύλογοι, καθότι οι εταιρίες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στην Ελλάδα μονοπωλούν το ηλεκτρικό ρεύμα, με αποτέλεσμα ο πελάτης που θα καταγγείλει τη σύμβαση να μην έχει «ισοδύναμη εναλλακτική λύση». Εναλλακτική λύση, θα ήταν η δυνατότητα της αυτονόμησής του, δια της δημιουργίας μικρής μονάδας παραγωγής για ατομική χρήση. Όπως ο άνθρωπος που δεν έχει χρήματα για να αγοράζει την τροφή του από τα καταστήματα, έχει τη δυνατότητα να την παράγει μόνος του, και όπως ο άνθρωπος που δεν έχει χρήματα για να τρώει στα εστιατόρια, έχει το δικαίωμα να μαγειρεύει μόνος του, παρομοίως, αποτελεί ατομικό δικαίωμα, για όσους δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να αγοράζουν ρεύμα από τις εταιρίες παραγωγής, να μπορούν να το παράγουν μόνοι τους. Διότι το ρεύμα είναι ένα κοινωνικό αγαθό, απαραίτητο για την επιβίωση, την υγεία, την πληροφόρηση, την εκπαίδευση, τη συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι και την αξιοπρεπή εν γένει διαβίωση, απαραίτητο δηλαδή για την ικανοποίηση των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων που προστατεύονται από το δεύτερο μέρος του Συντάγματος. Όμως, σύμφωνα με το νόμο 4001/2011 άρθρο 144 παρ. 2, η παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος απαγορεύεται, με ποινή μάλιστα φυλάκισης τουλάχιστον 6 μηνών και πρόστιμο τουλάχιστον 150.000 ευρώ. Ο νόμος δεν εξαιρεί την παραγωγή ρεύματος για ατομική χρήση, με την προσθήκη για παράδειγμα στη στέγη ενός φωτοβολταϊκού ή μιας ανεμογεννήτριας. Κατά συνέπεια, οι εταιρίες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, ως υποχρεούμενες να παρέχουν «εγγυήσεις δημόσιας υπηρεσίας», υποχρεούνται να προστατεύουν τα παραπάνω ατομικά και κοινωνικά δικαιώματα, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, αφού το δημόσιο απαγορεύει στους πολίτες να τα προστατεύσουν μόνοι τους.

β) Η ΔΕΗ προβαίνει «εις τον περιορισμόν της παραγωγής, της καταναλώσεως και της τεχνολογικής αναπτύξεως, επί ζημία των καταναλωτών». Συγκεκριμένα προβαίνει στον περιορισμό της παραγωγής των εργοστασίων της, δίδοντας προτεραιότητα στην παραγωγή των ΑΠΕ, επί ζημία των καταναλωτών διότι η παραγωγή ΑΠΕ κοστίζει έως και 500% ακριβότερα, σε αντίθεση με άλλες χώρες της Ευρώπης, όπως η Δανία και η Νορβηγία, όπου η παραγωγή αιολικής ενέργειας προσφέρεται στις τρέχουσες τιμές της αγοράς δίχως να λαμβάνει καμία επιδότηση. Όπως έχω ήδη καταθέσει, η επιδότηση των ΑΠΕ με φόρους, τέλη και εισφορές που επιβάλλονται στους καταναλωτές, αποτελεί παραβίαση των κανόνων ανταγωνισμού των Βρυξελλών, και πρέπει να αντιμετωπισθεί από τη ΡΑΕ και την Ελληνική Αρχή Ανταγωνισμού πριν φτάσει το θέμα στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια, αντιμετωπίζοντας (όπως η Γερμανία) πρόστιμα πολλών εκατομμυρίων ευρώ. Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι έχουν καταντήσει σκανδαλώδεις οι διαφημίσεις πωλητών τεχνολογίας ΑΠΕ, δια των οποίων ανακοινώνεται η δυνατότητα απόκτησης «ετήσιου εγγυημένου ελάχιστου εισοδήματος 50.000 ευρώ για 20 έτη, με δυνατότητα απόσβεσης του κεφαλαίου σε 2 μόλις έτη!!!
Πηγή: http://www.tetris-built.gr/index.php/wind_park.html?gclid=COqckqjIgbkCFYZb3god1RoAQA

Η ΔΕΗ, εκτός από τον περιορισμό της παραγωγής, προβαίνει και «εις τον περιορισμό της καταναλώσεως επί ζημία των καταναλωτών», χρεώνοντας με μεγαλύτερες ποσοστιαίες μονάδες κατανάλωσης και φόρων τους καταναλωτές που υπερβαίνουν τις 1600 kwh/τετράμηνο. Επίσης προβαίνει εις τον περιορισμόν της τεχνολογικής της αναπτύξεως, (κυρίως στις μη διασυνδεμένες νήσους) με στόχο την ανάπτυξη των ιδιωτικών επιχειρήσεων παραγωγής, επί ζημία και πάλι των καταναλωτών, που χρεώνονται με υπέρογκα τέλη υπέρ ΥΚΩ. (Σύμφωνα με μελέτες, το κόστος διασύνδεσης των νήσων αυτών, είναι εμφανώς χαμηλότερο από την κατανάλωση ορυκτών καυσίμων για την παραγωγή ρεύματος)


Βάσει των ανωτέρω ΖΗΤΩ:

Την απαγόρευση καταχρηστικής εκμετάλλευσης της σχέσης οικονομικής εξάρτησής μου από τη ΔΕΗ, όπως ορίζει το άρθρο 2α του νόμου 703/1977 «Περί ελέγχου μονοπωλίων και ολιγοπωλίων και προστασίας του ελεύθερου ανταγωνισμού» καθώς, όπως έχω ήδη δείξει μου επιβάλλονται «αυθαίρετοι όροι συναλλαγής» και απειλή «αδικαιολόγητης διακοπής μακροχρόνιων εμπορικών σχέσεων» παρά το γεγονός ότι δεν διαθέτω ισοδύναμη εναλλακτική λύση.

Την απαγόρευση διακοπής της ηλεκτροδότησής μου, σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής όλου του οφειλόμενου ποσού λόγω μειωμένου εισοδήματος, διότι στην παρούσα φάση, η ΔΕΗ βρίσκεται σε «δεσπόζουσα θέση» ως μοναδικός πάροχος ηλεκτρικής ενέργειας στην περιοχή μου. Διότι, σύμφωνα με το νόμο 703/1977 άρθρο 3, «η κατ' άρθρο 2 καταχρηστική εκμετάλλευση δεσπόζουσας θέσης και η κατ' άρθρο 2α καταχρηστική εκμετάλλευση σχέσης οικονομικής εξάρτησης απαγορεύονται, χωρίς προς τούτο να είναι απαραίτητη προηγούμενη έκδοση απόφασης από κάποια αρχή.» Κατά συνέπεια η απαγόρευση που ζητώ ισχύει δίχως να απαιτείται προηγούμενη έκδοση εξωδικαστικής ή δικαστικής απόφασης. Η κατ' άρθρο 2α καταχρηστική εκμετάλλευση σχέσης οικονομικής εξάρτησης, ορίζεται ως «αδικαιολόγητη διακοπή μακροχρόνιων εμπορικών σχέσεων» σε πελάτη που «δεν διαθέτει ισοδύναμη εναλλακτική λύση». Η διακοπή λοιπόν θα ήταν δικαιολογημένη, αν διέθετα εναλλακτική λύση αλλά με τη θέλησή μου επέλεξα να ηλεκτροδοτηθώ από μια εταιρία παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Επειδή όμως τέτοια λύση δεν υπάρχει, εξ’ αιτίας του γεγονότος ότι η παραγωγή ρεύματος από τον ήλιο, τον άνεμο ή άλλη πηγή για ατομική χρήση απαγορεύεται βάσει του νόμου 4001/2011 άρθρο 144 παρ. 2, με ποινή φυλάκισης τουλάχιστον 6 μηνών και πρόστιμο 150.000 ευρώ, γίνεται κατανοητό ότι εξαναγκάζομαι να αγοράζω ρεύμα από τη ΔΕΗ, σε τιμές που δεν μπορούν να καλυφθούν από το εισόδημά μου, παρ’ όλο που θα μπορούσα να το παράγω μόνος μου, καθώς ο ήλιος μας το προσφέρει δωρεάν!. Κάτω από τούτες τις συνθήκες, η διακοπή της ηλεκτροδότησής μου είναι καταχρηστική και αδικαιολόγητη και πρέπει να απαγορευτεί, ή να μου δοθεί άδεια ατομικής παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, διότι η χρήση του ρεύματος είναι αναγκαία, και βασική προϋπόθεση της αξιοπρεπούς διαβίωσης, της οποίας η προστασία αποτελεί «την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» σύμφωνα με το άρθρο 2 παρ. 1 του Συντάγματος.
Την αδειοδότηση της αυτονόμησής μου από τη ΔΕΗ, ώστε να μπορώ να παράγω ηλεκτρικό ρεύμα με ίδια μέσα για οικογενειακή αποκλειστικά κατανάλωση. Εναλλακτικά, ζητώ την ημιαυτονόμηση, ώστε να επιστρέφω το περισσεύον ρεύμα της παραγωγής μου στη ΔΕΗ, (δίχως να εξαναγκάζομαι να αγοράσω σύστημα των 10kwh/ώρα). Το αίτημά μου τίθεται με την αιτιολογία ότι η ΔΕΗ δεν μπορεί να παρέχει ρεύμα με τιμές προσαρμοσμένες στο διαρκώς μειούμενο εισόδημα των ελλήνων, και ότι η αυτονόμηση των πολιτών, ιδίως των χαμηλών εισοδηματικών στρωμάτων δια της αγοράς ενός μικρού φωτοβολταϊκού συστήματος κοστίζει φθηνότερα σε βάθος χρόνου από την αγορά ηλεκτρικής ενέργειας από τη ΔΕΗ. Συγκεκριμένα, γίνεται απόσβεση σε 3 χρόνια, δίχως να απαιτείται καμία επιδότηση που θα επιβαρύνει τους φορολογούμενους, όπως απαιτείται από τα μεγάλα φωτοβολταϊκά πάρκα και τις ανεμογεννήτριες. Η ενεργειακή αυτονόμηση έχει εφαρμοστεί με επιτυχία σε άλλες χώρες, (π.χ. Καλιφόρνια) και αν επιτραπεί και στη χώρα μας θα συμβάλλει στην μείωση των αερίων ρύπων αφ’ ενός, (δίχως καμία επιβάρυνση με τέλη υπερ ΕΤΜΕΑΡ), και στη μείωση του κόστους του ρεύματος αφ’ ετέρου, που ως γνωστόν μας παρέχεται από τον ήλιο σχεδόν δωρεάν.
Το δικαίωμα της ενεργειακής αυτονόμησης, θα παρέχει στους πολίτες την εναλλακτική λύση που απαιτείται από το νόμο, ώστε να γίνουν οι οικονομικές απαιτήσεις της ΔΕΗ νόμιμες.


Ζ. ΑΙΤΗΣΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΥΓΕΙΑΣ

Ζητώ από την Πολιτεία και τη ΡΑΕ να συνειδητοποιήσουν, ότι η διακοπή της παροχής ηλεκτρικής ενέργειας σε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού, θέτει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, διότι οδηγεί σε αλλοίωση των τροφών και των φαρμάκων που συντηρούνται σε ψυγεία, σε εμφάνιση ασθενειών εξ’ αιτίας της ελλείψεως θέρμανσης και σε λιμό εξ’ αιτίας της αδυναμίας συντήρησης και παρασκευής της τροφής. Λαμβάνοντας υπ’ όψη το 1,5 εκατομμύριο ανέργων (σύμφωνα με επίσημα στοιχεία) το επίσης 1,5 εκατομμύριο ημιαπασχολούμενων και το γεγονός ότι η πλήρης απασχόληση αμείβεται πλέον με 500 ευρώ/μήνα, καταλαβαίνουμε ότι η χώρα μας βρίσκεται σε ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΟΥ ΑΝΑΓΚΗΣ, και ότι οι εταιρίες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος πρέπει να προσαρμόσουν τις τιμές στις νέες οικονομικές συνθήκες. Διότι η μείωση της ηλεκτροδότησης σε μεγάλη μερίδα του πληθυσμού (λόγω αδυναμίας πληρωμής) θα θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, επιτρέποντας και υποχρεώνοντας την Πολιτεία σύμφωνα με τα άρθρα 2 παρ. 1, 18 παρ. 3 και 22 παρ. 4, του Συντάγματος, να επιτάξει τα εργοστάσια παραγωγής και τους εργαζόμενους σε αυτά.
Διότι:

Σύμφωνα με το άρθρο 2 πα. 1 Σ, «Ο σεβασμός και προστασία της αξίας του ανθρώπου, αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας». Κατά συνέπεια, όταν η αξία του ανθρώπου υποβιβάζεται σε βαθμό να τίθεται σε κίνδυνο η υγεία του, τίθεται σε πρώτη προτεραιότητα η Πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας, θέτοντας αναγκαστικά σε δεύτερη προτεραιότητα την πληρωμή των τοκογλύφων, την επιδότηση των ΑΠΕ και των εύπορων πολιτών που έχουν περιουσίες σε μη διασυνδεμένες νήσους.
Σύμφωνα με το άρθρο 18 παρ. 3 Σ, επιβάλλεται να ενεργοποιηθούν οι «ειδικοί νόμοι που ρυθμίζουν τα σχετικά με τις επιτάξεις… για τη θεραπεία άμεσης κοινωνικής ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια τάξη ή υγεία». ΕΠΙΤΑΞΗ, είναι «η οριστική ή προσωρινή αφαίρεση κινητής ή ακίνητης περιουσίας καθώς και προσωπικών υπηρεσιών, που γίνεται από το κράτος για στρατιωτικούς σκοπούς σε καιρό πολέμου ή επιστράτευσης ή για δημόσια ωφέλεια» Επειδή λοιπόν η χώρα λόγω της οικονομικής κρίσης βρίσκεται σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης, με αποτέλεσμα σύντομα να επέλθει λιμός θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο τη δημόσια υγεία, και επειδή η διακοπή της ηλεκτροδότησης σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού θα εντείνει αυτόν τον κίνδυνο, ή αν θέλετε επειδή η παροχή ηλεκτρικού ρεύματος σε όλους τους πολίτες είναι αναγκαία για την εξισορρόπηση αυτού του κινδύνου, η ΡΑΕ και οι παραγωγοί ηλεκτρικής ενέργειας πρέπει να λάβουν υπόψη, ότι οι παράλογες αυξήσεις των τιμών πώλησης και οι παράνομες διακρίσεις μεταξύ ομάδων πολιτών, μπορεί σύντομα να οδηγήσουν στην επίταξη της περιουσίας τους. Θεωρώ μάλιστα πως αποτελεί ευθύνη της ΡΑΕ να προτείνει τούτη την επίταξη, προστατεύοντας τη δημόσια υγεία.

Σχετικά με τη νομιμότητα της επίταξης και τις προϋποθέσεις που απαιτούνται ώστε να μπορέσει να επιβληθεί, αξίζει να υπενθυμίσω ότι πρόσφατα, η Πολιτεία επίταξε τους καθηγητές μέσης εκπαίδευσης κατά τη διάρκεια των πανελληνίων εξετάσεων του έτους 2013, με την αιτιολογία ότι η αναβολή τους θα έθετε σε κίνδυνο την ψυχολογική υγεία των μαθητών. Αν λοιπόν η αναβολή κάποιων εξετάσεων αποτελεί ισχυρό τεκμήριο για επιβολή επίταξης, σκεφθείτε πόσο ισχυρό είναι το τεκμήριο ότι η διακοπή της ηλεκτροδότησης σε μεγάλες ομάδες πληθυσμού, δεν θα αναβάλλει απλώς αλλά θα αποτρέψει δια παντός το δικαίωμα πολλών νέων στην εκπαίδευση. Και ότι αν η διατάραξη της ψυχικής υγείας αποτελεί ισχυρό τεκμήριο για επιβολή επίταξης, σκεφθείτε κατά πόσο το τεκμήριο αυτό ισχυροποιείται όταν με τη διακοπή της ηλεκτροδότησης, διαταράσσεται και η ψυχική και η σωματική υγεία χιλιάδων ή και εκατομμυρίων πολιτών.

Αν οι τιμές πώλησης του ηλεκτρικού ρεύματος, δεν προσαρμοστούν στα νέα μειωμένα εισοδήματα, η αδυναμία πληρωμής του θα οδηγήσει σύντομα σε μόνιμη διακοπή της ηλεκτροδότησης εκατομμυρίων πολιτών, γεγονός που θα αναγκάσει την Πολιτεία βάσει του Συντάγματος και των νόμων, αλλά και λόγω της έντονης λαϊκής πίεσης, να προβεί σε επίταξη των ηλεκτροπαραγωγικών μονάδων. Για τους λόγους αυτούς ζητώ από τη ΡΑΕ και την Πολιτεία, να προετοιμάσει τους ηλεκτροπαραγωγούς στην ιδέα ότι πρέπει να ξεχάσουν τις εγγυημένες τιμές και την υψηλή κερδοφορία, με χρήματα που επιβάλλονται βιαίως ως φόροι σε άπορους και χαμηλόμισθους. Οι μέχρι σήμερα προτάσεις επίλυσης του προβλήματος, περιορίζονται στη δυνατότητα ρύθμισης των παρελθόντων οφειλών, λόγω αποδεδειγμένης αδυναμίας πληρωμής τους. Η ρύθμιση όμως, θα είχε νόημα αν η μείωση του εισοδήματός μας αφ’ ενός και η αύξηση των φορολογικών απαιτήσεων αφ’ ετέρου, ήταν μια κατάσταση προσωρινή. Επειδή δεν είναι προσωρινή, οι ρυθμισμένες οφειλές, θα προστεθούν ως ένα επιπλέον βάρος στο ήδη δυσβάσταχτο βάρος των επερχόμενων λογαριασμών, λειτουργώντας ως βαρίδιο στο λαιμό των ναυαγών, που θα ανακόπτει κάθε απέλπιδα προσπάθεια επιβίωσής τους.


Η. ΑΙΤΗΣΗ ΕΞΩΔΙΚΑΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΛΥΣΗΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΟΡΑΣ
Για όλους τους παραπάνω λόγους, και με την επιφύλαξη κάθε νόμιμου δικαιώματός μου και όλων όσων θα προσθέσω κατά τη συζήτηση της παρούσης

ΖΗΤΩ:

Α) Να γίνει δεκτή η παρούσα αίτησή μου.
Β) Να γίνει δεκτή η αίτησή μου με κωδικό Χ/664182/05-08-2013 για ένταξή μου στο κοινωνικό τιμολόγιο διότι πληρώ τις προϋποθέσεις, επανεξετάζοντας το γεγονός ότι καταναλώνω άνω των 4000 kwh κατά το χειμερινούς μήνες (από τον Νοέμβριο έως τον Μάρτιο), λόγω χρήσης του ρεύματος και για θέρμανση.
Γ) Να αναγνωριστεί το δικαίωμα της εξωδικαστικής και δικαστικής προστασίας σε σχέση με τα τέλη και τους φόρους που επιβαρύνουν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Να προσδιοριστεί ο αρμόδιος φορέας για την εξωδικαστική επίλυση αυτών των διαφορών, η δε ΔΕΗ να προωθεί σε αυτόν τα αιτήματα αμφισβήτησης των πελατών της, αναστέλλοντας την πληρωμή των αμφισβητούμενων ποσών δίχως να προβαίνει σε διακοπή της ηλεκτροδότησης.
Δ) Την ανάρτηση στην ιστοσελίδα της ΡΑΕ, της έκθεσης επιπτώσεων του μέτρου της επιβολής ΥΚΩ. Τον επανακαθορισμό της αναγκαιότητας λήψης του μέτρου της επιβολής ΥΚΩ, τον προτεινόμενο χρονικό περιορισμό της επιβολής του και την επανεξέταση των κριτηρίων επιβολής του, όπως ορίζει ο ν. 4001/2011 άρθρο 55 παρ. 2(α) και (δ) και βάσει των κριτηρίων που έχω παραθέσει.
Ε) Την αναστολή πληρωμής των ποσών υπέρ ΥΚΩ που αντιστοιχούν στους ανεξόφλητους λογαριασμούς κατανάλωσης για τους οποίους έχω υποβάλλει εμπρόθεσμα και εγγράφως στη ΔΕΗ τεκμηριωμένες αντιρρήσεις, καθώς και σε κάθε νεώτερο λογαριασμό, μέχρι να ολοκληρωθεί ο επανακαθορισμός που ζητείται στην προηγούμενη παράγραφο.
ΣΤ) Την απαλλαγή μου από τον φόρο υπέρ ΕΤΜΕΑΡ, λόγω παραβίασης των κανόνων ανταγωνισμού των Βρυξελλών, σκανδαλώδους διάκρισης μεταξύ οικιακών πελατών και πελατών ΥΤ και υπέρβασης της φοροδοτικής μου ικανότητας (που μπορεί να αποδειχθεί με επίσημα στοιχεία).
Ζ) Την οριστικοποίηση από τη ΔΕΗ των οφειλόμενων ποσών πληρωμής, εξαιρουμένων των φόρων υπέρ ΕΤΜΕΑΡ και ΥΚΩ και την κοινοποίηση προς εμέ της «Τελικής Κατάστασης Πληρωμών» (σύμφωνα με το άρθρο 45 παρ. 3 του Κώδικα Προμήθειας Ηλεκτρικής Ενέργειας), ώστε να μπορέσω να προβώ στην πληρωμή τους.
Η) Την αναστολή πληρωμής όλου του ποσού των 1.451,00 ευρώ, που αναγράφεται στον τελευταίο λογαριασμό και θα αναγραφεί σε κάθε νεώτερο, και την αναστολή διακοπής του ρεύματος της κατοικίας μου, σε περίπτωση καθυστέρησης της ΔΕΗ και μέχρι την εξωδικαστική ή δικαστική επίλυση της διαφοράς.
Θ) Την απαγόρευση διακοπής της ηλεκτροδότησής μου, σε περίπτωση αδυναμίας πληρωμής όλου του οφειλόμενου ποσού, λόγω μειωμένου εισοδήματος, διότι η ΔΕΗ βρίσκεται σε «δεσπόζουσα θέση» και δεν διαθέτω «ισοδύναμη εναλλακτική λύση», καθώς μου έχει απαγορευτεί το δικαίωμα της ενεργειακής μου αυτονόμησης. Εναλλακτικά, ζητώ το δικαίωμα της ενεργειακής μου αυτονόμησης, (ή ημιαυτονόμησης) καθώς η χρήση του ηλεκτρικού ρεύματος σχετίζεται άμεσα με τα προστατευόμενα από το Σύνταγμα Ατομικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, με την προστασία της Δημόσιας Υγείας, και με το δικαίωμα της Αξιοπρεπούς Διαβίωσης.

Κατερίνη 17-08-2013

Ο Αιτών:

http://syntagma120.blogspot.gr/p/blog-page_6.html